Όταν κέρδιζε τις εκλογές στην Τουρκία για πρώτη φορά ο ισλαμιστής Ερντογάν, ορισμένοι στην Κύπρο πανηγύρισαν κατά τρόπο εκκωφαντικό. Είχαν ξεχάσει ότι είχε προηγηθεί καταδίκη του ως φανατικού ισλαμιστή. Το είχαν φυσικά ξεχάσει γιατί υιοθέτησαν τις θέσεις ορισμένων στη δύση, ΗΠΑ και Βρυξέλλες, ότι θα μπορούσε ο συγκεκριμένος , να αποδειχθεί το άλογο της Δύσης. Τον παίνεψαν, τον εκθείασαν, τον υιοθέτησαν. Όταν δε αποδέχθηκε το Σχέδιο Ανάν, αφού προηγουμένως το είχε φέρει στα μέτρα του και μάλιστα ακόμα και την τελευταία στιγμή οι δυτικοί φίλοι του αποδέχτηκαν τις 10 από τις 11 τότε απαιτήσεις του, τον αποθέωσαν.
Όταν εξελέγη ο Έρχιουρμαν βιάστηκαν να ερμηνεύσουν τη νίκη του και το θριαμβικό ποσοστό του ως απάντηση στη θέση της Άγκυρας για το κυπριακό. Θεώρησαν ότι το 63% και πλέον που ψήφισε Έρχιουρμαν, απορρίπτει τις θέσεις της Άγκυρας στο κυπριακό. Θεώρησαν επίσης ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα φέρει νέα αξιολόγηση των δεδομένων του κυπριακού από πλευράς Άγκυρας. Δεν κατάλαβαν γιατί κέρδισε ο Έρχιουρμαν με αυτό το πολύ ψηλό ποσοστό ή απλά θέλησαν να δώσουν μια ευσεβοποθική ερμηνεία. Ήταν σίγουροι μάλιστα ότι ο Έρχιουρμαν κέρδισε σε αντίθεση και αντιπαράθεση με την Τουρκία και τον Ερντογάν.
Τώρα προσπαθούν να καταλάβουν γιατί ο Ερντογάν αναβάλλει την πρόσκληση προς τον Έρχιουρμαν και διαπιστώνουν δυσανασχέτηση στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Αυτή η καθυστέρηση από πλευράς Ερντογάν προκαλεί και αναβολή των εξελίξεων στο κυπριακό. Για παράδειγμα είχε αναβληθεί η κάθοδος της κυρίας Ολγκίν. Γιατί λοιπόν ο Εντογάν της λύσης και της Δύσης, όπως πίστευαν, κρατά σε αναμονή τον νέο Τ/κ ηγέτη; Πολλοί το κατανοούν αλλά ή δεν το γράφουν ή δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Επίδειξη ισχύος! Κίνηση τακτικής, για να δώσει έμπρακτα και δημόσια το μήνυμα προς τον Έρχιουρμαν και κάθε άλλον, ποιος είναι το αφεντικό. Αυτό κάνει ο Ερντογάν. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο Πρόεδρος Ερντογάν φρόντισε μιλώντας ενώπιον των Ισλαμικών Κρατών να ριγάρει το γήπεδο, πριν δεχτεί τον νέο ηγέτη των τουρκοκυπρίων. Μίλησε και πάλιν για τα δύο κράτη! Καθαρές κουβέντες.
Ο Ερντογάν λοιπόν είναι ξεκάθαρος. Λέει με απλό και ωμό τρόπο το εξής: Εγώ είμαι το αφεντικό και εγώ για την ώρα τουλάχιστον εμμένω στα δύο κράτη!! Το ερώτημα μου, το οποίο μένει αιωρούμενο είναι το εξής απλό: Γιατί δεν δηλώνει ο κ. Έρχιουρμαν την ετοιμότητα του να προσέλθει αμέσως στις συνομιλίες και αναμένει να γίνει πρώτα δεχτός στην Άγκυρα; Και αν η Άγκυρα καθυστερήσει ένα μήνα για παράδειγμα, τι θα γίνει; Ας μην αυτοεμπαιζόμαστε. Πρώτα θα συνομιλήσει με την Άγκυρα, η οποία θα καθορίσει το πλαίσιο και τη βάση, πάνω στην οποία θα συζητηθεί το κυπριακό και μετά θα ανταποκριθεί στην όποια πρόσκληση.
