Δημήτρης Σίμος: Έμπνευση έχουν όλοι, πιστεύω μόνο στη σκληρή δουλειά

Ο Δημήτρης Σίμος είδε πρόσφατα το μυθιστόρημά του «Σώσε με» να προβάλλεται στη μικρή οθόνη, ενώ η σειρά βιβλίων του «Σκοτεινά νερά» διασκευάζεται για τηλεοπτική σειρά για το 2024. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφόρησε πρόσφατα το νέο του ψυχολογικό θρίλερ με τίτλο «Πάρε ανάσα». Πρωταγωνίστρια είναι μια δύτρια στις τοπικές μυδοκαλλιέργειες στο Δέλτα Αξιού που μαζί με τις κόρες της έχουν επιζήσει μιας δολοφονικής επίθεσης στην Αθήνα. Το παρελθόν εμφανίζεται και πάλι μπροστά της, όταν ο δικηγόρος της οικογένειάς της ανασύρεται νεκρός από τη θάλασσα των μυδιών. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος Λάζος.

–Ποιο ήταν το σημείο εκκίνησης για το «Πάρε Ανάσα»; Πρώτα έρχεται το μέρος. Η σκηνογραφία- έτσι λειτουργώ. Το μέρος ορίζει για μένα τους χαρακτήρες και τη δράση- και μ’ αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε και η συγγραφή του «Πάρε ανάσα». Οι μυδοκαλλιέργειες της Χαλάστρας, οι ξύλινες καλύβες των ψαράδων στις όχθες του ποταμού, αποτέλεσαν το σημείο αφετηρίας της ιστορίας μου.

–Πώς δομούνται οι χαρακτήρες; Είναι πτυχές της προσωπικότητάς σου ή αναζητείς ψήγματα της ψυχολογίας τους στο περιβάλλον σου; Σκοπός μου είναι δημιουργώ αληθινούς χαρακτήρες, να μην προσδιορίζονται καλοί ή κακοί, καθώς όλοι μας διατηρούμε τη φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά μας κι αυτές τις δυο δυνάμεις καλούμαστε να διαχειριστούμε. Πολλοί από τους χαρακτήρες μου, βασίζονται σε ανθρώπους που έχω γνωρίσει ή που μου έχουν προξενήσει το ενδιαφέρον.

–Η γοητεία της λύσης ενός μυστηρίου συνδέεται και με τα υπαρξιακά ερωτήματα του συγγραφέα; Θεωρώ πως τα έργα μου είναι κοινωνικά μυθιστορήματα αστυνομικής πλοκής. Αυτό από μόνο του εκφράζει μια υπαρξιακή ανησυχία για την κοινωνία που μας περιβάλει και που εμείς διαμορφώνουμε. Θα έβρισκα τρομερό ανούσιο και δεν θα με ενδιέφερε ούτε να γράψω, αλλά ούτε και να διαβάσω ένα βιβλίο με έναν αστυνομικό γρίφο και μόνο αυτό. Εμένα ο σκοπός μου είναι η συνεισφορά στο κοινωνικό σύνολο, να βοηθήσω, να ενισχύσω την κοινωνία με ιδέες και θέσεις που ενδυναμώνουν τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία, την ισότητα, την καταπολέμηση της διαφθοράς, την αποδυνάμωση της πολιτικής ελίτ και οτιδήποτε μπορεί να μας οδηγήσει σ’ ένα πιο δίκαιο μέλλον.

–Αισθάνεσαι ότι το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι είναι πλέον διαφορετικό; Το κοινό πια είναι μεγαλύτερο, ειδικότερα μετά την τηλεοπτική μεταφορά του «Σώσε με». Αυτό με χαροποιεί, αλλά με προβληματίζει και ως δημιουργό, διότι αναγκαστικά, χωρίς να το καταλαβαίνει ο γραφιάς, οι ιστορίες πολλές φορές χάνουν κάτι από την «αιχμηρή τους άκρη». Αν μπορώ να εκφράσω την ανησυχία μου σχηματικά, θα έλεγα πως προσπαθώ να συνεχίζω να ακονίζω το μαχαίρι μου και να μην καταλήξω να δίνω σχήμα στις ιδέες μου μ’ ένα μαχαίρι βουτύρου, γιατί τότε θα έχουμε αποτύχει.

–Ποιος θεωρείς ότι είναι ο μεγαλύτερος μύθος σχετικά με τους μυθιστοριογράφους; Η έμπνευση. Εγώ πιστεύω μόνο στη σκληρή δουλειά, στην τεχνική, στην εξάσκηση, στη επιμονή και στην αποτυχία ή στην επιτυχία. Πιστεύω, όπως έλεγε ο ποιητής, στο ταξίδι και στα πάθη του. Έμπνευση έχουν όλοι…