Ο Ανδρέας Δράκος γράφει για τα δικαιώματα του πρόσφυγα.

Εμάς τους πρόσφυγες οι ηγεσίες αυτού του τόπου διαχρονικά δεν κατάφεραν να μας στηρίξουν και να επιλύσουν τα πολλά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Ο Κεντρικός Φορέας Ισότιμης Κατανομής των Βαρών ιδρύθηκε με αποκλειστικό στόχο την επίτευξη ισότιμης κατανομής των βαρών που προέκυψαν από την τουρκική εισβολή και κατοχή και αποκατάσταση της προπολεμικής φερεγγυότητας. Ο φορέας όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες του προσφυγικού κόσμου, γιατί εκτός του ότι οι διαδικασίες για οικονομικές χορηγίες και παραχώρηση δανείων είναι χρονοβόρες, αλλά οι δικαιούχοι είναι υποχρεωμένοι να θέτουν προσωπικές εγγυήσεις και υποθήκες.
Ο προσφυγικός κόσμος συνεχίζει να αγωνιά για άμεση λύση του προβλήματός μας. Η μελέτη του Πανεπιστημίου Κύπρου αναφορικά με τις οικονομικές, κυρίως, επιπτώσεις της τουρκικής εισβολής και κατοχής απέδειξε με τρόπο επιστημονικό την τεράστια καταστροφή και ζημιά που επέφερε αυτή στον τόπο. Απέδειξε την τόσο μεγάλη οικονομική διάσταση μεταξύ προσφυγικού κόσμου και μη, ώστε το πρόβλημα δεν μπορεί εύκολα να επιλυθεί, για να καλυφθούν οι απώλειες των εισοδημάτων των προσφύγων και οι τεραστίων διαστάσεων αξίες των περιουσιών τους.
Δυστυχώς, κάποιοι επωφελήθηκαν από την εισβολή και τον προσφυγικό πόνο και πλούτισαν σε βάρος του προσφυγικού κόσμου. Οι ανεπαρκείς κρατικές χορηγίες και φορολογικές ελαφρύνσεις, εκπτώσεις και πιστώσεις για την ενίσχυση των προσφύγων είχαν ως αποτέλεσμα τη συνεχή διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτων μεταξύ προσφύγων και μη. Δυστυχώς ο πρόσφυγας συνεχίζει να είναι πολίτης 2ης κατηγορίας και να παραμένει πρόσφυγας στην ίδια του την πατρίδα που η κυπριακή κοινωνία συνεχίζει να εκμεταλλεύεται κατάφωρα και δεν έχει ανταποκριθεί όσον έπρεπε στη υποχρέωσή της έναντι του προσφυγικού κόσμου. 
Όταν έχασε σε μια νύκτα τις περιουσίες του που με αίμα και πολύ κόπο απέκτησε, βρέθηκε στις ελεύθερες περιοχές και επέζησε, ίσως μεγαλούργησε, μετά από πολλή εργατικότητα και προσπάθεια.
Δεν μπορεί όμως μόνος αποκλειστικά να σηκώνει το βάρος της εισβολής και της κατοχής.
Όλα τα προσφυγικά σωματεία θα πρέπει ενωμένα να βροντοφωνάξουν ότι τέρμα ώς εδώ, ας σταματήσουν να εμπαίζουν τον προσφυγικό κόσμο και ας εφαρμοσθούν τα δικαιώματά του που δεν είναι άλλα από το να ληφθούν περαιτέρω ανακουφαστικά μέτρα για να μικρύνει η ψαλίδα πρόσφυγα και μη. Πρέπει η Κυβέρνηση να εξαγγείλει πολιτική για τους πρόσφυγες, όχι μόνο για την απώλεια τέτοιων περιουσιών, αλλά και για τις περιουσίες μας στα κατεχόμενα.
Τα παραχωρηθέντα αποτελούν στάχτη στα μάτια του εκτός του ότι τελευταία όλες αυτές οι φορολογικές απαλλαγές σχεδόν καταργήθηκαν. Δεν μπορεί ο μη πρόσφυγας να κατέχει τις περιουσίες τους, να τις εκμεταλλεύεται χωρίς να δίνει ένα σεντ για την υπεραξία που απέκτησε η γη του και να κερδίζει τεράστια ποσά από εισοδηματικά και κεφαλαιουχικά κέρδη.
Ας σταματήσουν να εμπαίζουν τον προσφυγικό κόσμο και ας εφαρμοσθούν τα δικαιώματά του που δεν είναι άλλα από τη δίκαιη, ισότιμη κατανομή βαρών. Ιδίως τώρα που το κόστος ζωής έχει φθάσει σε σημείο όπου πολλές προσφυγικές οικογένειες έχουν πει το ψωμί – ψωμάκι. Ας διερωτηθούμε όλοι κατά πόσο η οικονομική ανάπτυξη πέρασε μέσα από τον περισσότερο προσφυγικό κόσμο χωρίς καν να τον αγγίξει.