Ο πρόεδρος Συνδέσμων Αγωνιστών Ε.Ο.Κ.Α. 1955 – 1959, Θάσος Σοφοκλέους, αποχαιρετά τον Τομεάρχη Πάφου στον εθνικοπαλευθερωτικό αγώνα

Κάτω από την πίεση της επιδημίας, υπό δύσκολες συνθήκες γενικής αποδιοργάνωσης διερχόμαστε μια πρωτόγνωρη δοκιμασία. Συνθήκες που δεν σου επιτρέπουν ούτε τη θλίψη σου να εκδηλώσεις όπως πρέπει και ούτε ακόμα τις θρησκευτικές σου ανάγκες. Με πόνο ψυχής και θλίψη βαριά αποχαιρετούμε τον εκλεκτό φίλο και συναγωνιστή Τεύκρο Λοΐζου.

Γόνος γνωστής αξιαγάπητης και αξιέπαινης οικογένειας, ο Τεύκρος πορεύτηκε χέρι-χέρι με τα αδέλφια του και τους γονείς του και έγραψε, με τις πράξεις του και ιδιαίτερα με την προσφορά του προς την πατρίδα, τη δική του ιστορία.

Ο Τεύκρος Λοΐζου κουβαλά με περηφάνια στιγμές μεγαλείου, προσφοράς και παλληκαριάς. Μια πλούσια δράση γεμάτη κινδύνους εναντίον των Άγγλων, με ενέδρες και δολιοφθορές ως αντάρτης στην ομάδα του αθάνατου Μάρκου Δράκου. Ήταν πλάϊ του την ώρα που ο μεγάλος μας ήρωας ξεψυχούσε κτυπημένος από τις σφαίρες των Άγγλων που τους έστησαν ενέδρα.

Είχε την ατυχία να συλληφθεί από τον εχθρό, να υποστεί τη βαναυσότητα και τα βασανιστήρια που αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια, πίστη και αντοχή. Είχε όμως και τη δύναμη να δραπετεύσει από το φρούριο της Κερύνειας και να συνεχίσει τη δράση του από τη θέση του Τομεάρχη.

Πορεύτηκε με σύνεση, με υπευθυνότητα και αυταπάρνηση και έφερε εις πέρας την αποστολή του με επιτυχία.

Με το τέλος του Αγώνα ο Τεύκρος συνέζησε την προσφορά του προς την πατρίδα ως μέλος 

του διπλωματικού σώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και αγωνίστηκε με ζήλο υπερασπίζοντας το δίκαιο του πολύπαθου νησιού μας στο διεθνή χώρο.

Αξέχαστε φίλε και συναγωνιστή, θα θέλαμε να σε αποχαιρετούσαμε κάτω από άλλες συνθήκες. 

Να ψάλλουμε μαζί με τους ιερείς το αιωνία η μνήμη. Να σε συνοδεύουμε μέχρι την τελευταία σου κατοικία με μια χούφτα χώμα από τη γη μας που τόσο αγάπησες και τόσο αγωνίστηκες για να τη δεις ελεύθερη. Σε αποχαιρετώ με τους στίχους του ποιητή:

«Το χώμα που σε δέχτηκε

με πόνο ας σ’ αγκαλιάζει

και με στοργή, 

σαν νάναι ζωντανό 

κι ας μην του τύχουνε ποτές 

δρόλαπες ή χαλάζι 

μονάχα η αύρα 

δείλι και πουρνό».