Όταν επικοινωνούσε ο διοικητής της ΥΚΑΝ με φυλακισμένο ζητώντας του διάφορα, θα μπορούσε κάποιος, με λίγη καλή θέληση και αρκετή φαντασία, να πει πως αυτό γινόταν στο πλαίσιο μίας μεθόδου που εφάρμοζε η Αστυνομία για να έχει πρόσβαση στον υπόκοσμο. Το ότι, όμως, του μιλούσε λες και ήταν φίλοι από παλιά ή ένα άτομο της εμπιστοσύνης τέλος πάντων, δεν μπορεί παρά να γεννά ερωτήματα για την κρίση του μέλους της Αστυνομίας. Το οποίο μέλος δεν ήταν ένα απλό, χαμηλόβαθμο στέλεχος, αλλά αξιωματικός με πολύχρονη πείρα.
Μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε, θα ανέμενε κάποιος πως τα μέλη της Αστυνομίας αντιλήφθηκαν κάποια πράγματα. Όπως, για παράδειγμα, το ότι δεν μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στον κάθε άγνωστο προσωπικά σε αυτούς, ο οποίος μάλιστα –για να βρίσκεται στη φυλακή– προφανώς παραβίασε σημαντικούς κώδικες της τάξης και της ηθικής. Ένα άλλο στοιχείο που έπρεπε να αντιληφθούν είναι πως στις Φυλακές κουμάντο κάνει η Διεύθυνση, η οποία μοιάζει να έχει κατορθώσει να μαθαίνει τα όσα συμβαίνουν εντός του Ιδρύματος και πως καθόλου δεν αστειεύεται.
Μετά το πάθημα του Κατσουνωτού, λοιπόν, δεν θα ανέμενε πλέον κανείς τόσο σύντομα –τουλάχιστον– να προσπαθήσουν κάποιοι να προσεγγίσουν κατάδικους ζητώντας τους οτιδήποτε. Κυρίως δεν ανέμενε πως θα ζητούνταν στοιχεία εναντίον της Διεύθυνσης, η οποία απέδειξε ξεκάθαρα πως δεν έχει καμία διάθεση να πέσει αμαχητί. Τα «κορίτσια» της Διεύθυνσης όπως είχε ονομάσει ο διοικητής της ΥΚΑΝ τις Άννα Αριστοτέλους και Αθηνά Δημητρίου, έχουν αποδείξει πως στον πόλεμο που ξέσπασε δεν πρόκειται να κάνουν πίσω.
Για αυτό, αν αληθεύουν οι νέες καταγγελίες πως προσεγγίστηκαν κατάδικοι, υπόδικοι και πρόσφατα αποφυλακισθέντες για να μαρτυρήσουν εναντίον της Διεύθυνσης ώστε να βοηθηθεί ο Κατσουνωτός, πέραν των σοβαρών ζητημάτων που τίθενται και είναι αντικείμενο των διάφορων ερευνών, για τον κοινό νου τίθεται κι ένα άλλο ερώτημα: Στις μετρήσεις IQ, τα αποτελέσματα των οποίων δημοσιοποιήθηκαν πριν μια βδομάδα, με την Κύπρο να καταλαμβάνει την 47η θέση, έλαβαν μέρος και αστυνομικοί και φερέλπιδες πολιτικοί; Για τους δεύτερους, επίσης, διερωτόμαστε γιατί είναι άξιο απορίας πώς εμπιστεύονται όποιον τους κτυπήσει την πόρτα του γραφείου τους κι αρχίζουν να ανταλλάζουν μηνύματα σαν παλιόφιλοι χωρίς καμία προφύλαξη. Κάτι τέτοια δείχνουν πως είτε υπερεκτιμούν τις δικές τους ικανότητες πιστεύοντας πως είναι έξυπνοι και άτρωτοι, είτε υποτιμούν όλους τους υπόλοιπους. Φυσικά δεν έχουν και πολύ άδικο να μας υποτιμούν.
