Ο δρ Γεώργιος Ανδρέου, Θεολόγος Μέσης Εκπαίδευσης, αναφέρεται στα όσα διαδραματίζονται από τις δηλώσεις του Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου.
Θλίψη ή αδιαφορία είναι τα συναισθήματα που προκαλούνται με αφορμή τα όσα διαδραματίζονται από τις δηλώσεις του Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου. Ας αποτολμήσω μια κρίση, αποδεχόμενος πάντα την κριτική. Ταπεινά θεωρώ ατυχείς τις όποιες δηλώσεις αποτελούμενες με λόγια έπεα πτερόεντα που ανασκαλίζουν κάκιστες περιπέτειες του τραυματικού παρελθόντος της πολυβασανισμένης μας Εκκλησίας. Ο Αρχιεπίσκοπος αξίζει την κάθε συμπόνια μας λόγω της ασθένειάς του. Αλλά η Εκκλησία πρέπει να ζήσει και όχι να επιζήσει.
Κοντολογίς. Όλοι ψηλαφούμε την ποικιλόμορφη από παντός απαξίωση της Εκκλησίας. Γεγονός στενάχωρο για όλους μας. Έχουμε όλοι τη δυνατότητα της συνείδησης των πράξεων μας διότι όλοι έχουμε λάβει την ίδια αγιοποιό χάρη του Αγίου Πνεύματος κατά την βαπτισματική μας πράξη. Ο πατήρ Αλέξανδρος Ελτσιανίνωφ αναφέρει χαρακτηριστικά, «η αδύναμη μνήμη και η ξεχασιά δεν αποτελεί πάντα δικαιολογία. Μπορεί να προέρχεται από έλλειψη σοβαρότητος απέναντι στην αμαρτία, από την πώρωσή μας. Η αμαρτία που βαραίνει τη συνείδηση μας δεν θα ξεχαστεί». Αυτό ονομάζεται αυτοκριτική. Αποτελεί ένα βασικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του πνευματικού ανθρώπου που κοπιάζει καθημερινά με τον καλόν αγώνα κατά τον Απόστολο Παύλο για την σωτηρία του. Εάν γίνει διαχωρισμός των λημμάτων «εαυτός» και «κριτική» τότε θα αποτολμηθεί, πάντοτε καλόπιστα, μια κριτική από την ίδια την Ιστορία, Εκκλησιαστική στην προκειμένη περίπτωση και η οποία αποσκοπεί στην έννοια της ενδεχομενικότητας και της τοποθέτησης των γεγονότων του παρελθόντος, ειδικά των εκκλησιαστικών, σε μεγαλύτερα κάδρα. Ίδωμεν.
