Πρόσφατα ασθένησε η μητέρα μου, τη μεταφέραμε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και την κράτησαν μέσα για διάφορες εξετάσεις. Θα έπρεπε να την στείλουν στο καρδιολογικό, όμως επειδή εκεί δεν υπήρχαν άδεια κρεβάτια, την έστειλαν στο χειρουργικό όπου και παρέμεινε μέχρι τη μέρα που την έστειλαν σπίτι. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να την μετακινήσουν από εκεί και να την στείλουν για παράδειγμα στην ψυχιατρική πτέρυγα. Την πρώτη ενάμιση μέρα που ήταν στο χειρουργικό, δεν πήγε να την δει γιατρός. Μια μέρα, επειδή κρύωνε, ζητήσαμε κουβέρτα να τη σκεπάσουμε, όμως δεν είχαν να μας δώσουν. Τελικά έψαξαν και βρήκαν μια που ήταν βρεγμένη και μας την έφεραν. Την απλώσαμε στο διπλανό κρεβάτι που ευτυχώς ήταν άδειο και μετά από ώρες, αφού στέγνωσε, καταφέραμε να τη χρησιμοποιήσουμε. Η μητέρα μου ευτυχώς αυτή τη στιγμή είναι καλά και στο σπίτι, διότι δεν νομίζω να άντεχε μια τέτοια αντιμετώπιση για μέρες.
Στην παρούσα επιστολή, καταγράφω απαράδεκτες καταστάσεις που επικρατούν στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, με την ελπίδα ότι έτσι ασκείται πίεση για να αλλάξουν και να έρθουν καλύτερες μέρες για τους ασθενείς.
Χριστίνα Μ.

Η αναγνώστριά μας, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μαζί μας, ανέφερε ότι δεν έχει οποιοδήποτε παράπονο από το προσωπικό του νοσοκομείου που αγωνιζόταν κάτω από αντίξοες συνθήκες αλλά από εκείνους που δεν φροντίζουν να ανεβάσουν το επίπεδο των υπηρεσιών του νοσοκομείου με ικανοποιητικό προσωπικό και αναλώσιμα.