>>Ύστερα από βαθιά μελέτη και πιο βαθιά περισυλλογή, κατέληξα στο συμπέρασμα πως η επιλογή του Μιχάλη Χατζηγιάννη στο υφυπουργείο Πολιτισμού ήταν η πλέον σοφή και ενδεδειγμένη ενέργεια εκ μέρους του Προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη, αφού η επόμενη προσφερόμενη εναλλακτική λύση θα ήταν ο Γιαννάκης Γιαννάκη. Και λέω πως ήταν η πλέον ενδεδειγμένη η επιλογή Χατζηγιάννη, όχι μόνο για πρακτικούς λόγους (χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω) αλλά και για λόγους ουσίας. Διότι, πέραν των άλλων, το πολιτιστικό επίπεδο του υφυπουργού Πολιτισμού δεν πρέπει να υπερέχει του επιπέδου του Προέδρου. Είναι ωσάν να λέμε, στην κυπριακή, ετζύλισεν το στούπωμα τζιαι ήβρεν την μαείρισσα). Και μόλις αποθεραπευτεί εντελώς το χέρι του, καλό θα ήταν να πεταχτεί μέχρι την Αθήνα με το προεδρικό αεροπλάνο (να του το δανείσει ο Πρόεδρος) να ξεσκάσει σε κανένα σκυλάδικο της προκοπής όχι σε κάτι κουλτουριάρικα που μόνο ο Γιάννης Τουμαζής θα άντεχε. Όσο σκέφτομαι τι άνθρωπο είχαμε στο υφυπουργείο Πολιτισμού πριν τον Χαζηγιάννη ορθώνονται οι εναπομείνασες τρίχες της κεφαλής μου.
****
>>Είχε το ένα πτυχίο, είχε το άλλο, του άρεσε το ένα, θαύμαζε το άλλο, σιγά τον πολυέλαιο, που λέει κι ο λόγος. Αλλά, τι περιμένεις από άνθρωπο που δεν έσπασε πιάτα έστω και σε μια πίστα; Που δεν λικνίστηκε υπό την μελωδία του άσματος (που λέει ο λόγος) «τώρα οι γύφτοι κάνουν λίφτινγκ και χορεύουν τσα τσά». Έτη μπροστά ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. Θα μου πεις «ο πολιτισμός στρέφεται έτη πίσω και όχι μπροστά» αλλά ποιος σε ρώτησε; Ειλικρινά, ορισμένες φορές εκνευρίζομαι. Ευτυχώς που ο Πρόεδρος δεν πρότεινε στον Γιάννη Τουμαζή να παραμείνει στο υφυπουργείο πολιτισμού, διότι τον είχα άξιο να πείσει το ΡΙΚ να μεταδίδει το «Άξιον Εστί» του Ελύτη, ο οποίος κέρδισε ένα κόρνερ και νόμισε πως κάποιος ήταν. Νόμπελ ήταν και ότι Κόρνερ; Καλά, τότε υπήρχε VAR για να είμαστε σίγουροι; Όχι, οπόταν αυτά να τα πουν αλλού, όχι σε μας που χορέψαμε το ζεϊμπέκικο της Μαρικκούς που τα Λεύκαρα. Ευδοκία τη λέγανε; Ρε δεν πα να την λέγανε Περσεφόνη. Να μην ξεχνάμε βεβαίως, πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι συνεχιστής του Νίκου Αναστασιάδη ο οποίος παρακολουθούσε Τάκη Ζαραρούλη (ή έστω Ζαχαράτο) και Άντζελα Δημητρίου. Επίπεδο φλατ.
****
>>>Πάντως, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, ο Πρόεδρος πάει καλά. Μόνο με το προεδρικό αεροπλάνο δεν… πάει, αλλά θα λυθεί κι αυτό. Χάλασε το αεροπλάνο και πήγε με τη γραμμή. Αυτά παθαίνεις όταν δεν έχεις ένα Σαουδάραβα φίλο να σε πετάξει με το δικό του αεροπλάνο. Αλλά, αν σκεφτόταν λίγο υποψιασμένα, επιβιβαζόταν σε αεροπλάνο που δώρισε στην Κύπρο ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Όσο κι αν το επιδιορθώσουν, όσο κι αν το σουλουπώσουν θα είναι επικίνδυνο. Τέτοιον κατσικοπόδαρο δεν γέννησε άλλον η φύση. Και του τα είπα του Αβέρωφ: Άμα σου ευχήθηκε προεκλογικά ο Μητσοτάκης «καλή επιτυχία» στις εκλογές, άρχισε να ψάχνεις και διάδοχο στον ΔΗΣΥ. Δεν με άκουσε και ιδού τα αποτελέσματα. Όμως, ο Πρόεδρος μας, είναι κολλητός του Μητσοτάκη. Τον ακούσατε πως τον αποκαλούσε: Μου είπε ο Κυριάκος, τα βρήκαμε με τον Κυριάκο, θα συντονιζόμαστε με τον Κυριάκο… και πάει λέγοντας. Μεταξύ μας Πρόεδρε και πιριλιά να παίζατε μαζί παιδιόθεν, δεν τον αποκαλείς Κυριάκο μπροστά στις κάμερες. Στο σκυλάδικο, ναι.
