Ο Ευθύμιος-Μίμης Βασιλείου γράφει για τον «αείμνηστο ποιμενάρχη» και τον «φλογερό αγωνιστή».
Συμπληρώνονται φέτος 111 χρόνια από τη γέννηση και 36 από την αιώνια κοίμηση του εθνομάρτυρα πυρπολητή των ψυχών και ανήλατου άκμονα της Ορθοδοξίας και της Ενώσεως, του αείμνηστου ποιμενάρχη μας μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανού, που με την πάνσεπτη μορφή του σκόρπιζε παντού, σ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής του, το μύρο της θεοσέβειας και της ελληνοπρέπειας.Δίπλα στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο τον Β΄ στις 3 Οκτωβρίου 1948, αποτελεί την ψυχή του Παγκύπριου Συλλαλητηρίου στο Γ.Σ.Π και διαμαρτύρεται στεντορείως για την επίμονη άρνηση της Αγγλίας να δεκτεί το αίτημα των Κυπρίων για αυτοδιάθεση – ένωση. Στις 8 Δεκεμβρίου 1949 υπέγραψε μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Β΄ και τους άλλους μητροπολίτες την εγκύκλιο της Εκκλησίας που προετοίμαζε τον ελληνικό κυπριακό λαό για το Ενωτικό Δημοψήφισμα, που μεταξύ άλλων ανέφερε : « … να διαδηλώσωμεν την αμετάτρεπτον θέλησίν μας να ενωθώμεν μετά της μητρός Ελλάδος…».Στις 14 Μαΐου 1950 το Εθναρχικό Συμβούλιο τον διόρισε πρόεδρο και αρχηγό της Κυπριακής Εθνικής Πρεσβείας με αποστολή την επίδοση των τόμων και των πρακτικών του Ενωτικού Δημοψηφίσματος της 15ης Ιανουαρίου 1950 στην ελληνική και βρετανική κυβέρνηση, καθώς και στον ΓΓ του ΟΗΕ.Αφού επιτέλεσε με επιτυχία την αποστολή αυτή που του ανετέθη, επέστρεψε στην Κύπρο στις 21 Δεκεμβρίου 1950. Στο διάστημα αυτό πέθανε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Β΄ στις 28 Ιουνίου 1950 και ενώ όλα συνηγορούσαν στην ανάδειξή του ως του νέου Αρχιεπισκόπου, ουδόλως ενδιαφέρθηκε γι’ αυτό. Δεν διακόπτει το έργο της Πρεσβείας. Απεναντίας έστειλε τηλεγράφημα ότι δεν θέτει υποψηφιότητα και καλεί τον λαό να υποστηρίξει τον Κιτίου Μακάριο.Για τους Άγγλους, ο Κυπριανός έγινε πλέον εφιάλτης. Έτσι, στην προσπάθειά τους να αποκεφαλίσουν την πολιτική και θρησκευτική ηγεσία μας, απέλασαν στις Σεϋχέλλες στις 9 Μαρτίου 1956 τους 4 : Τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄, τον μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό, τον πρωθιερέα της Φανερωμένης, Παπασταύρο Παπαγαθαγγέλου και τον γραμματέα της ιεράς μητρόπολης Κερύνειας, Πολύκαρπο Ιωαννίδη.Ο Κυπριανός δεν ήταν ένας συνήθης ιεράρχης. Δεν ήταν κάτι που ήλθε και παρήλθε ανεπαισθήτως. Ο Κυπριανός ήταν και παραμένει πολύ βαθιά ριζωμένος στη συνείδηση του κόσμου. Έγινε ηγέτης – σύμβολο, που μέσα από τον τάφο του εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να συναρπάζει, να εμπνέει και να καθοδηγεί.Η φωνή του, οι λόγοι του, οι αγώνες του θα συγκινούν πάντα τις εθνικά πονεμένες ψυχές μας, όπως και όλων των γενεών. Η ιεροπρεπής και ελληνοπρεπής μορφή του θα προκαλεί στις ψυχές των πανελλήνων σάλο ορθόδοξων και εθνικών σκιρτημάτων. ΑΙΩΝΙΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ
