Η απαίτηση του Συνδικαλιστικού Κινήματος για συνολική μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος δεν είναι απαίτηση κενή περιεχομένου, αλλά απαίτηση συγκεκριμένη και ουσιαστική, η οποία πρέπει να υλοποιηθεί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Είναι αρκετό ευθύς εξ’ αρχής να θυμηθούμε πως το συγκεκριμένο θέμα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη του Εργατικού Συμβουλευτικού Σώματος (ΕΣΣ) από το 2019. Έκτοτε, κάτω από το γεφύρι της διαβούλευσης έτρεξε αρκετό νερό, χωρίς όμως να υπάρξει οριστική διευθέτηση.
Τούτων εισαγωγικώς λεχθέντων, οφείλουμε να σημειώσουμε κάτι που είναι απόλυτα αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, όσο πιο υγιές και εύρωστο είναι το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΤΚΑ), τόσο καλύτερες και αυξημένες θα είναι οι συντάξεις και τα υπόλοιπα ωφελήματα που παραχωρούνται στους δικαιούχους.
Ξεκινώντας από αυτή τη θέση αρχής, κατά καιρούς εισηγηθήκαμε σειρά μέτρων που θα βελτιώνουν αφενός τη βιωσιμότητα του Ταμείου, (η οποία με βάση τα υφιστάμενα δεδομένα είναι εξασφαλισμένη μέχρι και το 2080), και αφετέρου θα ενισχύσουν κυρίως τις συντάξεις έτσι που να εξασφαλιστεί μια αξιοπρεπής διαβίωση των συνταξιούχων μας.
Σαν τέτοια μέτρα είναι:
- Η αύξηση των μισθών και των εισοδημάτων, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα καταβολής υψηλότερων εισφορών στο ΤΚΑ.
- Η είσπραξη των καθυστερημένων εισφορών (μέσα από ένα πιο αυστηρό και αποτελεσματικό μηχανισμό), που συμποσούνται σε πέραν των 200 εκατομμυρίων ευρώ.
- Η εκπόνηση συγκεκριμένου οδικού χάρτη για τη σταδιακή αποπληρωμή του χρέους της Κυβέρνησης προς το Ταμείο, που ξεπερνά τα €12 δισ., λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη τις οικονομικές δυνατότητες του κράτους.
- Η πάταξη της αδήλωτης εργασίας, που αποτελεί μαύρη τρύπα για το ΤΚΑ.
- Η καλύτερη επιτοκιακή και επενδυτική πολιτική. Είναι καλά γνωστό πως, διαχρονικά, το κράτος δανείζεται τα πλεονάσματα του ΤΚΑ με ευνοϊκούς όρους, όμως η πολιτική αυτή δεν διασφαλίζει ικανοποιητικά τα συμφέροντα του Ταμείου, όπως ετησίως καταγράφεται στις εκθέσεις της Ελεγκτικής Υπηρεσίας.
Κοντά σε όλα αυτά θα πρέπει να ενισχυθεί, να επεκταθεί και να διευρυνθεί ο θεσμός των Ταμείων Προνοίας, ως δεύτερος βασικός πυλώνας κοινωνικής πολιτικής, ώστε μέσα από αυτή τη διάσταση να ενισχυθούν ουσιαστικά οι συντάξεις.
Παράλληλα και ταυτόχρονα, στο πλαίσιο μιας συνολικής μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος θα πρέπει να τύχει σωστής διαχείρισης η αναλογιστική αναπροσαρμογή του 12% για όσους επιλέγουν να αφυπηρετήσουν στο 63ο έτος της ηλικίας τους. Η αποσπασματική διαχείριση παρουσιάζει σοβαρές αδυναμίες.
Φρονούμε πως η οριζόντια προσέγγιση στο πλαίσιο της σταδιακής μείωσης του ποσοστού της αναλογιστικής αναπροσαρμογής και η τελική απάλειψη του σε κάποιο ηλικιακό όριο που θα συμφωνηθεί, μπορεί να αποτελεί την καλύτερη διευθέτηση.
Θεωρούμε το ΤΚΑ ως την μεγαλύτερη κοινωνική κατάκτηση του λαού και οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.
Μόνιμος και συνεχής στόχος είναι η εξασφάλιση της μακροχρόνιας βιωσιμότητας του ΤΚΑ και η αύξηση των ωφελημάτων που παραχωρεί.
Αυτός ο στόχος βέβαια δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την αύξηση των εισφορών, αλλά μέσα από ένα συνδυασμό λύσεων που θα περιλαμβάνει και τα όσα προαναφέραμε, πάντα στα πλαίσια της συνολικής μεταρρύθμισης του συστήματος.
Υ.Γ: Να δοθούν στα μέλη του Εργατικού Συμβουλευτικού Σώματος (αλλά και στη δημοσιότητα) τα ποσά που οφείλονται στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΤΚΑ). Στα πλαίσια της διαφάνειας πρέπει να γνωρίζουμε ποιοι και πόσα χρωστούν στο ΤΚΑ.
* Οικονομολόγος-Δημοσιογράφος
