Η είδηση ότι Υπουργικό Συμβούλιο Άμυνας του Ισραήλ αποφάσισε οριστική κατάληψη της Γάζας και εφαρμογή του «Σχεδίου Τραμπ» για «μεταφορά» των κατοίκων της αλλού, προκάλεσε έκπληξη και στο ίδιο Ισραήλ. Αυτό που όλοι ήξεραν μέχρι εκείνη την ώρα ήταν πως η κυβέρνηση Νετανιάχου θα αποφάσιζε «κλιμάκωση» των επιχειρήσεων, όπως και έκανε, με στόχο την εξουδετέρωση των πυρήνων της Χαμάς οι οποίοι κρύβονται σε υπόγεια τούνελ που το Ισραήλ δεν έχει εντοπίσει.

Το πιο ενδιαφέρον με την είδηση είναι πως δεν ανακοινώθηκε επίσημα. Αφέθηκε να διαρρεύσει στην κρατική ραδιοτηλεόραση ΚΑΝ. Αυτό σε συνδυασμό με την παραδοξότητα της λεπτομέρειας ότι η επιχείρηση αυτή θα ξεκινήσει μετά την ολοκλήρωση του ταξιδιού του Ντόναλντ Τραμπ στη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τα ΗΑΕ, το οποίο αρχίζει σε ένα δεκαήμερο, δημιουργεί απορίες και υποψίες μαζί στο Ισραήλ;

Γιατί να ανακοινωθεί από τώρα; Τι επιδιώκει ο Νετανιάχου; Η κίνηση της πρόωρης εξαγγελίας μοιάζει σίγουρα περισσότερο πολιτική παρά στρατιωτική. Μήπως ο Νετανιάχου κάνει ένα ελιγμό αφενός μεν για να κρατήσει ευχαριστημένους του ακροδεξιούς του εταίρους οι οποίοι τον κρατούν στην εξουσία, αφετέρου δε να ασκήσει περισσότερες πιέσεις στη Χαμάς αλλά και τον αραβικό κόσμο ο οποίος, με τη σειρά του θα πιέσει τη Χαμάς να υποχωρήσει στο διάλογο για τους ομήρους;

Και εάν αυτό είναι, με δεδομένο ότι ο Νετανιάχου είναι απίθανο να λειτουργεί ερήμην της Ουάσινγκτον, μήπως πρόκειται για μια κίνηση η οποία θα δώσει στον Τραμπ την ευκαιρία να πιέσει περισσότερο τους Άραβες, ειδικά τη Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ η υπομονή των οποίων με τη Χαμάς έχει εξαντληθεί προ πολλού, όχι όμως και τα εθνικά συμφέροντά τους με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ; 

Είναι άραγε τυχαίο ότι χθες μόλις, αφέθηκε επίσης να διαρρεύσει ότι ο Νετανιάχου είναι ενοχλημένος από την τακτική του Τραμπ στη Μέση Ανατολή; Όντως υπάρχει ρήξη ή έστω ενόχληση στην Ιερουσαλήμ για τον Τραμπ ή μήπως όλα αυτά είναι κινήσεις για ενίσχυσης της θέσης του Τραμπ ενόψει της περιοδείας του στον Κόλπο μέσω μιας υποτιθέμενης κρίσης με το Ισραήλ και της απόστασης που δημιουργεί εκ των πραγμάτων;

Οι απαντήσεις διαφέρουν όσο και οι εκτιμήσεις. Το σίγουρο είναι πως και εντός του Ισραήλ διαμορφώνονται νέες τάσεις εναντίωσης στον Νετανιάχου και ενισχύονται οι υφιστάμενες. Η διαφωνία του επικεφαλής του Στρατού, υποστράτηγο Εγιάλ Ζαμίρ ο οποίος, σύμφωνα επίσης με διαρροές στα ΜΜΕ οι οποίες δεν διαψεύστηκαν, τσακώθηκε στη διάρκεια της συνεδρίας του υπουργικού με τον υπουργό Εθνικής Ασφάλειας Μπεν Γκβιρ για το θέμα των ομήρων και τον κίνδυνο να δολοφονηθούν όλοι από τη Χαμάς, δείχνει πως οι ένοπλες δυνάμεις, ακόμα και υπό τον έμπιστο του Νετανιάχου, Ζαμίρ, δεν έχουν μεταβάλει ιδιαίτερα τη γραμμή που είχαν επί του προκατόχου του Ζαμίρ, του Χέρτζι Χαλέβι.

