Θα πρέπει να διευκρινίσει καλύτερα ο υπουργός Οικονομικών ποια είναι η μεγαλύτερη ανησυχία του για την ηλεκτρική διασύνδεση: Πιστεύει ότι το έργο δεν είναι οικονομικά βιώσιμο ακόμα και αν προχωρήσει η κατασκευή του κανονικά και λειτουργήσει ως διασύνδεση το 2030 ή 31;
Ή θεωρεί ότι μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη οικονομική ζημιά το κράτος, αν δαπανηθούν εκατομμύρια χωρίς να διασφαλιστεί η αντιμετώπιση του γεωπολιτικού ζητήματος και φτάσουμε κάποια στιγμή να ματαιωθεί ένα έργο για το οποίο θα έχουμε πληρώσει πολλά και θα χρωστάμε περισσότερα;
Αν ο κ. Κεραυνός πιστεύει πως ακόμα και αν λειτουργήσει η ηλεκτρική διασύνδεση θα είναι ασύμφορη οικονομικά για την Κύπρο και τους καταναλωτές ρεύματος, θα πρέπει να μας απαντήσει αν η Κυπριακή Δημοκρατία διατηρεί ακόμα το δικαίωμα να παρεμποδίσει την εκτέλεση αυτού του έργου. Το οποίο δεν είναι κρατικό. Δεν είναι ο δρόμος Πάφου – Πόλεως Χρυσοχούς. Είναι ένα έργο που εγκρίθηκε και χρηματοδοτείται μερικώς από την ΕΕ για να κατασκευαστεί από ιδιωτικό φορέα, αφού αρχικά εξασφαλίστηκε η έγκριση και η συγκατάθεση και η υποστήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πριν από χρόνια πήραμε ως κράτος την απόφαση ότι θέλουμε -και ζητούμε- την ηλεκτρική διασύνδεση, δεν είναι τώρα που θα το αποφασίσουμε.
Για την προετοιμασία του έργου εργάστηκαν για χρόνια και οι ρυθμιστικές αρχές Κύπρου και Ελλάδας και ετοιμάστηκε και ισχύει ένα εκτενές ρυθμιστικό πλαίσιο για την κατασκευή και τη λειτουργία της διασύνδεσης. Το ρυθμιστικό πλαίσιο δεσμεύει μεν τον σημερινό φορέα υλοποίησης –και ιδιοκτήτη του έργου- (ΑΔΜΗΕ) αλλά δεσμεύει και την ΕΕ και τις δύο κυβερνήσεις.
Πρέπει να μας εξηγήσουν λοιπόν ο υπουργός Οικονομικών και η Κυβέρνηση ευρύτερα αν μπορούμε ως κράτος να ξηλώσουμε αυτό το ρυθμιστικό πλαίσιο και να εμποδίσουμε την κατασκευή του έργου. Και πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Αρνούμενοι να επιτρέψουμε τη χρέωση των καταναλωτών με το τέλος για την ανάκτηση των εξόδων του ΑΔΜΗΕ; Μα έχουμε δεσμευτεί να πληρώσουμε, σε δύο φάσεις: Με 125 εκατ. ευρώ μέχρι το 2029 και, όταν λειτουργήσει η διασύνδεση, με ποσά που θα καθοριστούν από τους ρυθμιστές και τους διαχειριστές σε βάθος 25-30 χρόνων.
Μπορούμε να ανατρέψουμε όλη αυτή τη διευθέτηση τώρα; Ενώ βρίσκεται -έστω μερικώς- υπό κατασκευή; Ποιες συνέπειες θα υπάρξουν για το κράτος; Νομικές, πολιτικές και οικονομικές, αν παρεμποδίσουμε ένα έργο 2 δισεκ. που ανήκει σε άλλον και είναι επένδυση προς αποκόμιση κέρδους;
Αν όμως ο υπουργός Οικονομικών στην πραγματικότητα ανησυχεί για τον γεωπολιτικό κίνδυνο και το ορατό ενδεχόμενο να πληρώνουμε τα 25 εκατ. τον χρόνο και να αποδεχόμαστε οφειλές (προς μελλοντική εξόφληση) δεκάδων εκατομμυρίων αλλά κάποια στιγμή το έργο να ματαιωθεί λόγω τουρκικών παρεμβάσεων, τότε το θέμα είναι διαφορετικό. Μια τέτοια ανησυχία του κ. Κεραυνού θα ήταν βάσιμη και την υιοθετεί και η στήλη. Και απαιτείται να συζητηθεί σε επίπεδο Προέδρου της Δημοκρατίας και Πρωθυπουργού της Ελλάδας, ενδεχομένως και στο ανώτατο όργανο της ΕΕ. Θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο αν ο κ. υπουργός τόνιζε αυτή την ανάγκη, παρά να αμφισβητεί ένα έργο που ούτε η προηγούμενη Κυβέρνηση, ούτε η σημερινή έκριναν μη βιώσιμο και ανεπιθύμητο.
Υ.Γ. Και υπάρχει και κάτι άλλο: Μεταδόθηκε πως ο κ. Κεραυνός άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να αφαιρεθεί από τα έργα που υπάγονται στο Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας το έργο στην Κοφίνου που αφορά τον GSI και αποτελεί δάνειο ύψους 100 εκατ. ευρώ της Δημοκρατίας. Μα δεν μας έλεγε πέρσι τέτοιο καιρό η Κυβέρνηση πως εκείνα τα 100 εκατ. δεν θα δοθούν «ως δώρο» στον φορέα υλοποίησης για κάλυψη της δαπάνης του έργου (επειδή θα ήταν κρατική ενίσχυση) και πως εκείνα τα 100 εκατ. αν χρησιμοποιηθούν θα είναι για συμμετοχή του κράτους στο μετοχικό κεφάλαιο του GSI; Ποια Κοφίνου;
