Λίγα λόγια από τον Α. Χατζηαντώνη για το ρόλο του Σοβιετικού ηγέτη την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Την 9η Μαΐου 1945, καθιερώθηκε να εορτάζεται η ήττα της ναζιστικής Γερμανίας, από τις Συμμαχικές Δυνάμεις, Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση. Σημαντική ήταν η συμβολή της ΕΣΣΔ, με ηγέτη τον Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Στάλιν. Πέραν και πάνω από ιδεολογίες, πρέπει να δεχόμαστε τα γεγονότα. Ωστόσο, δεν θα ήμασταν αντικειμενικοί, αν δεν αναφέραμε τη Συμφωνία της 23ης Αυγούστου 1939, που υπεγράφη στη Μόσχα, γνωστή και ως Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο Μη Επίθεσης. Και έμεινε στην Ιστορία ως Σύμφωνο Rimbendrop – Molotov, μεταξυ Στάλιν και Χίτλερ και έδωσε στον δεύτερο, χρόνο για να εφαρμόσει ανενόχλητος τα σχέδιά του, με την αιφνιδιαστική εισβολή στην Πολωνία, Σεπτέμβριο του 1939. Δεν σας κρύβω, ότι στα φοιτητικά μου χρόνια, υπήρξα θαυμαστής του! Όταν αργότερα μελέτησα πιο λεπτομερώς το ιστορικό του, με τις εκατοντάδες εκκαθαρίσεις πολιτικών του αντιπάλων (Καμένεφ, Ζηνόβιεβ, Λέον Τρότσκι κ. α.), κατά τη δεκαετία του ‘30, τον κατέταξα στην ίδια κατηγορία, με τον Αδόλφο Χίτλερ! Φυσικά, υπάρχουν και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν, νοσταλγοί και των δύο αυτών αφηγημάτων. Ναζισμού και κομμουνισμού. Ζούμε σε δημοκρατικά κράτη και ουδείς στερείται των θεμελιωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων του. Φτάνει να σέβεται και την ελευθερία του διπλανού του.
