Πάρης Σεργίου: Τα έργα μου ολοκληρώνονται με την επαφή τους με το κοινό

Όταν εμφανίστηκε στην εικαστική σκηνή πριν από τέσσερα χρόνια, ο 15χρονος τότε φέρελπις καλλιτέχνης δεν φανταζόταν ότι στα 20 χρόνια του θα έκανε μια έκθεση στο Μανχάταν. Στη συνάντησή μας, με αφορμή την έκθεσή του στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος, ο ταλαντούχος Πάρης Σεργίου σχολιάζει με ειλικρίνεια όσα του χάρισε ως τώρα αυτό το μαγικό ταξίδι στην εικαστική σκηνή και τις μοναδικές εμπειρίες που είχε ταξιδεύοντας έξω από τα σύνορα της Κύπρου.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου η τέχνη ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Εκτός από τα πολλά έργα τέχνης που υπήρχαν στο σπίτι του, ο ίδιος θυμάται τον εαυτό του να ζωγραφίζει από την ηλικία των τεσσάρων χρόνων. Από μικρό παιδί ο Πάρης Σεργίου αντλούσε μεγάλη ικανοποίηση από την τέχνη. Και αυτή την απόλαυση και χαρά κατάφερε να διατηρήσει αργότερα, όταν στα 15 του άρχισε να αφοσιώνεται στην τέχνη και να μπαίνει στο στούντιό του στη Λευκωσία συστηματικά, περνώντας εκεί γύρω στις έξι ώρες την ημέρα. Τα πρώτα του έργα, μια σειρά ζωγραφικοί πίνακες, εγκαταστάσεις και γλυπτά, παρουσιάστηκαν το 2020 στο Artos House. Από αυτό το ντεμπούτο του στην εικαστική σκηνή της Κύπρου κέρδισε πολύ θετικά σχόλια, που του έδωσαν μεγάλη ικανοποίηση και τον ώθησαν να συνεχίσει να δουλεύει με τον ίδιο αυθορμητισμό και πάθος.

Συναντηθήκαμε και μιλήσαμε με αφορμή την τωρινή έκθεσή του, με τίτλο «Preconscious», στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος σε επιμέλεια της Δάφνης Νικήτα. Μου λέει ότι σ’ αυτό το διάστημα των τεσσάρων χρόνων έχει διανύσει μια πολύ όμορφη πορεία, με πολλές εμπειρίες και ταξίδια που έχουν καθορίσει τη ζωγραφική του αλλά και τον ίδιο προσωπικά. Σήμερα, λίγο πριν κλείσει τα 20, συνεχίσει να μπαίνει καθημερινά στο στούντιό του στη Λευκωσία, να δημιουργεί και να συμμετέχει σε εκθέσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό.

Μια εμπειρία που του άλλαξε τον τρόπο σκέψης και ζωής ήταν η συμμετοχή του σε ένα πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών στην Ινδία για έναν μήνα τον περασμένο Δεκέμβριο, στο Farmstudio του Ρατζαστάν.

«Σ’ αυτό το μακρινό ταξίδι στην ασιατική ήπειρο, βρέθηκα σε ένα χώρο με ανθρώπους που ζούσαν με πολύ λίγα μέσα, στη φύση, με τα ζώα ελεύθερα γύρω τους. Οι εμπειρίες που είχα εκεί, οι εικόνες, ήταν μοναδικές. Οι άνθρωποι ήταν ελεύθεροι στην καθημερινότητα τους και αυτό επηρέασε κι εμένα στα έργα που δημιούργησα εκείνη την περίοδο. Σημαντικό ήταν και το γεγονός ότι ζούσα σε ένα τόπο που βρισκόταν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη χώρα μου. Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι οι Ινδοί πιστεύουν πολύ σε μια ανώτερη δύναμη και αυτό είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής τους. Επίσης όλοι δεν έτρωγαν κρέας, ήταν vegan. Μάλιστα, εκεί που μας φιλοξένησαν δημιούργησα μια τοιχογραφία στην παρουσία άλλων καλλιτεχνών που συμμετείχαν στο πρόγραμμα του Farmstudio, αλλά και ντόπιων. Ήθελα να αφήσω κάτι στον τόπο που με φιλοξένησε».

Σε μια εποχή που οι νέοι της γενιάς του Πάρη –της λεγόμενης generation Z– είναι καθηλωμένοι ατέλειωτες ώρες μπροστά από τις οθόνες των tablet, των κομπιούτερ και των κινητών, αναρωτιέμαι πώς πειθαρχεί όταν μπαίνει στο ατελιέ του. «Απολαμβάνω τις ώρες που είμαι στο στούντιο και παίρνω μεγάλη χαρά και ικανοποίηση την ώρα της δημιουργίας. Οι ιδέες βγαίνουν ασταμάτητα και αβίαστα. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση την ώρα που ζωγραφίζω είναι όταν το έργο πλησιάζει προς το τέλος και έχω καταλήξει πώς θα το ολοκληρώσω» μου λέει.

