Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε χθες την έναρξη της διαδικασίας αναθεώρησης της Συνθήκης Σύνδεσης ΕΕ – Ισραήλ. Τυπικά έστω, διότι ξεκαθάρισε παράλληλα ότι όλα είναι αναστρέψιμα.
Δέκα από τις είκοσι επτά χώρες, ανάμεσά τους η Κύπρος και η Ελλάδα, καταψήφισαν την πρόταση. Οι αποφάσεις αυτές δεν είναι ανθρωπιστικές, είναι πολιτικές. Το ίδιο και η απόρριψή τους. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί.
Και αυτή η αφελής προσέγγιση, δεν βοηθά κανέναν.
Το ζήτημα μπορεί να το δει κανείς από δύο γωνίες. Η μία είναι πως «το Ισραήλ», όχι η πολιτική του Βενιαμίν Νετανιάχου η οποία έχει μια πολύ συγκεκριμένη τεκμηρίωση όσο κι αν δεν τη συμμεριζόμαστε, ούτε εγώ, «το Ισραήλ» λοιπόν και «οι Ισραηλινοί» θέλουν να εξοντώσουν τους Παλαιστίνιους, τους καημένους οι οποίοι αγωνίζονται να επιβιώσουν.
Κι αυτό είναι πολιτική θέση. Για την ακρίβεια είναι η μονόπλευρη και ακραία διαστρεβλωτική της Ιστορίας θεώρηση του ζητήματος την οποία εισήγαγε το ανατολικό Μπλοκ δημιουργώντας την PLO το 1964 και η οποία πλέον έχει διαχυθεί και σε άλλους χώρους, ως μια «δίκαιη» αγανάκτηση του πλανήτη εναντίον των Εβραίων και των συμμάχων τους.
Και αυτό ήταν και παραμένει μια πολιτική θέση, μια πολιτική διαμάχη, πολλώ δε μάλλον όταν εκείνοι που την υιοθετούν αρνούνται να ανοίξουν μισό βιβλίο Ιστορίας και να δουν τα γεγονότα και από την άλλη πλευρά, το πραγματικό «ιστορικό βάθος» το οποίο επικαλούνται, αρκούμενοι σε αυτή την εξ ανατολών προκάτ πολιτική θεώρηση και πολιτική επιδίωξη.
Πολιτική και μόνο. Γιατί; Διότι εάν ήταν ανθρωπιστική, το ίδιο ενδιαφέρον που επιδεικνύεται και πρέπει να επιδεικνύεται, θα υπήρχε και για πολλά άλλα: από το αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ δικαίωμα των Εβραίων για μια πατρίδα – εκεί στην ιστορική τους γη – μέχρι τη νομιμότητα του κράτους του Ισραήλ όπως την καθόρισε η διεθνής κοινότητα βέβαια, την απόρριψη από τους Παλαιστίνιους όλων των σχεδίων που τους προτάθηκαν εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, τις ιντιφάντες οι οποίες δεν είναι λαϊκές εξεγέρσεις αλλά εκστρατείες τρομοκρατίας, τη σιωπή όλων αυτών των «πονόψυχων» στη καθημερινή τρομοκρατία εις βάρος των Ισραηλινών, ακόμα και την ίδια την 7η Οκτωβρίου.
Ακόμα και για το εξωφρενικό γεγονός ότι κανείς, την ώρα που ουρλιάζουν ενάντια στους Εβραίους σε όλο τον κόσμο ακόμα αλλά και σε μια τραγουδίστρια η οποία επέζησε οκτώ ώρες κάτω από πτώματα φίλων της, δεν ασχολείται καν με τη Χαμάς! Ποτέ. Ούτε και με τον ίδιο τον Παλαιστίνιο ηγέτη Μαχμούτ Αμπάς ο οποίος συνεχώς δείχνει ξεκάθαρα τη λύση του προβλήματος: η Χαμάς να αφήσει τους ομήρους και να δεχθεί το σχέδιο το οποίο το Ισραήλ ήδη αποδέχθηκε (!) για να τελειώσει η Ιστορία. Ακούσατε εσείς κανέναν από όλους αυτούς να απευθύνεται στη Χαμάς; Να μεταφέρει τη γραμμή του Αμπάς;
Ούτε και πρόκειται.
