Έκθεση φωτογραφίας στο Λονδίνο μας θυμίζει σκηνές από την καραντίνα. Σκηνές που ενδεχομένως να αποτελέσουν για τον ιστορικό του μέλλοντος εργαλεία για να περιγράψει αυτό που ζούμε τώρα.
Η έκθεση, στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, οργανώθηκε με πρωτοβουλία της, δούκισσας του Κέιμπριτζ, Κέιτ Μίτλετον. Η δούκισσα, φανατική της τέχνης της φωτογραφίας, κάλεσε τον περασμένο Μάιο τον κόσμο να αναρτήσει στιγμιότυπα από την καθημερινότητα του στην καραντίνα. Η ανταπόκριση ήταν εκπληκτική. Μαζεύτηκαν πέραν των 31,000 φωτογραφιών. Από αυτές επιλέγηκαν 100 και στήθηκε η έκθεση “Hold Still” η οποία χαρακτηρίζεται ως το πορτρέτο ενός έθνους για το 2020. Πρόκειται για στιγμιότυπα που λήφθηκαν την περίοδο της καραντίνας, άλλοτε χαρούμενα κι άλλοτε βαθιά συγκινητικά. Άνθρωποι συναντιούνται με ένα τζάμι στη μέση να τους χωρίζει, ηλικιωμένοι χαιρετούν από μακριά τα εγγόνια τους, φρεσκοσκαμμένοι τάφοι, εξαντλημένοι νοσηλευτές… Και παράλληλα η άλλη όψη: ανθρώπων που έμειναν θετικοί ανακαλύπτοντας δημιουργικούς τρόπους ώστε να διατηρούν την αισιοδοξία τους. Στόχος δεν ήταν ωραίες καλλιτεχνικές φωτογραφίες, αλλά ντοκουμέντα της καθημερινότητας. Στιγμές και συναισθήματα.
Ο Nicholas Cullinan, διευθυντής της National Portrait Gallery χαρακτήρισε την έκθεση ως «δημοκρατική», πέρα από τάξεις, ηλικίες προτιμήσεις και συνήθειες. Το πιο μικρό σε ηλικία άτομο που έστειλε συμμετοχή είναι ένα κοριτσάκι 4 χρόνων που φωτογράφισε τη μαμά της να κουρεύει τον μπαμπά της. Μια από τις συγκινητικές φωτογραφίες είναι ενός άνδρα που ντυμένος για να παραστεί σε κηδεία δικού του ανθρώπου παρακολουθεί την τελετή μέσω Zoom, ενώ σε άλλη εικονίζεται ένας ιερέας να λειτουργεί σε εκκλησία με τις φωτογραφίες των πιστών στις θέσεις που συνήθιζαν να κάθονται. Σε άλλη ένα παιδάκι κοιμάται έχοντας στο κομοδίνο το laptop με τη γιαγιά να του μιλά γλυκά και σε άλλη ένα παιδάκι παίζει μονάχο, έχοντας δίπλα του ζωγραφιστό ομοίωμα φίλου του.
Οι εικόνες μεταφέρουν στιγμές θλίψης, άγχους και απομόνωσης, αλλά και χαρούμενο κοινοτικό πνεύμα, χιούμορ και φαντασία απεικονίζοντας τη δύναμη του ανθρώπου να προσπαθεί να ανταπεξέλθει κάτω από πρωτοφανείς συνθήκες. Εξηγώντας το σκεπτικό της η Κέιτ Μίτλετον είπε: «Ήθελα να δοκιμάσω να δημιουργήσω ένα πορτρέτο του έθνους, στο οποίο να καταγράφονται οι φόβοι και οι ελπίδες, τα συναισθήματα του έθνους σε αυτήν την πραγματικά δύσκολη στιγμή. Καμία ιστορία δεν είναι η ίδια με την άλλη, όλες είναι μοναδικές και όλες μαζί αποτελούν ένα τεράστιο παζλ συναισθημάτων».
