Η διακαής επιθυμία της Τουρκίας να πάρει μέρος από τα €150 δισ. της Ευρώπης για στρατιωτικούς εξοπλισμούς παρέχει στην Κύπρο και Ελλάδα μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να υπενθυμίσουμε στην Ευρώπη την απαράδεκτη παρουσία του τουρκικού στρατού στην Κύπρο και την απαίτηση μας για απόσυρση του. Δεν μπορεί η Ευρώπη που επανεξοπλίζεται να ενισχύει την κατοχική Τουρκία που κατέχει μέλος της όταν η αμυντική της προσπάθεια είναι κατά της Ρωσίας που κατέχει εδάφη μη μέλους της και να αγνοεί την Τουρκία που εδώ και 50 χρόνια πράττει το ίδιο σε μέλος της! Αν η Τουρκία θέλει μερίδιο στην προσπάθεια αυτή που θα είναι και ετήσια οφείλει να αποσύρει τον στρατό της. Τελεία! Οι Ευρωπαίοι το κατανοούν. Εμείς πρέπει να το ζητήσουμε. Πρέπει να το θέσουμε με την ίδια ένταση και συχνότητα που οι Τούρκοι έθεταν το θέμα της αποχώρησης της ελληνικής μεραρχίας την δεκαετία του ‘60. Και αντέξαμε μόλις 3 χρόνια.
Εμείς αντί να ζητάμε την αποχώρηση του κατοχικού στρατού επιδιώκουμε την αποχώρηση του μέσω μίας λύσης του Κυπριακού. Δεν πέρασε από το μυαλό μας ότι η παρουσία των 40.000 Τούρκων στρατιωτών είναι η αιτία που δεν βρίσκουμε λύση αφού οι Τούρκοι βασιζόμενοι στις 40.000 λόγχες τους ζητούν λύση που δεν μπορούμε να αποδεχτούμε. Η απόσυρση των στρατευμάτων όχι μόνο θα βοηθήσει την Τουρκία να πάρει μέρος στο γιγάντιο αυτό ετήσιο πρόγραμμα αλλά θα βοηθήσει και στη επίτευξη λύσεως αφού θα μετριάσει τις απαιτήσεις τους.
Για μας είναι θέμα θανάτου ή ζωής. Δεν ξέρεις πότε ο Ερντογάν Πασάς θα κατεβάσει την ππάλα του. Και κανείς δεν θα τον σταματήσει ή προτρέξει σε βοήθεια μας. Πώς δεν το έκανε ακόμα δεν σημαίνει δεν θα το κάνει στο αύριο. «Είναι ένα συνηθισμένο ελάττωμα των ανθρώπων να μη νοιάζονται για την καταιγίδα όταν επικρατεί ηρεμία», Niccolo Machiavelli. Γι’ αυτό Κύπρος και Ελλάδα πρέπει να κάνουν παντιέρα τους την απόσυρση του τουρκικού στρατού. Όσο δύσκολο και αν φαντάζει δεν είναι αδύνατο. Αν το είχαμε προτάξει συστηματικά και επίπονα όλα αυτά τα δίσεκτα χρόνια σήμερα η απαίτηση μας θα είχε σίγουρα καλύτερα αποτελέσματα. Η Τουρκία δεν μπορεί πλέον να δικαιολογήσει την παρουσία 40.000 στρατού στην Κύπρο και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν μπορούν να το αποδεχτούν στον 21ο αιώνα και να το εξηγήσουν στους λαούς των. Στον αγώνα μας δεν θα είμαστε μόνοι. Το καλό πάντα έλκη έστω και αργά. Οι Έλληνες πολεμούσαν μόνοι τους 6 χρόνια πριν οι Ευρωπαίοι επέμβουν.
Σήμερα, με τις ακρότητες στην Γάζα, ακόμα και ο Μέρτς, Καγκελάριος της Γερμανίας, εξέφρασε την δυσαρέσκεια του με την κυβέρνηση του Ισραήλ ακολουθώντας, Αγγλία, Γαλλία, Καναδά και άλλες σημαντικές χώρες. Πως αυτοί μπορούν να δικαιολογήσουν και περισσότερο να ανεχτούν τη περαιτέρω παρουσία του τουρκικού στρατού στην μικρή Κύπρο, μέλος τους;
Δια τούτο, πρέπει επισταμένως και άμεσα να θέσουμε δημόσια στους Ευρωπαίους ηγέτες το οξύμωρο της κατοχής της Κύπρου από την χώρα που η Ευρώπη προσδοκά να την βοηθήσει να λήξει η ρωσική κατοχή εδαφών της Ουκρανίας.
Φιλελεύθερες εφημερίδες, άνθρωποι των γραμμάτων, διανοούμενοι, καθηγητές των μεγαλύτερων πανεπιστημίων και άνθρωποι με επιρροή όπως φιλελεύθεροι πολιτικοί θα βγουν στο πλευρό μας και θα συμπαρασταθούν στην σταυροφορία μας. Μόνο αν ηγηθούμε θα ακολουθήσουν. Όπως και την Ελληνική Επανάσταση αν δεν την αρχινούσαν οι Έλληνες δεν θα υπήρχαν φιλέλληνες που άλλαξαν το κλίμα και επήλθε η λύτρωση. Τα καλά παιδιά παίρνουν καλές υποσχέσεις όχι όμως αυτό που τους λείπει. Πρέπει να βγουν μπροστά, να εκθέσουν τους εαυτούς τους σε αρνητική κριτική ότι λ.χ. δυναμιτίζουμε την ενότητα της Ευρώπης, ό,τι διευκολύνουμε τους Ρώσους και άλλα πολλά. Αφού πρώτα μας αγνοήσουν -50 χρόνια τώρα θα μας πολεμήσουν και μετά θα νικήσουμε όπως είπε και ο Γκάντι.
Οι ηγέτες μας όχι μόνο οι Πρόεδροι Κύπρου και Ελλάδος, από όλο το πολιτικό φάσμα πρέπει να ξεχυθούν μπροστά και να ζητήσουν από τα σύνολα που συμμετέχουν την στήριξη τους στην αποχώρηση του τουρκικού στρατού από την Κύπρο ως δίκαιο αίτημα και ως αντίτιμο στην πρόσβαση της Τουρκίας στο πακτωλό χρημάτων της Ευρώπης για την άμυνα.
Κανείς δεν μας κάνει γκαραντί ότι θα πετύχουμε αλλά αν δεν ξεκινήσουμε δεν θα πετύχουμε. γκαραντί.
