Ο Ρομπέρτος Σαβεριάδης εισηγείται να γίνει δημοψήφισμα για το τι είδους λύση θέλει ο κυπριακός λαός: Ενιαίο κράτος ή Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία;
Το 1950, ο κυπριακός λαός, ο οποίος τότε ζούσε υπό αγγλική κατοχή, του ζητήθηκε αν ήθελε Ένωση με την Ελλάδα. Στο δημοψήφισμα πού έγινε, σε όλη την επικράτεια τού νησιού, πέραν του 95% είπαν «ναι» στην Ένωση, εφόσον είχαν τις ίδιες πνευματικές, θρησκευτικές και ιστορικές καταβολές.
Ακολούθησε το 1955 ο επικός αγώνας της ΕΟΚΑ, με το ίδιο σύνθημα δηλαδή την ΕΝΩΣΗ. Όπως είχαν κάνει και στο παρελθόν η Κρήτη, αλλά και τα Δωδεκάνησα. Παρ’ όλες, όμως, τες θυσίες τόσων παλληκαριών, η τότε πολιτική ηγεσία, απεφάσισε εν τη σοφία της, να παραγνωρίσει τη βούληση του κυπριακού Ελληνισμού και να γίνει τελικά το νησί ανεξάρτητο κράτος και μάλιστα με τρεις εγγυήτριες χώρες, δηλαδή την Τουρκία, την Ελλάδα και την Αγγλία. Τον Ιούλιο του 1974, η Τουρκία, τάχατες για να υπερασπίσει τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων, εισέβαλε στην Κύπρο, κατέστρεψε, ερήμωσε και σκότωσε χιλιάδες, οδηγώντας στην προσφυγιά πέραν των 200.000 Ελληνοκυπρίων. Στο επόμενο δημοψήφισμα του 2004, ο κυπριακός λαός, ρωτήθηκε αν ήθελε το σχέδιο Ανάν, που προνοούσε Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα τού 18% που ήσαν οι Τουρκοκύπριοι. Ως γνωστόν, το 76% των Ελληνοκυπρίων είπαν «όχι», διότι είναι σαν να έδιναν γη και ύδωρ στον κατακτητή. Εξάλλου, δεν ήτο μια δικοινοτική διαμάχη, αλλά θέμα εισβολής και παράνομης κατοχής, μεγάλου τμήματος μιας ανεξάρτητης χώρας, η οποία σήμερα είναι ισότιμο μέλος της ενωμένης Ευρώπης. Ο ΔΗΣΥ όμως, αλλά καί το ΑΚΕΛ, πετώντας στον κάλαθο τη βούληση του κυπριακού λαού, επιμένουν ακόμη, στην αναχρονιστική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, ξέροντας κατά βάθος, πως ούτε λειτουργική ούτε βιώσιμη είναι, αλλά οδηγεί αυτό το πολύπαθο νησί σε νέες περιπέτειες. Και βέβαια οι Τούρκοι σήμερα, με όλες αυτες τις υποχωρήσεις μας, ζητούν να κάνουν και δικό τους κράτος.
Εισηγούμαι, λοιπόν, τα εξής: Εάν και όταν θα γίνει δημοψήφισμα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, να γίνει παράλληλα ξανά δημοψήφισμα τι είδους λύση θέλει ο κυπριακός λαός, δηλαδή ενιαίο κράτος ή Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Τουλάχιστον, οι αγώνες και οι θυσίες τόσων παλληκαριών μας, να μην πάνε χαμένες, και ίσως οι πολιτικοί μας ξυπνήσουν επιτέλους από τον λήθαργο, και δουν επιτέλους ποιό είναι πραγματικά το συμφέρον για την Κύπρο και τον λαό της. Το δυστύχημα για τον κυπριακό Ελληνισμό, είναι ότι το κομματικό κατεστημένο ελέγχεται από πολιτικούς, οι οποίοι ενδιαφέρονται πρώτα για την πολιτική τους σταδιοδρομία και μετά για το συμφέρον της πατρίδας μας.
