Η Μαρία εκφράζει δημόσια την αγανάκτησή της για την κατάσταση που επικρατεί με τα μέτρα.
Εγώ, όπως και πολύς άλλος κόσμος, έχω κουραστεί αφάνταστα από τα απανωτά lockdown και μέτρα που οι ειδικοί προτείνουν και οι κυβερνώντες εκτελούν! Και δεν έχω τόσο κουραστεί από αυτό όσο από την αναισθησία πολλών συμπολιτών μου, που το παίζουν αντιρρησίες συνείδησης, εξαιτίας των οποίων ο εγκλεισμός και η μετάδοση του ιού δεν βρίσκουν ένα τέλος. Βαρέθηκα εγώ να είμαι ο νομοταγής πολίτης που φορώ τη μάσκα μου, κρατώ αποστάσεις, να στέλνω το μήνυμά μου για να βγω έξω, αλλά ο διπλανός να έρχεται άνετος μεσάνυχτα στο σπίτι, ο γείτονας να έχει καλεσμένους ώς αργά, και το γυμναστήριο της γειτονιάς να είναι απροκάλυπτα ανοιχτό σαν να μη συμβαίνει τίποτε! Πόσο καιρό πλέον θα φερόμαστε εγωιστικά, ατομικά και να μη δεχόμαστε κανένα να μας πει τι να κάνουμε γιατί είμαστε Κυπραίοι και εμείς ξέρουμε καλύτερα από τον κάθε ειδικό και κάθε γιατρό!
Αυτό που με ενοχλεί εντονότατα είναι η ανοχή που δείχνουν οι Αρχές! Είναι δυνατόν ένα γυμναστήριο να είναι ανοιχτό 14 ώρες τη μέρα σε δρόμο κάθετο από αστυνομικό σταθμό και να μην παίρνει πρόστιμο, να μην του επιβάλλεται το κλείσιμο; Δεν θέλω να στοχοποιήσω τα γυμναστήρια, αλλά την αναισθησία του κόσμου. Αλλά, άμα δεν μπορεί το κράτος να ελέγξει ότι οι νόμοι του εφαρμόζονται, τι νόημα έχει να τους κάνει πιο αυστηρούς; Τι νόημα έχει να επιβάλει αυστηρότερα μέτρα; Για να ελέγξει ποιους; Ή για να μπορεί να βγάλει εισόδημα από τους νομοταγείς πολίτες, ενώ οι αμπάλωτοι κυκλοφορούν άνετοι και κάνουν ό,τι θέλουν;
Επίσης, ρωτώ, και αναρωτιέμαι τελικά, γιατί η Κυβέρνηση βιάστηκε να ανοίξει τον τουρισμό και να φέρει τουρίστες και τώρα βουρά να ελέγξει την εξάπλωση του βρετανικού στελέχους; Οι τουρίστες ήρθαν, απόλαυσαν ό,τι κατάφεραν, έφυγαν, και τώρα μείναμε εμείς να παλεύουμε με ακόμα ένα lockdown. Έλεος!
