Για τις προκλήσεις εξοικονόμησης ενέργειας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, γράφει ο Παναγιώτης Καστανιάς.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜμΕ) έχουν αναγνωρισθεί ως ο πιο δύσκολος στόχος στην προσπάθεια εξοικονόμησης ενέργειας. Οι κύριοι λόγοι σχετίζονται με τη διαφορετικότητά τους: δραστηριοποιούνται σε όλους τους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας, στεγάζονται σε διαφορετικούς τύπους κτηρίων, μπορεί να απασχολούν από ένα-δύο άτομα έως να απασχολούν μέχρι 250 άτομα με βιομηχανική δραστηριότητα. Η κατανόηση για την κατανάλωση ενέργειας σε αρκετές περιπτώσεις μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είναι περιορισμένη: σε ποια σημεία της επιχείρησης καταναλώνονται τα μεγαλύτερα ποσά ενέργειας, πότε αυτά καταναλώνονται κ.λπ. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ορίζονται μόνο με μία παράμετρο σύμφωνα με Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς: το μέγεθός τους (να απασχολούν λιγότερα από 250 άτομα και ο ετήσιος κύκλος εργασιών να είναι μικρότερος από 50 εκατομμύρια ευρώ ή το σύνολο του ισολογισμού να είναι μικρότερο από 43 εκατομμύρια ευρώ). Στην Κύπρο οι ΜμΕ αποτελούν το 99,9% των εγγεγραμμένων επιχειρήσεων και μόλις το 0,1% είναι μεγάλες επιχειρήσεις και εξ αυτών το 93,6% είναι πολύ μικρές επιχειρήσεις.
Όμως οι ΜμΕ έχουν να αντιμετωπίσουν προκλήσεις όπως, η περιορισμένη ικανότητά τους για οικονομίες κλίμακας, μη πρόσβαση σε ικανοποιητική πληροφόρηση, βρίσκονται μακριά από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, αντιμετώπιση δυσκολιών στο να χειρίζονται κανονισμούς και νόμους και γενικότερα να αντιμετωπίζουν τα διοικητικά εμπόδια και η πρόσβαση σε χρηματοδότηση είναι ακριβότερη απ’ ό,τι των μεγάλων επιχειρήσεων. Επίσης, αναφορικά με την εξοικονόμηση ενέργειας, έρευνα της Ομοσπονδίας Εργοδοτών & Βιομηχάνων (ΟΕΒ), δείχνουν ότι η ανώτερη διοίκηση των ΜμΕ αρκετές φορές δεν έχει τις απαιτούμενες γνώσεις για να αξιολογεί τα οφέλη από την υλοποίηση μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας.
Οι πολιτικές για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης στις ΜμΕ, θα πρέπει να επικεντρωθούν στην προώθηση εφαρμογής νέων καινοτόμων τεχνολογιών, τεχνολογιών πληροφορικής, αυτοματισμών, αλλά και μέτρα πολιτικής και υποστήριξης, όπως φοροαπαλλαγές, διευκόλυνση στην πρόσβαση σε χρηματοδότηση, εφαρμογή προγραμμάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης, βελτίωση της πρόσβασης στην πληροφορία και απλοποίηση των διαδικασιών αξιοποιώντας την ηλεκτρονική εξυπηρέτηση.