Την έκθεση χαιρέτισε κι η βασίλισσα αναφέροντας πως καταγράφει την ανθεκτικότητα του βρετανικού λαού σε μια πολύ δύσκολη στιγμή και δείχνει τη σημασία του κοινοτικού πνεύματος και της αλληλεγγύης.
Εκτός από τη δούκισσα στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν ο Nicholas Cullinan, διευθυντή της Πινακοθήκης, ο ποιητής Lemn Sissay, η φωτογράφος Maryam Wahid και η Ruth May επί κεφαλής της Νοσηλευτικής.
Η έκθεση θα περιοδεύσει σε διάφορες πόλεις της Αγγλίας, ενώ παράλληλα είναι «ανοιχτή» στη διαδικτυακή διεύθυνση www.npg.org/holdstill.
GLASS KISSES: Φωτογραφία του Steph James από το Cowfold West Sussex που δείχνει τον ενός χρόνου γιο του και την 88χρονη μητέρα του να ανταλλάσουν φιλιά μέσω ενός γυαλιού. Μια αυθόρμητη σκηνή που συνέλαβε ο Steph καθώς κατέβαζε τα ψώνια που έκανε για τη μητέρα του.
2. WE ALWAYS WEAR A SMILE:Το πορτρέτο των Jill Bowler και Trevor Edwards από το Preston. Οι δύο νοσοκόμες κρατούν φωτογραφίες τους που τις δείχνουν χαμογελαστές για να δείξουν στους ασθενείς τους το πραγματικό τους πρόσωπο το οποίο παραμένει χαμογελαστό κάτω από τις μάσκες.
3. SHIELDING MILA: Μια συγκλονιστική φωτογραφία της Lynda Sneddon από το Falkirk. O Μίλα παιδί με λευχαιμία κάνει χημιοθεραπεία. Οι γονείς του αποφάσισαν να το προφυλάξουν απομονωόνας το στο σπίτι, όπου παρέμεινε μόνο η μητέρα του. Ο πατέρας αναγκασμένος να εργάζεται και να έρχεται σε επαφή με άλλους ανθρώπους μετακόμισε προσωρινά αλλού με την μεγαλύτερη του κόρη που πήγαινε σχολείο. Καθημερινά ωστόσο επισκεπτόταν τον Μίλα τον οποίο έβλεπε από το παράθυρο. Το παιδί αρχικά δεν καταλάβαινε και ρωτούσε: «Γιατί δεν έρχεσαι σπίτι μπαμπά;». Οι συνθήκες αυτές συνεχίστηκαν για εφτά βδομάδες.
4. BIBA BEHIND GLASS: Μια καλλιτεχνική φωτογραφία του Simon Murphy από την Γλασκώβη με την 10χρόνη κόρη του πίσω από το τζάμι.
5. PRAYERS FOR OUR COMMUNITY: Πορτρέτο του ιερέα Tim Hayward από την Beth Hayward στο Λονδίνο. Με πρωτοβουλία του ιερέα οι πιστοί παραβρίσκονται στην εκκλησία έστω και φωτογραφικά.
6. THANK YOU: Ένα ευχαριστώ από την Wendy Huson από το Λίβερπουλ. Δείχνει την κόρη της Αμελία, παιδί με σύνδρομο Down να τιμά το έργο των νοσηλευτών με τον δικό της τρόπο.
7. BEDTIME STORIES WITH GRANDMA: Φωτογραφία της Laura Macey από το Σάρρει. «Το πιο σκληρό για την 4χρόνη μου κόρη, εξηγεί, ήταν που έχασε τα παραμύθια που τις διάβαζε η γιαγιά λίγο πριν πάει για ύπνο. Το κενό της επικοινωνίας κάλυψε η τεχνολογία, με την γιαγιά να είναι δίπλα της έστω και μακριά».
8. LOCKDOWN LIFE – PAUL & SIMON: Μια συγκλονιστική φωτογραφία με τη μοναξιά όσων ζούν σε διαμερίσματα στις μεγαλουπόλεις, βγαλμένη από την Rebecca Douglas. Δυο άνθρωποι στον 15ο όροφο βλέπουν τους δικούς τους από ψηλά.
Φιλελεύθερα, 11.10.2020.
