Είμαστε ένα κράτος και ένας λαός καταδικασμένος στην μετριότητα και στην γελοιότητα. Κάποιες φορές η γελοιότητα μας γίνεται και τραγική και τότε δυστυχώς η όλη κατάσταση δεν είναι για γέλια, αλλά για κλάματα. Το προχθεσινό περιστατικό με τους servers που πλημμύρισαν μετά από υπερχείλιση ντεπόζιτου στο Υπουργείο Οικονομικών, είναι μία κατάσταση η οποία πιο πολύ είναι για γέλια.
Διότι πλέον σε αυτό τον τόπο, ο,τι δεν έχει τραγική κατάληξη πρέπει να το διασκεδάζουμε για να αποφύγουμε την κατάθλιψη. Ευτυχώς που το ζήτημα λύθηκε και αποφεύχθηκε περαιτέρω ταλαιπωρία για τους δυστυχείς τους πολίτες πασχαλιάτικα. Το θέμα όμως παραμένει και το όλο ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό, αλλά για κανονικά κράτη. Στην δική μας περίπτωση, έχουμε τις ιδιαιτερότητες μας και για αυτό, αυτά ταμ περιστατικά θα είναι «θέμα ατυχίας», «κακής στιγμής» και διάφορα άλλα. Το γεγονός όμως ότι οι servers του κράτους βρίσκονταν σε ένα δωμάτιο του Υπουργείου Οικονομικών κοντά σε ένα ντεπόζιτο νερού, είναι μία ακτινογραφία της ανευθυνότητας με τον οποίο λειτουργεί το κράτος μας. Κάτι το οποίο είναι και θέμα κοινής λογικής. Δεν είναι κάτι που χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις, ούτε ιδιαίτερα υψηλό δείχτη IQ για να ξέρει κάποιος ότι το να υπάρχει ένα ντεπόζιτο δίπλα από τους servers συνεπάγεται υψηλό ρίσκο. Είναι σαν να βάζεις ένα γεμάτο ποτήρι νερό πάνω στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή σου και να πληκτρολογείς διότι πιστεύεις ότι είσαι προσεχτικός και δεν θα πρόκειται να το ρίξεις πάνω και να διαλυθούν όλα. Στην περίπτωση του κράτους, δεν είναι ς ότι δεν είχε κάποιος την ικανότητα να σκεφτεί το ρίσκο που συνεπαγόταν η συνύπαρξη στο ίδιο δωμάτιο των servers με το ντεπόζιτο νερού. Απλά κανένας δεν ενδιαφέρθηκε και δεν ανέλαβε κάποια πρωτοβουλία. Γιατί να αναλάβει άλλωστε; Αφού τα πράγματα έτσι λειτουργούν στο κρατικό τομέα στην Κύπρο.
Όπως μας ενημέρωσε μάλιστα ο Υφυπουργός Έρευνας και Καινοτομίας, είχε ληφθεί απόφαση από το προηγούμενο Υπουργικό Συμβούλιο από τον περασμένο Νοέμβριος για μετακίνηση τους στα γραφεία της Cyta. Από τότε όμως μέχρι και σήμερα δεν έγινε καμία ενέργεια για να μετακινηθούν. Πέρασαν πέντε μήνες, άλλαξε και η Κυβέρνηση, αλλά οι servers εκεί, αμετακίνητοι. Και φυσικά, εάν δεν προέκυπτε η υπερχείλιση του ντεπόζιτου, δεν επρόκειτο να βγει κάτι προς τα έξω και οι servers θα συνέχιζαν να βρίσκονται εκεί. Μέχρι που θα μπορούσε να τύχει και μεγαλύτερη ζημιά. Διότι δυστυχώς τα πράγματα έτσι λειτουργούν στην Κύπρο. Ανάμεσα στα διάφορα άλλα που μας είπε ο Υφυπουργός Φίλιππος Χατζηζαχαρίας είναι ότι θα διατάξει έρευνα για τους λόγους για τους οποίους δεν έγινε η μετακίνηση των servers. Σάμπως και δεν ξέρει ο κόσμος το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα και ποια θα είναι η κατάληξη της ιστορίας με τη διεξαγωγή της έρευνας. Εδώ τόσες και τόσες έρευνες έγιναν για πολύ πιο σοβαρά ζητήματα άλλα έμειναν κλειδωμένες σε συρτάρια και θα περιμένουμε να δούμε κάποιο αποτέλεσμα από την έρευνα του Χατζηζαχαρία;
Πάντως στην όλη γελοιότητα της κατάστασης είχαμε και την ανακοίνωση της Πινδάρου που στην αγωνία της να βρίσκει τρόπους και λόγους για να δείχνει ενεργή παρουσία στο πολιτικό σκηνικό, βγήκε να μας πει ότι «εν έτη 2023 και ενώ συζητάμε για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, είναι τουλάχιστον ατυχές να στερούνται οι πολίτες ουσιαστικές υπηρεσίες του κράτους, αλλά και το ίδιο το κράτος να παραλύει ως έναν βαθμό, λόγω αμέλειας ή έλλειψης προληπτικής κατασκευής ειδικών και ασφαλών χώρων για τους διακομιστές που παρέχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο για τις κυβερνητικές υπηρεσίες». Για να καταλάβουμε δηλαδή, τι ακριβώς εννοούν; Δέκα χρόνια ποιος κυβερνούσε αυτόν τον τόπο; Ποιος έπρεπε να φροντίσει για την κατασκευή ειδικών και ασφαλών χώρων για τους διακομιστές; Ακόμα όμως και η αντίδραση αυτή, είναι δείγμα για το πώς, από την μια, λειτουργούν τα πράγματα στην Κύπρο και από την άλλη, για πόσο ηλίθιο θεωρούν τους πολίτες κάποιοι…
