Τα καρτέλ συνήθως είχαν τα εξής χαρακτηριστικά:
i) πρακτικές αποκλεισμού για να καθυστερήσει η είσοδος γενοσήμων στην αγορά,
ii) πρακτικές καταμερισμού της αγοράς / καθορισμού των τιμών,
iii) συμφωνίες αντίστροφης πληρωμής («pay-for-delay»), κατά τις οποίες εταιρείες παραγωγής πρωτότυπων σκευασμάτων και εταιρείες γενοσήμων συνέπρατταν για να παρεμποδίσουν την είσοδο των γενοσήμων στην αγορά και, στη συνέχεια, μοιράζονταν τα κέρδη που αποκόμιζε η εταιρεία παραγωγής πρωτότυπων σκευασμάτων από αυτήν την πρακτική και
iv) χρέωση υπερβολικά υψηλών τιμών για φάρμακα των οποίων η κατοχύρωση με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας έχει λήξει.
Για παρόμοιους λόγους η Κομισιόν και η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού, απέρριψαν 1 στις 4 προτεινόμενες συγχωνεύσεις μεταξύ βιομηχανιών (19 από 80 υποθέσεις).
Σύμφωνα με την έκθεση, “οι αρχές επιβολής της νομοθεσίας περί ανταγωνισμού συνέβαλαν στη διατήρηση του επιπέδου καινοτομίας στον κλάδο, παρεμβαίνοντας, με χρήση αντιμονοπωλιακών κανόνων, κατά των πρακτικών που θα μπορούσαν να έχουν στρεβλώσει τα κίνητρα για καινοτομία”.
Η έκθεση περιέχει αναφορές σε συγκεκριμένες “απόπειρες καθυστέρησης της εισόδου γενοσήμων στην αγορά, πράγμα που μπορεί να δώσει στις εταιρείες τη δυνατότητα να αποκομίζουν αδικαιολόγητα κέρδη από παλαιότερα προϊόντα, αντί να αναγκάζονται να ανταγωνιστούν με νέα, καινοτόμα φάρμακα”.
Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, ωστόσο, υπάρχει περιθώριο για την ανάληψη περαιτέρω μέτρων, με πιο αυστηρό έλεγχος του φαρμακευτικού κλάδου από τις αρχές ανταγωνισμού.
