Ύστερα από δέκα χρόνια σιωπής, ο άλλοτε πρέσβης των ΗΠΑ στην Κύπρο ή ορθότερα ο τοποτηρητής των τουρκικών συμφερόντων στην Κυπριακή Δημοκρατία κ. Κόνιγκ, ενθυμήθηκε πως τρέφει ακόμα αισθήματα μίσους εναντίον μου.
Δεν θα ασχοληθώ με τα πρωτόγονα αισθήματα μίσους του κ. Κόνιγκ, αλλά δεν μπορώ να μην σχολιάσω τον χρόνο που επέλεξε να τα εκφράσει, παρεμβαίνοντας για άλλη μια φορά στα εσωτερικά δρώμενα του κυπριακού κράτους.
Προ όμως των επί σκοπώ υβριστικών ισχυρισμών του, καλόν είναι να ενθυμηθούμε ποιος ήταν ο λόγος που έστρεψε εναντίον του την μήνιν του συνόλου των κομμάτων και της ελληνοκυπριακής κοινότητας, με εξαίρεση βέβαια τους τότε και σήμερα υπηρέτες των πολιτικών που εκπροσωπούσε και εκπροσωπεί.
Τον Μάιο του 2014 ο τότε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Μπάϊντεν πραγματοποίησε επίσκεψη στη Κύπρο μεταφέροντας προτάσεις για δημιουργική επανέναρξη των συνομιλιών προκειμένου να εξευρεθεί μια διαρκής λύση που θα τερμάτιζε τα αποτελέσματα της τουρκικής εισβολής και κατοχής.
Μεταξύ άλλων εισηγείτο και σειρά μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης που περιλάμβαναν και την επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της, υπό την διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών.
Και ενώ η επίσκεψη Μπάιντεν έθετε τα θεμέλια μιας ενεργού στρατηγικής συμμαχίας με τις Η.Π.Α., επτά μήνες αργότερα, με αφορμή επίσκεψη μου στην Μόσχα, ο κατά την αντίληψη του «κυβερνήτης» της Κύπρου, πρέσβης κ. Κόνιγκ, αναρτούσε στο διαδίκτυο ερώτημα που συνέδεε την επίσκεψη στην Ρωσία με την δολοφονία του αντικαθεστωτικού Μπορίς Νέμπτσοφ έξω από το Κρεμλίνο.
Ύστερα από καθολικές και έντονες αντιδράσεις υποχρεώθηκε σε αναδίπλωση διευκρινίζοντας ότι η ανάρτηση του παρερμηνεύθηκε, ενώ η Αμερικανική Πρεσβεία με ανακοίνωση της διευκρίνιζε ότι η θητεία του πρέσβη Τζον Κόνιγκ στην Κύπρο εκπνέει το καλοκαίρι του 2015 και πως ένας άλλος διπλωμάτης θα τον αντικαταστήσει.
Στις 14 Ιανουαρίου 2014 ο τότε δήμαρχος Αμμοχώστου, αείμνηστος Αλέξης Γαλανός, κατάγγειλε με επιστολή του προς εμέ, ότι σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αμμοχώστου με παράγοντες της πόλης και τον Αμερικανό Πρέσβη κ. Κόνιγκ, ο τελευταίος μετέφερε ως ρεαλιστική την τουρκοκυπριακή πρόταση επιστροφής της Αμμοχώστου υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση.
Η επιστολή δημοσιοποιήθηκε με νέες καθολικές αντιδράσεις εναντίον της πρότασης του «τουρκόφιλου» πρέσβη , αφού ορθά κρίθηκε ότι στην ουσία ζητούσε την αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος.
Ενώ τον Μάιο του 2015 μιλώντας στο πλαίσιο ανοικτής συζήτησης στο Πανεπιστήμιο Κύπρου επ΄ευκαιρία της αφυπηρέτησης του, δήλωνε ταυτιζόμενος με τις τουρκικές θέσεις πως: «Εγώ προσωπικά δεν θεωρώ ότι το κυπριακό ζήτημα είναι κατά κύριο λόγο ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Αν δεν σας αρέσει, δεν μπορώ να κάνω κι’ αλλιώς. Δεν θεωρώ αυτό ως την ουσία του κυπριακού προβλήματος», για να προσθέσει πως: «Δεν νομίζω ότι έχω συναντήσει ένα Τουρκοκύπριο – ίσως υπάρχουν μερικοί εκεί έξω – που να πιστεύει πραγματικά ότι το κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής και αυτοί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους θα πρέπει να πετύχετε την ειρήνη».
