Ο Α. Χατζηαντώνης αντίκρισε μια θλιβερή εικόνα επισκεπτόμενος τουρκοκυπριακό κοιμητήριο στις ελεύθερες περιοχές
Τις προάλλες πήρα το αυτοκίνητο και πήγα προς την περιοχή του Ζυγίου. Αυτό που αντίκρισα ήταν ένα θέαμα θλιβερό… Όλες οι ψαροταβέρνες κλειστές λόγω της πανδημίας. Νέκρα να επικρατεί παντού. Όμως, επειδή πεινούσα έψαξα και βρήκα μία καφετέρια και πήρα ένα χάμπουργκερ. Μετά, προχώρησα προς την περιοχή του χωριού Μαρί, δυτικά προς Λεμεσό. Βρήκα ένα ήσυχο μέρος και κάθισα σε ένα βράχο να φάω το χάμπουργκερ. Κάποια στιγμή πρόσεξα ότι δίπλα μου, υπήρχαν σπασμένες πλάκες, ταφόπλακες. Ένας χώρος χωρίς περίφραξη. Προχώρησα και είδα ότι ήτανε το τουρκοκυπριακό κοιμητήριο του χωριού. Έβγαλα και κάποιες φωτογραφίες. Εκείνη τη στιγμή, έφερα στη μνήμη μου, εικόνες από τα ελληνοκυπριακά ορθόδοξα δικά μας κοιμητήριο, στον κατεχόμενο Βορρά. Τα οποία δυστυχώς, αν όχι στην ίδια, είναι σε χειρότερη κατάσταση από αυτό που έβλεπα μπροστά μου. Μα, αν επιθυμούμε μία ειρηνική συμβίωση στο πλαίσιο μιας λύσης που να είναι ισομερής και σχετικά δίκαιη, δεν θα έπρεπε να φροντίζουμε τους χώρους αυτούς, ώστε να μη δίνουμε επιχειρήματα στην άλλη πλευρά, ότι είμαστε και εμείς βάρβαροι σαν αυτούς; Εμείς, ως η αδικημένη πλευρά και ελπίζω ως πιο πολιτισμένοι άνθρωποι, οφείλουμε να σεβόμαστε τους νεκρούς των συμπατριωτών μας. Πόσα χρήματα χρειάζονται για να επισκευαστεί το κοιμητήριο αυτό; Ε, ναι στα κατεχόμενα είναι και ο τάφος του παππού μου, του άρχοντα, νοικοκύρη, Χατζή Αντώνη. Και είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση τα νεκροταφεία μας εκεί στην Κερύνεια. Τα έχω δει και ο ίδιος. Ωστόσο, ενόψει και μιας πενταμερούς, εφόσον δεν θέλουμε λύση δύο κρατών, νομίζω θα μας βοηθούσε να δείξουμε προς τα έξω μία εικόνα θετική. Μια εικόνα ενός λαού που επιθυμεί ειρήνη και συμβίωση, για πρόοδο και ευημερία και των γειτόνων αλλά και δική μας. Ελπίζω να εισακουστεί αυτό μου το σχόλιο και από τον κύριο Αναστασιάδη ή άλλους, που είναι αρμόδιοι για τα θέματα αυτά.
