Απογοητευμένη η Μαρία Χριστοδούλου από την εμφάνιση του Νίκου Αναστασιάδη στο διάγγελμα.
Για να πω την αλήθεια άλλα περίμενα να ακούσω από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο διάγγελμά του την περασμένη Πέμπτη. Θεώρησα, όπως ίσως και πολλοί συμπολίτες μας, ότι μετά τα όσα ακούστηκαν, ειπώθηκαν και αποκαλύφθηκαν τις προηγούμενες μέρες, θα είχε το σθένος να παραδεχθεί τα λάθη που έγιναν και ίσως και ο ίδιος έκανε και θα απευθυνόταν στο λαό απαριθμώντας του συγκεκριμένα μέτρα για πάταξη της διαφθοράς. Όμως απογοητεύτηκα οικτρά από αυτά που είδα και άκουσα. Καταρχάς έβλεπα έναν Πρόεδρο με κατσουφιασμένο και αγανακτισμένο πρόσωπο και άκουγα ένα λόγο θυμωμένο, που σε κάποια σημεία εξέφραζε και πικρία. Και αμέσως ήρθε η ατάκα για τον Γκαίμπελς. Και μιλούσε για φήμες, fake news και λασπολογία και χειραγώγηση της κοινής γνώμης φέρνοντάς μας ως παράδειγμα τα πρόσφατα γεγονότα στην Αμερική του Τραμπ. Ουσιαστικά όμως εγώ κατάλαβα ότι ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε και για προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης εναντίον του ιδίου. Και στη συνέχεια ανάλωσε τον λόγο του και την ώρα μας στο να μας εξηγεί το θέμα με την αντιπαράθεση με τον Γενικό Ελεγκτή. Κι όλη την ώρα που απευθυνόταν προς τον λαό φαινόταν ξεκάθαρα ότι ήταν θυμωμένος. Όχι όμως με τα σκάνδαλα και τη διαφθορά που μαστίζουν την Κύπρο, αλλά γιατί κάποιοι τον εμπλέκουν σε αυτά, χωρίς όμως αποδείξεις όπως συνεχώς μας λέει. Και μιλούσε όλη την ώρα για θράσος, κακοήθη ψεύδη, λάσπη, ύβρεις, διαστρεβλώσεις, κομματικές σκοπιμότητες και άλλα πολλά τέτοια. Παραδέχθηκε ότι ήταν αιχμηρός στις αναφορές του και μας καληνύχτισε με ευχολόγια. Τότε μόνο «μαλάκωσε» ο λόγος του. Κρίμα κύριε Πρόεδρε, κρίμα γιατί ο κόσμος δεν περιμένει από τον ηγέτη του να του απευθύνεται με τέτοιο τρόπο και ουσιαστικά να τον «μαλώνει». Το διάγγελμα ήταν μια ευκαιρία να λέγατε στον λαό αλήθειες και τουλάχιστον να τον διαβεβαιώνατε ότι μέχρι εδώ ήταν η κατηφόρα. Όμως τη χάσατε. Δυστυχώς…
