Ο Κρίτων Γεωργιάδης από τη Λάρνακα περιγράφει ένα περιστατικό που έζησε δίπλα στον Βάσο Λυσσαρίδη τον Μάιο του 1978 στη Δαμασκό της Συρίας.
Στις 16 Απριλίου έφυγε απ’ τη ζωή ο Βάσος Λυσσαρίδης. Όλοι έχουν να πουν ή να διηγηθούν κάτι απ’ τη γνωριμία μαζί του.
Προσωπικά τον γνώρισα όταν ερχόταν στη Λάρνακα και μας μιλούσε για το όραμά του για μια πιο δίκαιης κοινωνίας. Ήμουν τότε 23 χρονών και δεν το κρύβω πως ο πολιτικός του λόγος με γοήτευσε και με καθόρισε πολιτικά. Έκτοτε μας συνέδεσε μια αληθινή φιλία.
Σήμερα θέλω να σας διηγηθώ ένα περιστατικό από τη συμπόρευσή μου με τον γιατρό, όπως συνηθίζαμε να τον αποκαλούμε. Τον Μάιο του 1978 αντιπροσωπεία της ΕΔΕΚ με επικεφαλής τον γιατρό επισκέφθηκε τη Δαμασκό, κατόπιν επίσημης πρόσκλησης του τότε προέδρου της Συρίας Άσσαντ.
Στο ξενοδοχείο που φιλοξενηθήκαμε απλωνόταν από κάτω ολόκληρη η Δαμασκός. Νωρίς το πρωί της πρώτης μέρας πήγα στο δωμάτιο του γιατρού για να πάμε μαζί στο πρόγευμα. Στο τραπεζάκι δίπλα στο παράθυρο στην πίσω όψη της πρόσκλησης για το επίσημο δείπνο υπήρχε ένα σχέδιο. Ήταν η Δαμασκός που σκίτσαρε ο γιατρός απ’ το παράθυρο του δωματίου του με μια απλή πέννα μπιρώ.
Του ζήτησα να μου το υπογράψει και να μου το χαρίσει, πράγμα που έκανε πρόθυμα, λέγοντάς μου χαμογελαστός: «Μήπως έχεις σκοπό να το πουλήσεις;», για να του απαντήσω κι εγώ χαριτολογώντας: «Πού ξέρεις γιατρέ, μπορεί να γίνει κι αυτό»!
Το σχέδιο της Δαμασκού του Βάσου, όπως το υπογράφει ο ίδιος ο γιατρός, το κράτησα σαν πολύτιμο ενθύμιο από έναν άνθρωπο που πολύ εκτίμησα στη ζωή μου. Και τι σύμπτωση! Μάιος του 1978 το σχέδιο. Πριν από 43 ακριβώς χρόνια.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου Γιατρέ!
