Ακριβώς ένα εξ αποστάσεως μπάχαλο γίνεται αυτή τη στιγμή στην εκπαίδευση και όχι εξ αποστάσεως διδασκαλία! Μα τι είναι αυτή η κατάσταση; Από τα μέσα Μαρτίου λόγω της πανδημίας… στασιμότητα! Και την πληρώνουν οι καημένοι οι μαθητές χωρίς να φταίνε. Ακούσαμε λοιπόν πως στις 21 Μαΐου, θα ξαναλειτουργήσουν τα σχολεία. Με τον κύριο Προδρόμου να μας διαβεβαιώνει εις όλους τους τόνους ότι τα πάντα θα λειτουργήσουν κανονικά. Επιμένει πως υπάρχουν πρόνοιες για την εύρυθμη λειτουργία των σχολίων σε όλες τις βαθμίδες. Στις ημερομηνίες επανέναρξης, επίσης… ενδοευρωπαϊκό μπέρδεμα. Στην Ελλάδα ανοίγουν 18 Μαΐου. Σε κάποια σκανδιναβική χώρα, νομίζω δεν έχουν κλείσει καθόλου. Και άκουγα τον υπουργό Παιδείας προχθές στο δελτίο ειδήσεων να μιλάει για εκ περιτροπής παρουσία των μαθητών στις τάξεις: Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή, θα έρχονται κάποιοι μαθητές και τις άλλες δύο μέρες η άλλη ομάδα. Χα… Την άλλη εβδομάδα εναλλάξ και πάει λέγοντας. Εγώ, ομολογώ ότι δεν κατάλαβα τίποτα. Τώρα, αν οι γονείς και τα παιδιά κατάλαβαν, ε, τι να πω; Μία μέση λύση που δεν άκουσα να τη σκέφτεται κανείς ήταν, να χρησιμοποιηθεί και ο Ιούλιος για τη διδασκαλία των μαθητών. Φυσικά, δεν ξέρω αν αυτό θα αποτελούσε κόκκινο πανί για τους καθηγητές και τους δασκάλους. Ε, φαντάζομαι πως ναι. Εν πάση περιπτώσει, ευχόμαστε να λειτουργήσουν στην εντέλεια όλα και να μην είναι αυτή η γενιά μαθητών σε μειονεκτική θέση απέναντι σε άλλους. Ασφαλώς, και το λέω ως συνταξιούχος εκπαιδευτικός, κάποια μαθήματα που αποτελούν αλυσίδα, όπως π.χ. τα μαθηματικά, είναι σε εντελώς διαφορετική βάση που πρέπει να ειδωθούν σε αντίθεση με θεωρητικής κατεύθυνσης μαθήματα, όπως η ιστορία ας πούμε. Πού ένα ιστορικό γεγονός, για παράδειγμα στην τρίτη γυμνασίου, που νομίζω διδάσκεται η Ελληνική Επανάσταση, μπορείς να παραλείψεις την αντίσταση του Οδυσσέα Ανδρούτσου στο Χάνι της Γραβιάς, χωρίς να επηρεαστεί η αλληλουχία της συνεχόμενης γνώσης; Από πλευράς του μαθητή, εννοώ. Εν πάση περιπτώσει. Ας ελπίσουμε ότι από υγειονομικής πλευράς έχουν ληφθεί όλα τα μέτρα ώστε να μην κινδυνέψει η υγεία και συνεπακόλουθα η ζωή των παιδιών. Εδώ, το μυαλό μου πηγαίνει στη γνωστή ρήση του Μεγάλου Αλεξάνδρου που είχε πει: «Στον πατέρα μου οφείλω το ζην, και στον διδάσκαλό μου, εννοώντας τον Σταγειρίτη φιλόσοφο Αριστοτέλη, οφείλω το ευ ζην. Ε, ασφαλώς! Διότι για να έχεις καλή ζωή μετά από τη μόρφωση που θα λάβεις, πρέπει φυσικά και αυτονόητα να είσαι ζωντανός. Να μην έχεις δηλαδή προσβληθεί από κάποιου είδους ιό, κορωνοϊό και λοιπά.