Η προσθήκη δε του Ζαμίρ στους «σκεπτικιστές» είναι μια εξέλιξη την οποία κανείς δεν πρέπει να προσπεράσει και έχει πολιτικό βάρος ειδικά για τον Νετανιάχου ο οποίος ακολουθώντας τη γραμμή του Μπεν Γκβιρ έρχεται σε σύγκρουση όχι μόνο με τους συγγενείς των ομήρων αλλά και με την ίδια την κοινή γνώμη. Σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις το 68% των Ισραηλινών θέτει ως προτεραιότητα το ζήτημα των ομήρων και μόλις το 25% επιλέγει ως προτεραιότητα την ανατροπή της Χαμάς στη Γάζα. 

Αυτό, σε συνάρτηση με μια άλλη μέτρηση, το Μάρτη, η οποία είχε δείξει ότι το 69% των Ισραηλινών δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση, οδηγεί σε ξεκάθαρα συμπεράσματα αναφορικά με το τι θα βρει απέναντί του ο Βενιαμίν Νετανιάχου εάν προχωρήσει.

Έπειτα είναι και το ζήτημα της ανθρωπιστικής βοήθειας. Τα περί «λιμού» στη Γάζα τα οποία επανέρχονται και τα οποία είχαν και στο παρελθόν διαψευστεί από τον ίδιο τον ΟΗΕ, αφού είχαν πρώτα χρησιμοποιηθεί ως πολιτικό εργαλείο από διάφορους, δεν δείχνουν να έχουν υπόσταση. Ακόμα… Οι διεθνείς οργανισμοί πιέζουν και ίσως να παρουσιάζουν τα πράγματα πολύ πιο τραγικά από ότι είναι, διότι ξέρουν ότι όταν τα πράγματα αφεθούν να φτάσουν σε ακραίες καταστάσεις θα είναι πολύ αργά για να παρέμβουν. 

Το Ισραήλ σαφώς και δεν θέλει να καταγραφούν θάνατοι και από πείνα και να επιδεινωθεί δραματικά η ήδη τρωθείσα λόγω του πολέμου εικόνα του διεθνώς. Και, ναι, μέχρι σήμερα οι αντιδράσεις για την κίνηση του να κλείσει τα σύνορα με τη Γάζα για τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας ήταν υποτονικές. Όλοι γνώριζαν, άλλωστε και ο ίδιος ο Μαχμούτ Αμπάς το κατήγγειλε δημόσια προχθές, πως η λεηλασία της βοήθειας από συμμορίες και η πώλησή της στη μαύρη αγορά η οποία οδηγούσε και σε οικονομική αφαίμαξη των Παλαιστινίων, ήταν έργο της Χαμάς. Η εξέγερση των Παλαιστινίων εναντίον της τρομοκρατικής οργάνωσης προκλήθηκε από αυτό και μόνο το γεγονός. 

Εντούτοις, με τα αποθέματα πλέον να μειώνονται ταχύτατα και να είναι κάπου σε οριακά σημεία πλέον, κανείς στον έξω κόσμο δεν μπορεί να δεχθεί ότι θα πρέπει να αφεθούν τα πράγματα στην τύχη. Και αυτό έχει δείχνει να ισχύει και στην ισραηλινή κοινή γνώμη.

Πού πάμες λοιπόν; Δεν πρέπει να αμφιβάλλει κανείς πως εάν φτάσουν στα άκρα το Ισραήλ θα προχωρήσει. Εάν πάλι ο Τραμπ πετύχει να πείσει τους Άραβες να τοποθετηθούν και να κινηθούν, ειδικά τους Σαουδάραβες και τα Εμιράτα τα οποία θέλουν να κλείσει η εποχή της βίας και να ανοίξει η Μέση Ανατολή για τον IMEC, το «νέο δρόμο του μεταξιού» από την Ινδία στην Ευρώπη και για μια νέα εποχή, τότε σίγουρα τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Αυτά προς το παρόν, όμως, παραμένουν υποθέσεις.