Έφυγε σήμερα από τη ζωή μια εμβληματική μορφή. Ο άνθρωπος ο οποίος αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του αμέσως μετά την καταστροφή του 1974 για να παραμείνει ζωντανός στην προσφυγιά ο Διγενής Ακρίτας Μόρφου. Κατ’ επέκταση, και η ίδια η κατεχόμενη Μόρφου.
Όσοι βίωσαν από κοντά τον αγώνα του Ανδρέα Διονυσίου, γνωρίζουν τι πραγματικά σημαίνει κατάθεση ψυχής για δεκαετίες! Στις τραγικές συνθήκες που ακολούθησαν τον ξεριζωμό, ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος ανέλαβε τη σκυτάλη από τους προκατόχους του στην προεδρία του Διγενή και έδωσε έναν κυριολεκτικά άνισο αγώνα.
Μάζεψε ένα σωρό νεαρούς ποδοσφαιριστές στην προσωρινή έδρα στη Λευκωσία και σταδιακά, χρόνο με τον χρόνο, με μια υποδειγματική οικονομική διαχείριση (με δική του τεράστια συμβολή) κατάφερε το ακατόρθωτο. Όχι μόνο να κρατήσει τον Διγενή Ακρίτα Μόρφου ζωντανό αλλά και ισχυρό. Φτάνοντας στο μεγάλο του όνειρο να ξαναδεί την αγαπημένη του ομάδα και φονέα των γιγάντων στην προ του 1974 εποχή, ξανά στην πρώτη κατηγορία.
Το μεγαλύτερο του κατόρθωμα, όμως, είναι ότι μπόρεσε το σύνθημα «Όσο ο διγενής ζει η Μόρφου δεν πεθαίνει» να το κάνει βίωμα των πλείστων ποδοσφαιριστών που μάζεψε στον Διγενή.
Έφυγε σήμερα, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής! Ο Διγενής και η Μόρφου του χρωστάνε πολλά και δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ!
*Η κηδεία του θα τελεστεί το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου, από τον ιερό ναό Αγίου Νεκταρίου στο Παλτύ Αγλαντζιάς. Η οικογένεια θα δεχθεί συλλυπητήρια από τις 10.30 π.μ. στην εκκλησία.
