Η Camille Walala έχει βαλθεί να χρωματίσει τον κόσμο. Και σήμερα που η ανθρωπότητα χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε να ξεφύγει από την μουντή ατμόσφαιρα, η δουλειά της γίνεται επίκαιρη. Τελευταία της έργο, η μεταμόρφωση της λονδρέζικης Oxford Street.
Γνωστή για τις μεγάλης κλίμακας πολύχρωμες παρεμβάσεις της σε δημόσιους χώρους, η Camille Walala χρησιμοποιεί το χρώμα και το τεχνητό τοπίο ως πλατφόρμα για την καλλιέργεια και διάδοση της θετικότητας. Τελευταία της πρόταση είναι η μεταμόρφωση του γνωστού λονδρέζικου δρόμου Oxford Street σε ένα πολύχρωμο τοπίο, το οποίο ναι μεν διατηρεί την εμπορικότητα του αλλά χωρίς αυτοκίνητα.
Η πρόταση προβλέπει την χρήση διαφόρων γεωμετρικών στοιχείων με τη μορφή γλαστρών, σιντριβανιών, καθισμάτων και άλλων, για να μετατρέψει τον πιο πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο της αγγλικής πρωτεύουσας σε μια πλήρως πεζοδρομοποιημένη περιοχή. Η ίδια η καλλιτέχνης περιγράφει την ιδέα της ως «πορτρέτο της πόλης του αύριο». Στόχος της είναι να δείξει πώς το χρώμα και η φύση θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία πιο φιλικών και βιώσιμων πόλεων.
Η εν λόγω ιδέα προέκυψε από την εμπειρία της να ζει στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown που επιβλήθηκε για αντιμετώπιση της πανδημίας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου εκείνης, απολάμβανε ποδηλασία στους δρόμους του Λονδίνου που ήταν απαλλαγμένοι από την κυκλοφορία αυτοκινήτων και είχαν αναπροσαρμοστεί στις ανάγκες των πεζών και των ποδηλατιστών.
Αν και οι αλλαγές αυτές είχαν στόχο την κοινωνική απόσταση, η Walala φαντάστηκε το σκηνικό γεμάτο ανθρώπους, σε πλήρη συναναστροφή. «Στην αρχή της πανδημίας και του lockdown, εξηγεί, ποδηλατούσα μέσα στην πόλη και είχα εντυπωσιαστεί από τη γαλήνη που επικρατούσε στην άλλοτε θορυβώδη και όλο ένταση μεγαλούπολη και σκέφτηκα, όπως και πολλοί άλλοι φυσικά, πως οι πόλεις μας πρέπει να σχεδιαστούν ξανά. Σε στιγμές όπως αυτές, όταν το μέλλον είναι αβέβαιο, η πίεση στην ψυχική υγεία είναι έντονη και πολλοί αντιμετωπίζουμε σκληρές προκλήσεις στη ζωή μας, πιστεύω ότι είναι ζωτικής σημασίας να διατηρήσουμε την ελπίδα μας για το μέλλον».
Κεντρικό σημείο της πρότασης της Walala είναι μια μεγάλη πηγή νερού, την οποία συνθέτουν πολλά αλληλοσυνδεόμενα γεωμετρικά μπλοκ. Το σιντριβάνι αυτό είναι υπερυψωμένο ως μια ριγέ μονόχρωμη πλατφόρμα και περιβάλλεται από κυκλικά καθίσματα, δίπλα σε ορθογώνιες γλάστρες και λεκάνες με δέντρα. Αν και η πρόταση προέκυψε με πρωτοβουλία της ίδιας, η ιδέα της μετατροπής της Oxford Street σε πεζόδρομο βρίσκεται στο προσκήνιο εδώ και αρκετά χρόνια, με τον δήμαρχο του Λονδίνου Sadiq Kahn να σχεδιάζει να επιβάλει περιορισμούς κυκλοφορίας από το 2018.
Το γραφείο της Zaha Hadid μάλιστα είχε υποβάλει σχετική πρόταση για ένα Walkable London με ένα δίκτυο πεζοδρομημένων διαδρομών που θα επέτρεπε στους ανθρώπους να περπατούν ακριβώς απέναντι από την πρωτεύουσα. Το σχέδιο δεν προχώρησε ενώ με την πανδημία η χρήση του αυτοκινήτου αυξήθηκε καθώς οι άνθρωποι αποφεύγουν τις δημόσιες συγκοινωνίες. Κάποιοι δήμοι δε, εισάγουν γειτονιές χαμηλής κυκλοφορίας για να αποτρέψουν τους οδηγούς από την είσοδο σε οικιστικούς δρόμους για συντόμευση των διαδρομών. Ένας από αυτούς τους δήμους είναι ο Hackney, ο οποίος εισήγαγε μέτρα για να πετύχει μέχρι το 2040 μηδενικές εκπομπές.
Αν και η πρόταση της Walala ενδεχομένως να μοιάζει υπερβολικά πολύχρωμη για ένα αστικό δρόμο όπως αυτόν της Oxford, πρόσφατα χρωμάτισε ένα ολόκληρο τετράγωνο στο ανατολικό Λονδίνο ενώ τοιχογραφίες τις βρίσκονται σε διάφορα σημεία, γέφυρες και τοίχους. Η ίδια δηλώνει πως δεν θέλει απλά να δημιουργήσει δημοφιλείς εικόνες στο Instagram, αλλά βιώσιμους χώρους για τους ανθρώπους. «Το να προσθέσεις χρώμα και μοτίβα στα κτίρια δεν είναι δύσκολο, ενώ έχει έντονο αντίκτυπο στους ανθρώπους. Τους δίνει κάτι για να είναι υπερήφανοι και είναι επίσης ένας τρόπος για να δείξουμε στην κοινότητα ότι μας ενδιαφέρει».
Η Walala με καταγωγή από την Γαλλία, επέλεξε το ανατολικό Λονδίνο για να ζήσει και να δημιουργήσει το 2009 το στούντιο της. Στις πρώτες της δουλειές στα πλαίσια του London Design Festival, είχε δημιουργήσει ένα φουσκωτό κάστρο και μια πολύχρωμη διάβαση πεζών στο νότιο Λονδίνο ενώ στη συνέχεια έκανε τοιχογραφίες σε γέφυρες και προσόψεις κτιρίων συμπεριλαμβανομένης και μίας τοιχογραφίας ύψους 40 μέτρων στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Συνεργάστηκε επίσης με τη Lego σχεδιάζοντας το House of Dots καθώς και ένα ξενοδοχείο στον Μαυρίκιο.
Φιλελεύθερα, 10.1.2021.
