Ο Κυριάκος Πολυκάρπου ψέγει την αδιαφορία πολιτών, κρατικών υπηρεσιών αλλά και φορέων προς τη φύση, η προστασία της οποίας θα έπρεπε να απασχολεί γενικότερα την κοινωνία μας.
Υποτίθεται ότι η προστασία του περιβάλλοντος θα έπρεπε να απασχολεί γενικότερα την κοινωνία μας. Υποτίθεται ότι η οικολογική συνείδηση θα έπρεπε να καλλιεργείται μέσα μας απ’ τα πρώτα βήματά μας σ’ αυτόν τον κόσμο. Και υποτίθεται ότι θα έπρεπε να νοιαζόμαστε για τη φυσική κληρονομιά του τόπου μας. Αλλά για τους περισσότερους το θέμα «περιβάλλον» είναι ήσσονος σημασίας. Δεν το θεωρούν καν πρόβλημα. Γι’ αυτό και επιμένουν να μην το σέβονται, προκαλώντας ανυπολόγιστες οικολογικές καταστροφές. Κάθε χρονιά που περνά η κατάσταση γίνεται χειρότερη και το μόνο που σκέφτονται κάποιοι είναι η ανάπτυξη για τους λίγους. Το κέρδος επιχειρηματιών, ο «πλασματικός» πλούτος κοινοτήτων. Πάντοτε, εις βάρος του περιβάλλοντος. Πάντοτε, εις βάρος της ζωής όλων μας… Στην κοινότητα Επισκοπειού και δίπλα από τη Μητρόπολη Ταμασσού απεικονίζεται, ιδίοις όμμασι, η αδιαφορία για το περιβάλλον από την κοινωνία, τις κοινοτικές Αρχές, τις Επαρχιακές Διοικήσεις και τις περιβαλλοντικές Οργανώσεις. Οι πρόνοιες των οδηγιών της ΕΕ και της κυπριακής νομοθεσίας για τη διατήρηση της φύσης και την προστασία του περιβάλλοντος, χωρίς χαλαρώσεις, εκπτώσεις, παρεκκλίσεις και παραθυράκια, δεν γίνονται σεβαστές. Γι’ αυτό κυβέρνηση και Βουλή οφείλουν, στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής ευθύνης και της συμμόρφωσης με το περιβαλλοντικό κεκτημένο, να επιβάλλουν τη νομοθεσία για την πρόληψη και την αποκατάσταση οποιασδήποτε περιβαλλοντικής ζημιάς… Αν μας νοιάζει έστω και λίγο αυτός ο τόπος, προλαβαίνουμε να αφυπνίσουμε την οικολογική μας συνείδηση και να τον προστατεύσουμε, χωρίς παρωπίδες και ενδοιασμούς!
