Οι συγγραφείς του παρόντος κειμένου Γιάννος Λοής παιδαγωγός, Ραφαέλα και Ειρήνη Λοή φοιτήτριες και Ελευθέριος Αδαμίδης Διδάκτορας Φυσικών Επιστημών, αναφέρονται σ’ ένα συγκινητικά θεϊκό ρομάντζο μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας.
Μελετώντας την ιστορία του Κυπριακού ελληνισμού συγκινούμαστε για τους αγώνες και τις κακουχίες του λαού μας στην προσπάθειά του να επιβιώσει διαμέσου των αιώνων. Μοιάζει πραγματικά με θαύμα το γεγονός ότι κανείς, όσο κι αν προσπάθησε, δεν μπόρεσε να ξεριζώσει τον ελληνισμό από την Κύπρο.
Συνηθίζουμε να λέμε πως η Κύπρος είναι ελληνική. Το μαρτυρεί η ιστορία, η γλώσσα, η θρησκεία, ο πολιτισμός. Λάθος! Στην πραγματικότητα η Κύπρος είναι Ελλάδα. Επί αυτού βακτηρίες δεν χρειάζονται. Το μαρτυρούν ακόμη και οι πέτρες. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου αλλά επιστημονική γεωλογική παρατήρηση:
Τα βουνά της Κύπρου έχουν την ίδια γεωλογική σύσταση με την ορεινή σπονδυλική στήλη της Ελλάδας, τη μεγάλη οροσειρά της Πίνδου που διατρέχει τη χώρα απ’ άκρου εις άκρον. Οι Έλληνες Αρκάδες έφτασαν με τα καράβια τους στην Κύπρο γύρω στο 4000 π.Χ. Και έμειναν εδώ για πάντα Η κυπριακή γλώσσα χαρακτηρίζεται ως αρκαδοκυπριακή, ενώ στην Αρκαδία υπάρχουν χωριά όπου χρησιμοποιείται η ίδια διάλεκτος με την κυπριακή. Και η γλώσσα είναι σχέση DNA.
Τι γίνεται όμως αν κάνουμε το ταξίδι αυτό αντίστροφα; Αν ταξιδέψουμε την Κύπρο πίσω στην Αρκαδία βάζοντάς την στο χώρο που «ευγενώς» μας παραχωρεί ο Αργοσαρωνικός; Οι παρατηρήσεις είναι εκπληκτικές. Η Κύπρος μπηγμένη σαν νύφη στον Αργοσαρωνικό κόλπο με τη μύτη της (χερσόνησος της Καρπασίας ) σπρωγμένη μέσα στον Κορινθιακό κόλπο αποτελεί ουσιαστικά την καρδιά της Ελλάδας. Η κυπριακή Σαλαμίνα «φιλά» την ελλαδική Σαλαμίνα και τα αρκαδικά παλαιοβασίλεια της Πάφου «φιλάνε» την παραλιακή Αρκαδία.
Φαίνεται πως η έλευση των Αρκάδων πρώτα και του Σαλαμίνιου Τεύκρου ύστερα στην Κύπρο δεν οφείλεται σε τυχοδιωκτισμό αλλά στο επιστημονικά αποδεκτό φαινόμενο του βιογεωμαγνητισμού! Η ίδια η πατρίδα τους κάλεσε ξανά κοντά της. Η Κύπρος που σε κάποιο αρχέγονο στάδιο, εξαιτίας των έντονων γεωλογικών δυνάμεων του Αιγαίου, αποκολλήθηκε θεϊκά από το ελληνικό σώμα (όχι όμως και από το ελληνικό πνεύμα) έσμιξε ξανά με τα παιδιά της.
Όταν λοιπόν οι αρχαίοι Έλληνες γίνονταν κάτοικοι της Κύπρου, ουσιαστικά έκαναν το ταξίδι που η Κύπρος είχε κάμει πολύ πριν απ’ αυτούς. Συνεπώς δεν ξενιτεύονταν αλλά θεϊκά επαναπατρίζονταν. Η πατρώα γη Κύπρος τους μαγνήτισε αποκαθιστώντας την ελληνική τάξη στα χώματα της. Μια τάξη που, κατά τα φαινόμενα, καμιά δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί να διασαλεύσει. Είναι ένα θεϊκό ανίκητο ρομάντζο.
Ιωάννης Καποδίστριας με πατέρα Επτανήσιο και Κύπρια μάνα:
«Η Ρόδος και η Κύπρος είναι ελληνικά διαμερίσματα.»