Την ώρα που κλαίνε υποκριτικά για τα παιδάκια στη Γάζα που σκοτώνονται – στη Γάζα όχι… στην Ουκρανία έτσι;– ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους της Γάζας και ζητά απεγνωσμένα βοήθεια να φύγει η Χαμάς η οποία, όταν δεν τους κάνει ανθρώπινες ασπίδες τους εκτελεί εν ψυχρώ για τις διαμαρτυρίες τους. Ακούσατε κανέναν από αυτούς να λέει, για σταθείτε, αυτούς θέλουμε να προστατέψουμε ας γίνουμε η φωνή τους; Να ζητά ευθύνης αλλά και την παρέμβαση του Κατάρ το οποίο δημιούργησε αυτό το τέρας; Όχι και ούτε πρόκειται.
Γιατί αλήθεια η γραμμή του Αραβικού Συνδέσμου (και τις προάλλες στη Βαγδάτη) είναι πολύ πιο ήπια έναντι των όσων συμβαίνουν και πολύ πιο σωστή απέναντι στην ισλαμιστική απειλή την οποία οι αφελείς Ευρωπαίοι επιδοτούμε με τους φόρους μας ως «πολυπολισμικότητα» την ώρα που εκείνοι επιδιώκουν την κατάργηση του δικού μας πολιτισμού μέσα στις χώρες μας και την επιβολή της Σαρία και όλων αυτών που η θρησκευτικά παράνοια στο μυαλό τους, επιβάλλει;
Όπως δεν θα ακούσετε ούτε και τους Παλαιστίνιους που οργανώνουν όλες αυτές τις βίαιες συχνά κινητοποιήσεις να κάνει κάτι τέτοιο. Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει την ώρα που οι Woke και οι ακροαριστεροί ανακάλυψαν το νέο second best στη Γιουροβίζιον. Το Free Palestine! Ένα κάλεσμα για πραγματική γενοκτονία εις βάρος ενός κράτους και ενός λαού.
Σκληρό κι αν ακούγεται, η πραγματικότητα με το Ισραήλ είναι πως υπάρχουν δύο στρατόπεδα στον κόσμο. Στο ένα είναι εκείνοι που θέλουν να το δουν να καταστρέφεται και εκείνοι που τους είναι αδιάφορο ή σχεδόν αδιάφορο εάν καταστραφεί. Στο άλλο είναι εκείνοι που το θέλουν να επιβιώσει ως ένα κράτος δημοκρατικό, τόσο δημοκρατικό που ο ηγέτης της αριστεράς χθες βγήκε και είπε πως το Ισραήλ «σκοτώνει παιδιά για χόμπι», μια θέση ταυτισμένη με την (ακρο)αριστερά και αλλού, η οποία άλλωστε δεν έχει εθνική συνείδηση αλλά ιδεολογική – και δεν είναι κακό. Θέμα δικό τους.
Όποιος όμως τολμήσει να δείξει και την υπόλοιπη εικόνα, όπως τολμήσει να υπενθυμίσει πως πολλά από αυτά που βλέπουμε αποδείχθηκαν fake news χωρίς αυτό να μειώνει τη σημασία των άλλων που δεν είναι, γίνεται πλέον αυτό που όλες οι ολοκληρωτικές ιδεολογίες και πρακτικές συνηθίζουν να τον κάνουν, προκειμένου να τον εξουδετερώσουν: ένας «κακός» απέναντι στο «καλό». Ο εχθρός του λαού.