Όπως γίνεται αντιληπτό οι νέες απαράδεκτες τοποθετήσεις κ. Κόνιγκ, προκάλεσαν την απαξίωση του ανάμεσα στον κυπριακό ελληνισμό, γεγονός που πολλαπλασίασε το μίσος του εναντίον μου, θεωρώντας ότι το εις βάρος του κλίμα δεν οφειλόταν στην από μέρους του περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου αλλά στις τοποθετήσεις του Προέδρου Αναστασιάδη, για τα όσα απαράδεκτα εξέφραζε.
Αυτό το μίσος θα τον οδηγήσει τον Μάιο του 2017, δύο μήνες προ της συνόδου κορυφής για την Κύπρο στο Κραν Μοντανά ( Ιούνιος – Ιούλιος) να αναρτήσει στο προσωπικό του λογαριασμό, στο facebook, σχόλιο επιρρίπτοντας προκαταβολικά την ευθύνη για την κατάρρευση των συνομιλιών στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας χαρακτηρίζοντας τον ως «μη θαρραλέο ηγέτη».
Πιο συγκεκριμένα έγραφε: «Υπάρχει αφθονία ευθυνών που θα μοιραστούν άλλα ένα άτομο ξεχωρίζει ως η αιτία του αδιεξόδου και της κατάρρευσης: ο Νίκος Αναστασιάδης. Ποτέ δεν ήταν ο θαρραλέος, ο αφοσιωμένος ηγέτης που ισχυριζόταν ότι ήταν – ούτε το 2014 – αλλά ένας «εγωκεντρικός» και «εσωστρεφής» πολιτικός με μεγάλες φιλοδοξίες. Ο Αναστασιάδης κατέχει αυτήν την αποτυχία, αλλά πολλοί άλλοι θα πληρώσουν το τίμημα».
Βεβαίως θα ήμουν «θαρραλέος» και «μετριοπαθής» αν υιοθετούσα τις θέσεις της Τουρκίας, που εξέφραζε και ο κ. Κόνιγκ, αποδεχόμενος ες αεί το καθεστώς των εγγυήσεων και του μονομερούς δικαιώματος επέμβασης κατ΄ αντίθεση ακόμα και των θέσεων του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών.
Η βεβιασμένη και απροκάλυπτη παρέμβαση του κ. Κόνιγκ, αποδίδοντας δύο μήνες προ της συνόδου, την ευθύνη ναυαγίου στον Αναστασιάδη, αποκαλύπτει πως όχι μόνο γνώριζε και υιοθετούσε τις θέσεις της Άγκυρας αλλά και ως συνεπής εκπρόσωπος της, φρόντιζε προκαταβολικά να την απαλλάξει ευθυνών, αποδίδοντας την αποτυχία στον μη «θαρραλέο» ηγέτη της Ελληνοκυπριακής κοινότητας.
Το αξιοσημείωτο είναι πως ακόμα και τότε που, τα αισθήματα μίσους ευρίσκοντο στην κορύφωση τους, δεν τόλμησε να μου αποδώσει τον ελεεινό χαρακτηρισμό του «απατεώνα»!
Το θλιβερό είναι πως οι τότε και σήμερα θαυμαστές, ακόλουθοι και υποστηρικτές των απαράδεκτων θέσεων του, ανέλαβαν εργολαβικά και επί ημερησίας βάσεως την προβολή των ύβρεων του, επιβεβαιώνοντας πως δεν είναι τυχαία η χρονική στιγμή που επέλεξε να παρέμβει.
Και τα εύλογα ερωτήματα που γεννώνται είναι:
(α) Πόσο ασυνάρτητη, αλαζονική και επί σκοπώ είναι η διασύνδεση της κριτικής που ασκεί για την εξωτερική πολιτική του προέδρου Τραμπ με τις εναντίον μου ύβρεις;
(β) Πόσο τυχαία είναι η στιγμή που επέλεξε να παρέμβει και πόσο αξιόπιστος είναι όταν το 2017 έλειπε από το λεξιλόγιο μίσους ο δυσφημιστικός χαρακτηρισμός «απατεώνας»!;
(γ) Πόσο οι συμπτώσεις μαρτυρούν τους δεσμούς μεταξύ του εκπροσώπου των τουρκικών θέσεων με τους εδώ υμνητές του;
(δ) Πόσο θα εξευτελίζονται κάποιοι, ζητώντας έξωθεν μαρτυρία (βοήθεια) για την συκοφαντική εκστρατεία του ανέλαβαν, εκ συμπτώσεως! την ίδια με τον κ. πρέσβη εποχή;
(ε) Γιατί επιλέγουν τις ύβρεις μίσους στα καθ’ ημέραν σχόλια τους, αποφεύγοντας την όποια αναφορά στις φιλοτουρκικές θέσεις του κ. Κόνιγκ;
Καταληκτικά θα ήθελα να επαναλάβω πως προτιμώ το μίσος και τις ύβρεις του κ. Κόνιγκ και των ομοϊδεατών του παρά την περιφρόνηση στης ιστορίας.
*Τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
