Είναι καιρός Κύπρος και Ελλάδα να σταματήσουν τις υποχωρήσεις μπροστά σε θεσμικά και παραδοσιακά θέματα τιμής, υπόστασης του ελληνισμού, υποστηρίζει ο Λοΐζος Πίπης.
Όχι, δεν γίνεται οι Τούρκοι να αμφισβητούν την ελληνική κυριαρχία των Νησιών του Αιγαίου, να μην αναγνωρίζουν τις Συμφωνίες Λωζάνης – Παρισίων, ή ακόμη, Συνόρων, Συμμαχιών, το Διεθνές Δίκαιο και να ζητούν την αποστρατικοποίηση των Νησιών.
Η προσπάθεια του Ερντογάν εφαρμογής του Αναθεωρητισμού και ο επίπονος αγώνας του να επιτύχει
«τα τε εν αέρι τα τε επί της γης και τα εν ύδατι» θα έχει οδυνηρά αποτελέσματα.
Η καταρρέουσα κοινωνία της Τουρκίας – πληθωρισμός, φτώχεια, πείνα των στερημένων και των κουβαλητών στα κατεχόμενα, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής του Τούρκου προέδρου.
Γιατί για να ασκηθεί μία ποιοτική πολιτική απαιτείται «Νους και Φρόνηση»;
Και όταν η Γνώση και η σκέψη των πολιτών αγνοούνται, τότε δεν υπάρχει πολιτική αλλά ο πολιτικός.
Ερντογάν: Τη σκέψη των πολιτών την υποκαθιστά η θέλησή του, τους οδηγεί στην αβουλία, στην αντίδραση, στην πολιτική του χάους.
Προειδοποίηση προς άπαντες: Η Ελλάδα δεν υποχωρεί και δεν πρέπει να υποχωρήσει σε σειρήνες.
Η υποχώρηση δεν είναι χαρακτηριστικό τους αλλ’ ούτε και παράδειγμα για τους Έλληνες.
Η ελληνική παράδοση, η ελληνική κοινωνία μπορεί και αντέχει να αντιμετωπίσει τις τούρκικες πολιτικές στρεβλώσεις.
Οι καταρρέουσες κοινωνίες στη Βαλκανική πείθουν για ύποπτα σχέδια της κάλπικης τούρκικης πολιτικής.
Από τις πολιτικές δεξαμενές τους οι Έλληνες να δίνουν δύναμη και να αιμοδοτούν τους αγέννητους.
Να ενισχύουν τη δυναμική που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους και μετά βδελυγμίας και περιφρόνησης να απορρίπτουν τις απειλές:
«Έλληνες αλλάξετε μυαλά γιατί αν συνεχίσετε έτσι, θα ξαναζήσετε τα παλαιότερα.»
Σ’ ένα κράτος με ηθική, η ευδαιμονία των πολιτών εξαρτάται από την προσήλωση όλων κάτω από ένα κράτος.
Ο Ερντογάν να διαγράψει την πολιτική των δύο κρατών.
Ένα είναι το κράτος – η Κυπριακή Δημοκρατία.
Οι Τούρκοι στην Κύπρο ήσαν μία μικρή μειονότητα και σκόπιμα απομονώθηκαν από ύπουλους μεσολαβητές «για δημιουργία δικού τους κράτους».
Τέτοιες μουχλιασμένες ιδέες προωθεί ο Ερντογάν μέσω του δουλικού του υποστηρικτή Τατάρ, αγνοώντας τις ευρωπαϊκές φωνές.
Δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει «πολιτική δύο κρατών» γιατί υπάρχει εκτροπή από τη «δεοντολογία».
Δεν σκέφτεται τίποτε άλλο ο Τατάρ παρά πώς να υπακούει στον κύριό του.
Δεν είναι ελεύθερος κι έχει χάσει το μοναδικό αγαθό της ελευθερίας.
«Έτσι συμβαίνει» σύμφωνα με τον Ιονέσκο «εκεί όπου τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να σκέφτονται και είναι ανίκανα να βρουν τον νου τους και το πνεύμα τους αποβλακώνονται και τυφλώνονται και παύουν να είναι ανθρώπινοι».
Όχι, είναι καιρός η ελληνική κοινωνία – Κύπρος και Ελλάδα να σταματήσουν τις υποχωρήσεις μπροστά σε θεσμικά και παραδοσιακά θέματα τιμής, υπόστασης του ελληνισμού.
Η ευρωπαϊκή κοινωνία οφείλει να προσανατολιστεί ΟΧΙ με το πάρε – δώσε αλλά με αυτό που γνωρίζουν στη σημερινή Ευρώπη.
Η Ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία να διαδραματίσουν τον ρόλο τους, πότε ένα «μόρφωμα» μπορεί να ζητήσει την αναγνώρισή του;
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και τους Διεθνείς κανόνες, μπορεί να διεκδικήσει την υπόστασή του και την αναγνώρισή του όταν διαθέτει όρια, πληθυσμό μέσα σ’ αυτά και κυριαρχία.
Άλλα ουσιαστικά στοιχεία της ταυτότητας που ισχυροποιεί τις μεταξύ των κατοίκων ανθρώπινες σχέσεις, ανεξάρτητα από την ταυτότητα που του καθόρισαν οι διεθνείς κανόνες.