Ακόμα κι αν αυτό το «καλό» δεν ευαισθητοποιείται από τα καλέσματα των Παλαιστινίων ενάντια στη Χαμάς, από τις χιλιάδες των παιδιών που πεθαίνουν στην Ουκρανία, από τα παιδιά της 7ης Οκτωβρίου και όλα τα δολοφονημένα παιδιά Ισραηλινών, από τα παιδιά των Ουκρανών που απήχθησαν στο πλαίσιο του πουτινικού γενιτσαρισμού, από…
Ακόμα κι αν αυτοί είναι οι ίδιοι που επιδιώκουν μαζί με την διάλυση του Ισραήλ και τη διάλυση της ΕΕ. Οι ίδιοι που ηδονίζονται βλέποντας τον αποδεδειγμένα γενοκτόνο Πούτιν, έναν άνθρωπο ο οποίος λέει ότι δεν υπάρχει Ουκρανία και Ουκρανοί παρότι ακόμα και εθνικά η καταγωγή τους είναι άλλη, να συναγελάζεται με όλους τους υπόλοιπους αιμοσταγείς δικτάτορες και φασίστες του κόσμου στην Κόκκινη Πλατεία σε… αντιφασιστικές παρελάσεις!
Οι ίδιοι οι οποίοι όταν η Χαμάς έκλεβε το μεγάλο μέρος της βοήθειας για τους Παλαιστίνιους (380.000 τόνοι συνολικά μπήκαν μέχρι το κλείσιμο των συνόρων και κακώς και εκ του πονηρού αναφέρονται διάφοροι μόνο στη βοήθεια του ΟΗΕ) και τους την πουλούσε εκτελώντας δημόσια ανθρώπους που προσπαθούσαν να πάρουν από αυτή τη βοήθεια που προοριζόταν για εκείνους, ακόμα και παιδιά, κιχ δεν έβγαλαν.
Αυτοί οι… περί ηθικής λαλούντες.
Η γραμμή που ακολούθησαν οι «δέκα» της ΕΕ εχθές ήταν πολιτική και σωστή επίσης. Αυτή η γραμμή ζητά από το Ισραήλ να σταματήσει άμεσα τις επιχειρήσεις, να εντατικοποιηθεί ο διάλογος (ο οποίος και πάλι με υπαιτιότητα της Χαμάς σταμάτησε) και να αυξηθεί τάχυστα η ροή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα η οποία ξεκίνησε. Η Κύπρος ξεκαθάρισε ότι ανά πάσα στιγμή η εδώ αποθηκευμένη βοήθεια μπορεί να μεταφερθεί εκεί.
Δεν πρέπει να σκοτώνονται όχι μόνο παιδιά αλλά και ενήλικες που δεν φταίνε, όπως δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τους τρομοκράτες οι οποίοι πρέπει να εξουδετερωθούν και τους φασίστες που τους υποκινούν και τους εξοπλίζουν. Τελεία.
Σαφώς αυτοί, οι μέντορες όσων ουρλιάζουν, θα ήθελαν να μην είχε σχεδόν εξουδετερωθεί η Χαμάς, να μην είχε διαλυθεί η Χεζμπολάχ και να μην είχε πέσει ο Άσαντ. Σαφώς και σήμερα προσπαθούν να κάνουν ότι μπορούν για να μείνει ένας πυρήνας τρομοκρατών και να διαιωνίζεται η προσπάθειά τους να κρατούν όμηρο τη Μέση Ανατολή με τη βοήθεια των ακραίων, των αντισημιτών και των εμμονικών με το Ισραήλ αλλά και των πρόθυμων όπως και των χρήσιμων ηλιθίων στη Δύση.
Σαφώς και όλοι αυτοί μαζί δεν θα είχαν θέμα να αντικατασταθεί μια από τις πλέον δημοκρατικές, ελεύθερες και προηγμένες χώρες του πλανήτη από ένα χαλιφάτο αγροίκων ισλαμιστών. Σαφέστατα δε και η πολιτισμένη ανθρωπότητα, όχι μόνο η Δύση θα φροντίσει να μην συμβεί.
Θα παλέψει ώστε η ταφόπλακα του 1989, να κλείσει καλά αυτή τη φορά. Έτσι που το χτικιό που βρυκολάκιασε πάλι να μην αφεθεί να επιβληθεί σκοτώνοντας την ελευθερία και τη δημοκρατία, ενωμένο πια με τους φασίστες ισλαμιστές του Ερντογάν και όλους τους άλλους.