****
>>Και Πρόεδρε όταν βρίσκεστε στην Αθήνα, δεν τηλεφωνάτε στους συντεχνιακούς για να τους ζητήσετε να μην πραγματοποιήσουν στάση εργασίας μέχρι να επιστρέψετε από την Αθήνα. Έχετε κοτζάμ μεστωμένη υπουργό στην οποία δεν εδώσετε καν την ευκαιρία να ενεργήσει. Έτσι θα το πάμε από δω και μπρος; Σε όποιο κάνει μια στάση (σε επαγγελματικό επίπεδο) θα παρεμβαίνετε; Κι αν η στάση είναι καλή (για καλό σκοπό) θα πετάγεστε στη μέση να φας και καμιά αδέσποτη; Όχι τίποτε άλλο, αλλά θα γίνουμε ανέκδοτο. Προχθές χάλασε ο σύρτης της εξώπορτας ενός γείτονα και επειδή δεν έβρισκε μάστορα, με ρώτησε αν ξέρω το τηλέφωνο στο προεδρικό. Τον ρώτησα τι τον θέλει και μου είπε ότι θα ζητήσει από τον Πρόεδρο, που φαίνεται πως πιάνει το χέρι του, να πεταχτεί να φτιάξει τον σύρτη. Του λέω, δεν ξέρω αλλά πάρε τον Λετυμπιώτη, ο οποίος συμπεριφέρεται και αντιγράφει τον Πρόεδρο (έχουν ροπή προς την αντιγραφή) να σου φτιάξει και τον σύρτη και το κάγκελο, χωρίς να υπαινίσσομαι πως έγινε του κάγκελου στον λόφο.
***
>>Αλλά δεν αδικώ τον Πρόεδρο καθότι τρέχει από το ένα θέμα στο άλλο. Προχθές κάλεσε τον υπουργό Οικονομικών να του υποδείξει να παρακολουθεί τα των τραπεζών, ένεκα της κρίσης που προκλήθηκε από την κατάρρευση τραπεζικών μετοχών στις ΗΠΑ και αλλού. Μετά συγχωρήσεως δηλαδή, πέραν του επικοινωνιακού, χρειάζεται ο Μάκης Κεραυνός να του υποδείξει ο Νίκος Χριστοδουλίδης να έχει έγνοια; Άφησε στο παιδί (;) πρωτοβουλία. Άστον να ενεργήσει. Και μεταξύ μας, αν γι’ αυτό το ζήτημα χρειάζεται να του υποδείξει ο Πρόεδρος να έχει έγνοια και δεν κάνει «κλικ» ο ίδιος, τότε ο πρώτος που φταίει είναι αυτός που τον διόρισε. Και δεν εννοώ τον Μάριο Καρογιάν. Ο οποίος το παίζει (και είναι) το δεσμείν και το λύειν στην Κύπρο. Έτσι μου ‘ρχεται να φωνάξω μαζί με τον Χατζηγιάννη «ο tempora ο mores» μεθερμηνευόμενο “ω καιροί, ω ήθη” για το που οδηγείται αυτός ο τόπος. Ειλικρινά ο Θεός που μας λυπήθηκε και δεν έχουμε σήμερα υπουργούς όπως ο Χαράλαμπος Προύντζος. Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν ο Μαρίνος Σιζόπουλος επιλέγει υπουργό Άμυνας και τον γράφει στην «Αλληλεγγύη». Είναι ωσάν να κάθεσαι στο τραπέζι ενός εστιατορίου και να χρεώνεις τον λογαριασμό σου στο διπλανό τραπέζι. Κατάλαβες; Έφαγαν, ήπιαν και δεν κάλεσαν την Ελένη Θεοχάρους ούτε καν στην τελετή διαβεβαίωσης του Προέδρου ενώπιον της Βουλής. Αλλά φιλτάτη Ελένη, «ήθελές τα κι έπαθές τα». Με τόση εμπειρία δεν την παθαίνεις όπως τις μωρές παρθένες.
