Ο Χαράλαμπος Μερακλής γράφει για τις ιδέες και το σπουδαίο έργο ενός μεγάλου στοχαστή.
Αυτός ο μεγάλος στοχαστής ανέτρεψε τα θέσφατα της κλασικής οικονομικής θεωρίας και είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ. Γεννήθηκε το 1883, τη χρονιά που πέθανε ο Μαρξ και είχε εξαιρετικές σπουδές στα μαθηματικά, ιστορία, φιλοσοφία, οικονομία. Ήταν συγγραφέας, δημοσιογράφος και συλλέκτης έργων τέχνης της εποχής του.
Σ’ αυτήν την «αγορά των ιδεών» όπου πρυτάνευε η δημοκρατία, το κράτος δικαίου, η ισότητα των φύλων, η ελευθερία της έκφρασης και ο φεμινισμός ο Κέινς ανέπτυξε σε μεγάλο βαθμό τις ιδέες του που αφορούσαν την άλλη συμβατή προηγούμενη αγορά των προϊόντων και του χρήματος.
Ο Κέινς ήταν αντίπαλος του Φρίντμαν που υποστήριζε πως δεν υπήρχε κανένας λόγος ένας να πλουτίσει και να απολαμβάνει μια ζωή καλύτερη από εκείνη των μαζών.
Παρόλο που ο αναφερόμενος στοχαστής ζούσε το παρόν, εντούτοις οι προτάσεις που έκανε αφορούσαν το μέλλον.
Αυτός πίστευε πως δεν μπορεί να υπάρξει κουλτούρα του χρήματος ανεξάρτητη από τη γενικότερη κουλτούρα και πως η οικονομία θα πρέπει να προσαρμόζεται στην κοινωνία και θα πρέπει να προηγούνται παιδεία, κουλτούρα, εμπειρία και εξειδίκευση, τονίζοντας πως ο κλασικός καπιταλισμός ανήγαγε κάποιες αρετές στις πιο απεχθέστερες ανθρώπινες ιδιότητες.
Με μαθηματικούς όρους ο Κέινς αναλύει και προτείνει ένα γενναίο σύστημα κοινωνικών παροχών, προοδευτική φορολογία, χαμηλά επιτόκια, αυστηρό έλεγχο των κεφαλαίων, νομισματική πολιτική που θα κατευθύνεται από την κεντρική τράπεζα και αγορές που θα ορίζουν την κοινωνία και όχι να λειτουργούν σαν καζίνα.
Επίσης υποστήριζε τις κρατικές επενδύσεις για να ενισχυθεί η ζήτηση.
Πολλές από τις εισηγήσεις του γίνονται αποδεκτές όπως είναι οι αποταμιεύσεις που όταν υπερβαίνουν τις επενδύσεις παράγουν ανεργία, τα υψηλά επιτόκια, η καθιέρωση υπερεθνικού νομίσματος (Bancor) όπως και η συνεχής μετακίνηση κεφαλαίων.
Επίσης ο Κέινς προέβλεψε πως η τιμωρία της Γερμανίας με βάση τη Συνθήκη των Βερσαλλιών δεν θα απέφερε την ειρήνη στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο και θα ήταν προσωρινή και πως θα κάλπαζε η ανεργία και ο πληθωρισμός.
Ο Κέινς δεν ήταν μόνο ένας λαμπρός οικονομολόγος, ανατροπέας της κλασικής θεωρίας αλλά και ένας κορυφαίος των μακροοικονομικών θεωριών.
Ο Κέινς εκτός από την πολιτιστική κληρονομιά και τη συνεισφορά του στην κουλτούρα και πολιτισμό υποστήριξε και σειρά πολιτιστικών κέντρων που άλλαξαν το πρόσωπο της Μεγάλης Βρετανίας.
Οι οικονομικές θεωρίες αυτού του μεγάλου στοχαστή θάφτηκαν με τις θεωρίες της Θάτσερ και Ρέιγκαν, παρόλο που το Σύστημα Υγείας της Μεγάλης Βρετανίας ήταν επίτευγμα του Κέινς και το New Deal που εφάρμοσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνο Ρούσβελτ το 1933, ένεκα του «κραχ» του 1929, ήταν έμπνευση του Κέινς που ξαναμελέτησαν οι Αμερικάνοι το 2008 για να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση.
Ο Κέινς επανέρχεται στο πάνθεον την ξεχασμένων οικονομιών και περνά στους μεγάλους άνδρες της ιστορίας και οι 34 τόμοι του έργου του είναι ένα από τα μεγάλα κληροδότηματα του αιώνα που διανύουμε.