Επειδή μπορεί να προκύψει το ερώτημα, δηλαδή το ίδιο κάνει αν ηγέτης των τουρκοκυπρίων είναι ο Τατάρ ή ο Έρχιουρμαν; Όχι φυσικά. Ο ρόλος και οι θέσεις του εκάστοτε τουρκοκύπριου ηγέτη διαδραματίζουν ένα ρόλο αναμφίβολα. Αυτός όμως που καθορίζει τους όρους διεξαγωγής του παιχνιδιού, μεταξύ Άγκυρας και τουρκοκυπρίων είναι η Άγκυρα. Είναι σε θέση τουρκοκύπριος ηγέτης να διαπραγματευθεί τα θέματα ασφάλειας, εγγυήσεων, στρατευμάτων, εποίκων; Όχι βέβαια και το είχε δηλώσει ανοικτά στο πρόσφατο παρελθόν και ο Μουσταφά Ακιντζί. Μάλιστα ο νυν ηγέτης των τουρκοκυπρίων πρόσθεσε και άλλα θέματα στα οποία θεωρεί ότι η Άγκυρα έχει δικαιοδοσία, ακόμα και τώρα, επί της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως είναι η εξωτερική πολιτική και η ενέργεια. Άρα προς τι διερωτούνται και νοιώθουν άβολα ορισμένοι ελληνοκύπριοι, από το γεγονός ότι ο Σουλτάνος κάνει καψόνι στον Τ/κ ηγέτη; Ο λόγος είναι απλός. Γιατί κάθε φορά που πιστεύουν ότι αλλάζει στάση η Τουρκία διαψεύδονται. Και θέλουν τόσο πολύ να δικαιωθούν για να μπορούν να πουν, «εμείς σας το λέγαμε» που οδηγούνται σε απογοήτευση. Αυτά τα άσχημα συναισθήματα τα οποία η συνεχιζόμενη επι 51 χρόνια τουρκική αδιαλλαξία προκαλεί, τα μετατρέπουν σε επιθετικότητα ενάντια στον εκάστοτε ελληνοκύπριου διαπραγματευτή. Θα ήταν πολύ πιο παραγωγικό αν υιοθετούσαν μια απλή πραγματικότητα. Η Άγκυρα θα λογικευθεί στο κυπριακό, μόνο αν θεωρήσει ότι η λύση στη βάση των αποφάσεων και αρχών του ΟΗΕ και της Ε.Ε., εξυπηρετεί μεγαλύτερα και ευρύτερα συμφέροντα της. Μόνο τότε η Τουρκία θα επαναξιολογήσει τη στάση της στο κυπριακό και θα αρχίσει να λογικεύεται. Πως θα οδηγηθεί η Τουρκία σε αυτό το σημείο;
Η απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα θα έπρεπε να ήταν η κύρια ενασχόληση της πολιτικής ηγεσίας. Δυστυχώς όμως δεν είναι. Ενώ οι ενέργειες της ελληνοκυπριακής πλευράς, του Προέδρου, με τη βοήθεια φιλικών χωρών και παραγόντων, έφεραν το κυπριακό εκ νέου στο προσκήνιο και τη διαδικασία συνομιλιών, η κύρια έγνοια μελών της πολιτικής ηγεσίας είναι η αμφισβήτηση των προθέσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς και η σύγκρουση με άλλα μέλη της πολιτικής ηγεσίας. Ίσως ποντάρουν ορισμένοι ότι θα έχουν καλύτερα αποτελέσματα στις βουλευτικές εκλογές τον Μάιο του 2026. Αν σε αυτό ελπίζουν, τότε θα εκπλαγούν αρνητικά.
Αυτή τη στιγμή που ο Πλανητάρχης ασχολείται με τα προβλήματα της περιοχής μας και αργά ή γρήγορα, θα σταθεί και στο κυπριακό, απαιτείται σοβαρότητα, ενότητα και ενιαία δράση. Αν οι πολιτικές δυνάμεις επικεντρωθούν σε μια κοινή προσπάθεια με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και ηγέτη της ελληνοκυπριακής κοινότητας, για να οικοδομηθεί εκείνη η πρόταση η οποία θα οδηγήσει την Τουρκία σε λογικά μονοπάτια, τότε θα δουν και τις ψήφους τους να πολλαπλασιάζονται. Αυτό όμως προϋποθέτει κοινή προσπάθεια ώστε να συντονιστούν εσωτερικά και να αποδοθούν σε μια εκστρατεία προς τα έξω έτσι ώστε να πειστεί η Άγκυρα ότι είναι προς το συμφέρον της να λυθεί το κυπριακό στη βάση αρχών. Να πεισθούν πριν από την Άγκυρα τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και τα γειτονικά μας κράτη, καθώς φυσικά και η Ε.Ε.. Να καταλάβουμε όλοι επιτέλους και εμείς και οι τρίτοι ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να λογικευτεί στο κυπριακό ή στο Αιγαίο ή αλλαχού, απλώς με παραχωρήσεις. Θα λογικευτεί αν συνδυαστούν δύο πράγματα:
>ΠΡΩΤΟ– Οι λύσεις, αρχών στα προβλήματα του κυπριακού και στα Ελλαδοτουρκικά, ανοίγουν τον δρόμο προς μεγαλύτερα οφέλη και για την ίδια.
>ΔΕΥΤΕΡΟ– Η συνέχιση της σημερινής αδιάλλακτης και επεκτατικής στάσης της θα μειώσει δραστικά τα οφέλη τα οποία αναμένει.
Αυτή η προσπάθεια σημαίνει Αθήνα και Λευκωσία, Λευκωσία και Αθήνα να πορευτούν με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αλλά και αποφασιστικότητα!
