Ο Σοφοκλής Ακκίδης υπενθυμίζει στα πολιτικά κόμματα ότι με τις παρεμβάσεις τους εξελέγη ο Αρχιεπίσκοπος.
Δεν είμαι θεολόγος, συγγραφέας, αρθρογράφος, πολιτικός, ούτε και δόκτωρ επιδημιολογίας, αλλά ένας ορθόδοξος χριστιανός πολίτης της ευρωπαϊκής, πληγωμένης, Κυπριακής Δημοκρατίας, που εν έτη 2021 ακόμη βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή (για να μην ξεχνιόμαστε) το 37% του εδάφους της.
Είπα να γράψω για πρώτη φορά απλές σκέψεις για το επίκαιρο θέμα (εκτός από τον κορωνοϊό και τα «χρυσά» διαβατήρια) που βομβαρδίζει αυτές τις μέρες τα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, την κατεδάφιση διατηρητέων κτιρίων στην παλιά Λευκωσία, ιδιοκτησίας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου και φυσικά όλα τα πυρά στρέφονται εναντίον του μακαριότατου. Και τι έγινε δηλαδή, όβερ-όβερ, Κύπρος της Μπανανίας όπου όλα επιτρέπονται….
Πραγματικά, μου κάνει μεγάλη εντύπωση το κόμμα του λαού, της εργατιάς, του μεροκάματου να αφοπλίζει και να αρχίζει να πυροβολεί αδιάκριτα εγκώμια όπως: «Πράξη αυθαίρετη, καταδικαστέα κατά της πολιτιστικής κληρονομιάς, έγκλημα, ηθικός αυτουργός, κ.τ.λ.». Σε ποιον; Στον Προκαθήμενο της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου κ. Χρυσόστομο Β΄.
Είμαστε σοβαροί; Μα τι τους έκανε και τον έχουν βάλει στο στόχαστρο; Αν θυμούνται οι του ΑΚΕΛ αυτοί επενέβηκαν για να εκλεγεί ο νυν Αρχιεπίσκοπος. Με προσωπική παρέμβαση της τότε ηγεσίας του ΑΚΕΛ άσκησαν πιέσεις στους αρχιερείς και σε εκλέκτορες να προτιμήσουν τον Πάφου Χρυσόστομο. Τώρα γιατί φωνάζει ο εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ και προβαίνει σ’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς; Αντί να αναλάβετε την ευθύνη και να πείτε ξεκάθαρα στον κυπριακό λαό κύριοι του ΑΚΕΛ, αλλά και της Δεξιάς, «αποτύχαμε στον υποψήφιο μας», για ακόμη μια φορά σαν ευθυνόφοβοι μεταφέρετε τις ευθύνες σας σε άλλους.
Τελικά, σε αυτόν τον τόπο δεν είμαστε ούτε ειλικρινείς, ούτε ευθείς, ούτε σεβόμαστε, ούτε μαθαίνουμε από τα λάθη μας αλλά και ούτε θέλουμε να αλλάξουμε. Να μην παραπονιόμαστε για τους ηγέτες μας, διότι στο κάτω-κάτω της γραφής εμείς όλοι τους εκλέξαμε και θα πρέπει να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι ένας λαός (χώρκατοι) παίρνει τον ηγέτη που του αξίζει. Ίδωμεν.
