Στην πολιτική, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Έτσι θα κριθεί και ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, Τουφάν Ερχιουρμάν. Επί του πεδίου θα δοκιμαστεί, και εκεί θα φανεί αν θα δικαιώσει όσους από το βράδυ της Κυριακής πανηγυρίζουν, σπεύδοντας να διατυπώσουν αναλύσεις και ερμηνείες για το τι σημαίνει η νίκη του στις παράνομες εκλογές των κατεχομένων.
Το σαρωτικό αποτέλεσμα ασφαλώς και στέλνει πολιτικά μηνύματα. Ο Ερχιουρμάν δεν είναι Τατάρ — κι αυτό είναι δεδομένο. Οι Τουρκοκύπριοι, όσοι τουλάχιστον έχουν απομείνει στα κατεχόμενα, μαζί με μια μεγάλη μερίδα παράνομων εποίκων ψηφοφόρων, έστειλαν με την ψήφο τους ένα ισχυρό μήνυμα: ότι δεν θέλουν το πατρονάρισμα της Άγκυρας, την επιβολή της μαντίλας και τον πλήρη πολιτικό τους έλεγχο.
Το κατά πόσο μπορεί να υλοποιηθεί αυτή η βούληση με οποιονδήποτε Τουρκοκύπριο ηγέτη είναι ένα άλλο – και μάλλον δύσκολο – ζήτημα. Ωστόσο, ως πολιτικό μήνυμα, πέρασε ξεκάθαρα. Όπως επίσης και το μήνυμα της απαξίωσης και της αποδοκιμασίας της πολιτικής Τατάρ και του κόμματός του.
Από εκεί και πέρα, ας είμαστε ρεαλιστές. Ποιον αντίκτυπο μπορεί να έχει, στην πράξη, η εκλογή Ερχιουρμάν στο Κυπριακό;
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το σχόλιο του Τζεμ Γκιουρντενίζ, του απόστρατου ναυάρχου και θεωρητικού του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας». Σχολιάζοντας τη νίκη του Ερχιουρμάν, σημείωσε πως, αν και το αποτέλεσμα «δεν αλλάζει ριζικά τη γεωπολιτική ισορροπία» στο νησί, εντούτοις σηματοδοτεί «μια νέα φάση σε επίπεδο πολιτικής ρητορικής».
Σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ανέφερε ότι ο τουρκοκυπριακός «λαός» έδειξε την αντίθεσή του «στην πολιτική που παρεμβαίνει εσωτερικά και εξωτερικά στον τρόπο ζωής του». Όμως, υπογράμμισε ότι, παρά το φαινομενικό «πράσινο φως» στην προοπτική της ομοσπονδίας, η γεωπολιτική της Ανατολικής Μεσογείου δεν καθορίζεται από καθημερινές πολιτικές ισορροπίες, αλλά από τις ισορροπίες ισχύος.
Τόνισε πως η ασφάλεια της Τουρκίας, η συνέχεια της «Γαλάζιας Πατρίδας» και τα «υπαρξιακά κεκτημένα» του ψευδοκράτους είναι ζητήματα γεωπολιτικής φύσεως, που δεν τίθενται υπό διαπραγμάτευση, ανεξαρτήτως πολιτικού οράματος.
Κατέληξε με τη χαρακτηριστική φράση:
«Η πραγματική δύναμη δεν προέρχεται από τη διπλωματία, αλλά από την τουρκική στρατιωτική παρουσία στο νησί. Η μητέρα πατρίδα, η πατρίδα-παιδί και η Γαλάζια Πατρίδα είναι ένα αδιαίρετο σύνολο. Η Τουρκία και η ‘‘τδβκ’’ ιδρύθηκαν με το σπαθί – τα κράτη που ιδρύθηκαν στο χρηματιστήριο δεν μπορούν να αλλάξουν αυτό το γεγονός».
Από την άλλη, ο Αντιπρόεδρος της Τουρκίας, Τζεβντέτ Γιλμάζ, έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως η Άγκυρα θα συνεχίσει να στηρίζει τους Τουρκοκυπρίους «ως μητέρα πατρίδα και εγγυήτρια δύναμη».
Συνεπώς, το κρίσιμο ερώτημα σε σχέση με το Κυπριακό και το τι μπορεί να σημαίνει η νίκη Ερχιουρμάν, είναι το εξής:
Μπορεί ο νέος Τουρκοκύπριος ηγέτης να σταθεί απέναντι στις πολιτικές στοχεύσεις της Άγκυρας; Μπορεί να πάει απέναντι στον Ερντογάν και να προτάξει τη δική του πολιτική βούληση ή απλά θα πάει με τα νερά της Τουρκίας, προτάσσοντας επικοινωνιακά, ένα διαφορετικό αφήγημα;
Εκ των πραγμάτων, η απάντηση είναι δεδομένη. Όμως, στην Κύπρο, κάποιοι έχουμε συνηθίσει να παρασυρόμαστε από τους συμβολισμούς παρά να μένουμε στην ουσία. Στεκόμαστε στο κάπνισμα με την ελιά και στο τέλος θα βλέπουμε τον καπνό να χάνεται — όπως και οι αυταπάτες.
Ο Τουφάν Ερχιουρμάν δεν είναι Τατάρ. Αλλά δεν είναι και Ακιντζί. Στην καλύτερη περίπτωση, θα χορέψει έναν καρτσιηλαμά πιο μετρημένο, ίσως και πιο ευρωπαϊκό. Όμως όχι αρκετό για να σπάσει τα καλούπια της σκηνής.
Γιατί, όσο κι αν αλλάζουν οι χορευτές, η μουσική παίζει πάντα από την Άγκυρα.
Και οι Τουρκοκύπριοι – όσοι απέμειναν – προσπαθούν στην πλειοψηφία τους να κρατηθούν από την ελπίδα ενός χορού, αλλά στην πραγματικότητα δύσκολα μπορούν να ξεφύγουν από τον ρυθμό που η Τουρκία παίζει.