Σε μια συνέντευξη του πριν μερικά χρόνια, είχε πει ότι αφήνεται στο έλεος του «όλον» όταν εμπνέεται και όταν ζωγραφίζει. Τον απασχολεί επίσης η σχέση του με την Ιστορία της Τέχνης και το πώς οι μεγάλοι ζωγράφοι συχνά δημιούργησαν ένα «κενό» ανάμεσα στο έργο τους και στον καθημερινό άνθρωπο. Ο Πάρης πιστεύει ότι το έργο του ολοκληρώνεται όταν έρθει σε επαφή με το κοινό. «Περιμένω με αγωνία τα εγκαίνια της τρίτης ατομικής μου έκθεσης στην Κύπρο, στον Διάτοπο. Με ενδιαφέρει να ακούω τις σκέψεις που προκαλούν τα έργα μου στον κόσμο. Είναι σαν να ολοκληρώνονται μέσα από αυτή τη διαδικασία».

Τον Σεπτέμβριο του 2021 παρακολουθήσαμε τη δεύτερη ατομική έκθεση του Πάρη Σεργίου στη γκαλερί Ab στην Πάφο, με έργα μεγάλων διαστάσεων που ανέπτυσσαν ένα διάλογο με τον χώρο. Στη συνέχεια εργάστηκε για μια ομαδική έκθεση στα μέσα Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη, στο #topikap.kato, και για μια παράσταση στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Πρόσφατα έζησε για δύο εβδομάδες στο Centro Negra, στην περιοχή της Μούρθια στην νοτιοανατολική Ισπανία, ζωγραφίζοντας επί τόπου.

«Αυτή ήταν ακόμη μια ξεχωριστή εμπειρία για μένα. Μια σημαντική στιγμή ήταν όταν παρουσίασα τη δουλειά μου ενώπιον των άλλων καλλιτεχνών που έλαβαν μέρος στο πρόγραμμα» σχολιάζει. Τον Αύγουστο του 2023 ο Πάρης φιλοξενήθηκε για ένα μήνα στην γκαλερί Artno23 στην Αθήνα. «Οι καθημερινές βόλτες μου στην πόλη, τα αρχαία μνημεία γύρω μας αλλά και οι εικόνες από την καθημερινή ζωή, εμπλούτισαν τα ερεθίσματά μου για δημιουργία». Μέσω της γκαλερί Artno23, παρουσίασε μια ατομική έκθεση στο Σάλτσμπουργκ τον Σεπτέμβριο του 2023. Εκεί το έργο του προέκυψε σε ένα είδος περφόρμανς κατά τη διάρκεια της έκθεσης.

Επόμενος σημαντικός σταθμός στη δημιουργική του πορεία είναι η ατομική έκθεση που θα παρουσιάσει στην γκαλερί Artifact του Μανχάταν το 2025. «Είναι ένα όνειρο ζωής για μένα να ταξιδέψω στη Νέα Υόρκη, σ’ αυτή τη μαγική πόλη που ως τώρα γνωρίζω μέσα από ταινίες και εικόνες στο διαδίκτυο. Περιμένω με ανυπομονησία τη στιγμή που θα παρουσιάσω δουλειά μου στο Μανχάταν», λέει. Στα πλάνα του είναι και η δημιουργία μιας ζωντανής περφόρμανς στο Ίδρυμα Takis στην Αθήνα. Πρόσφατα ξεναγήθηκε στο πάρκο γλυπτικής του Ιδρύματος Takis και έχει προσκληθεί να δημιουργήσει μια τοιχογραφία στην παρουσία κοινού, σε μια εκδήλωση που θα γίνει την Ημέρα των Μουσείων στις 18 Μαϊου.

Ολοκληρώνοντας την κουβέντα μας τον ρωτάω πως αντιμετωπίζει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Πώς έχουν επηρεάσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την προώθηση της τέχνης του; «Δεν ασχολούμαι με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν είναι η δουλειά μου. Δεν θα έπρεπε να είναι η δουλειά μου. Προσέλαβα ένα μάνατζερ για να χειρίζεται, όχι μόνο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε καθημερινή βάση, αλλά και όλα τα συμβόλαια, τις εκθέσεις και τις διαμονές μου εντός και εκτός Κύπρου. Όλα τα νέα δημιουργικά άτομα χρειάζονται ένα ικανό μάνατζερ. Είναι μια δουλειά που πρέπει να γίνεται εξίσου επαγγελματικά με το δημιουργικό κομμάτι. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να δρομολογήσουν μια καριέρα. Είναι όμως απλώς ένα εργαλείο που πρέπει να το χειρίζεται κανείς με τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή. Από μόνα τους είναι σαν ένα πινέλο. Ο καθένας μπορεί να έχει ένα».