O Αδάμος Κόμπος αναφέρεται στην επιστολή του Μιχάλη Χειλέτικου προς τους γονείς του, λίγο πριν από την εκτέλεση του.
Μέσα στα πλαίσια των ερευνών μου, για τη συγγραφή του βιβλίου μου «ΖΑΧΑΡΙΕΣ & ΚΟΛΟΣΣΙΑΤΕΣ, ΒΕΝΤΕΤΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ», μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση, διαβάζοντας την επιστολή που έγραψε προς τους γονείς του, ο μελλοθάνατος Μιχάλης Χειλέτικος. Αυτή η επιστολή γράφτηκε λίγες ώρες ή και λεπτά, προτού οδηγηθεί στην αγχόνη, μαζί με τους Παμπή Ζαχαρία και Λαζαρή Δημητρίου, τα ξημερώματα της 13ης Ιουνίου 1962, στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, μετά που καταδικάστηκαν σε θάνατο από το Κακουργιοδικείο, για φόνους που διέπραξαν.
Επιστολές έγραψαν και οι Παμπής Ζαχαρία και Λαζαρής Δημητρίου, στις οποίες δεν αναφέρθηκαν ή δεν επικαλέστηκαν τον Θεό για συγχώρεση, αν και ήσαν φορτωμένοι και οι δύο μ’ αρκετούς φόνους και άλλα εγκλήματα, συγκρινόμενοι ίσως με τον μοναδικό φόνο που διέπραξε ο Μιχάλης Χειλέτικος.
Ο μελλοθάνατος Μιχάλης Χειλέτικος, έγραψε την ακόλουθη επιστολή προς τους γονείς του, επικαλούμενος με κάθε ειλικρίνεια τη συγχώρεση από τον Θεό, πράγμα που μας υπενθυμίζει την ανάλογη πράξη του συσταυρωμένου ληστή, δίπλα στον Ιησού Χριστό.
«Αγαπητοί μου και αξέχαστοι μου γονείς: Ελπίζω να πάρετε την επιστολή μου. Είναι η τελευταία που σας γράφω, σας γράφω με δάκρυα στα μάτια. Αλλά δεν πειράζη. Ο Θεός ας τους συγχωρέσει όπως θα συγχωρέση και εμέ.
Σας παρακαλώ να προστατεύσετε το μωρόν μου, ώστε όταν μεγαλώση να γίνει ένας τίμιος άνθρωπος. Να του πείτε να μην ενοχλήση κανένα. Και αν καμιά φοράν, κάποιος τον ενοχλήση να μην θυμώση. Να στρέψη και την άλλην του παρειά και να δεχθή ήσυχα και άλλον μπάτσον, αν δεν θέλη να καταλήξη όπως ο πατέρας του. Σας δηλώνω ειλικρινώς, ότι είμαι χαρούμενος, διότι είμαι κοντά στις αγκάλες του Θεού. Ο Θεός είναι μεγαλόψυχος. Θα με συγχωρήση και θα ζήσω την αιώνιαν βασιλείαν. Θα σας βλέπω από μακρυά και θα σας παρακολουθώ με το δικό μου βλέμμα. Να με μνημονεύετε τακτικά και να προσεύχεσθε για να με συγχωρήση ο Θεός.
Ο υιός σας Μιχάλης Χειλέτικος».
Στην επιστολή του υπήρχε κι ένα υστερόγραφο το οποίο έγραψε μερικά λεπτά προτού οδηγηθεί στην αγχόνη, όπως το φανέρωσαν δεσμοφύλακες που βρίσκονταν εκεί, λέγοντας τα ακόλουθα:
«Τώρα που σας γράφω αυτά, είναι οι τελευταίες μου στιγμές. Ας προσευχηθούμε όλοι για την ψυχή μου. Μην λυπάσθε. Δεν θέλω να μαλλώνετε. Να είσθε αγαπημένοι. Τώρα εγώ φεύγω. Είναι ο δρόμος που θα περάσουμεν όλοι μας.
Κλείνω την επιστολήν.
Ο χαρούμενος υιός σας»
Υπόψιν ότι, όταν οδηγούσαν τους μελλοθάνατους στην αγχόνη, ο Μιχάλης Χειλέτικος πήγαινε με ηρεμία, χωρίς να του ασκηθεί οποιαδήποτε βία, σ’ αντίθεση με τους άλλους δύο που τους οδήγησαν «κωλοσυρτούς» και με φωνές, καλώντας τους ο Μιχάλης να είναι ήρεμοι.
