«Προτεραιότητα του Πολίτη, είναι να επιλέγει πολιτικό προικισμένο με ηθική και Δικαιοσύνη», γράφει ο Λοΐζος Πίπης.
Σύμφωνα με τον Ησίοδο, μέσα στη «Μαύρη Νύκτα», ο θεός των θεών Δίας, εγκαθίσταται βασιλιάς επί θεών και ανθρώπων. Σκοπός του, να δημιουργήσει μία οργανωμένη Πολιτεία. Ο Δίας άρχισε ν’ ασκεί Πολιτική. Κρατώντας στα χέρια του, τον «Ζήλο» και τη «Νίκη», είναι πρόθυμος να χρησιμοποιήσει και τη «Βία» για να φτιάξει «Κράτος». Μέσα από προσεκτικές παρατηρήσεις και με τις πιο πάνω τεσσάρες ιδιότητες του της πολιτικής ελέγχει τον πολίτη μετατρέποντας την όποια πολιτική «αταξία» του, σε κοινωνική ισορροπία.
Αλλά, τι είναι Πολιτική; Είναι η επιστήμη για συντονισμό του κράτους και η επιστήμη που μέσα από την τεχνική αποτρέπει εκρήξεις, αντιθέσεις ή τις αποκρύβει. Στην Πολιτική οι πολιτικοί βάζουν πλαίσια, υπηρετούν αλήθειες ή τις περιορίζουν και τις αγνοούν.
Ο ρατσισμός είναι μια πολιτική ιδέα. Όσοι μεγάλωσαν με την άποψη του φυλετικού διαχωρισμού, το πολιτικό πάθος τους, τους εμποδίζει να πληροφορηθούν την αντίθετη άποψη. Η επικράτηση της λευκής εξουσίας μπορεί να αποδώσει δημοκρατία, αλλά δημοκρατία μπορεί να υπάρχει και με μαύρη εξουσία, όταν επικρατήσει.
Πολλές φορές μέσα από κινήματα, βία, αίμα, δημιουργούνται φαινόμενα πολιτικά που πρέπει να τίθενται σε τάξη. Εδώ είναι καθήκον του πολιτικού: Προσδιορίζει ιδέες, απόψεις, συμπεριφορές. Οι άνθρωποι ύστερα από μερικά χρόνια διακυβέρνησης, κουράζονται. Μπορεί να επιζητήσουν αλλαγή – μια καινούργια περιοδικότητα. Ανάλογα με το ποια τάξη επικρατεί σε βάρος της άλλης διαμορφώνονται και οι διάφορες κοινωνίες: Προλεταριακές, κοινοβουλευτικές, βασιλευόμενες.
Κύριο γνώρισμα του πολιτικού, η ποιοτική Πολιτική. Αλλοίμονο στον πολιτικό που μεταφέρει πρότυπα μιας άλλης χώρας και τα αντιγράφει έτσι όπως είναι και ακατέργαστα. Ο πολιτικός ηγέτης αναζητεί, επιλέγει, σχεδιάζει, με κύρια χαρακτηριστικά του την ηθική και τη Δικαιοσύνη, το ανθρώπινο ήθος του, την μηδενική ανοχή του στους διεφθαρμένους έτσι για να μη διαφθείρουν τους αδιάφθορους. Προτεραιότητα του Πολίτη η επιλογή πολιτικού, που αρνείται να παραδώσει κομμάτια της πνευματικής, θρησκευτικής, πολιτιστικής του συνείδησης, σε χέρια ξένα, αντίθετα με το χαρακτήρα, τον πολιτισμό και την ιστορία του σκλαβωμένου λαού του.
