Μια προδιαδικασία που υποχρέωσε σε πήγαινε έλα την κα Λουτ για τόσες μέρες όπου τον έναν εκ των συνομιλητών εξ αποστάσεως (κον Ακιντζί) τον παρακάμπτει η Άγκυρα από κάποιο χρόνο επιδεικτικά, ενώ είναι ο από τουρκοκυπριακής πλευράς εκφραστής της λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και τον οποίον η Τουρκία δεν τον εμπιστεύτηκε για να προβεί στις πρόσφατες ενέργειες περί την Αμμόχωστο, ώστε να μπορεί να τον χρησιμοποιήσει στο στάδιο αυτό, για να επιτύχει ακόμη και στους όρους αναφοράς μια νέα υπό τη δική μας πλευρά υποχώρηση.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ο Γενικός Γραμματέας θα έχει σύντομα ενώπιόν του τους συμφωνημένους όρους αναφοράς και θα προχωρήσει στη διευθέτηση νέου κύκλου συνομιλιών με πέντε ή περισσότερους συμμετέχοντες, οπότε και το απλό ερώτημα: Θα είναι δυνατό με βάση τις εμπειρίες τόσων ετών να πιστεύουμε πως θα διασφαλίσουμε ότι, η λύση όπως την οριοθετούν οι διαχρονικές υποχωρήσεις μας, θα είναι λειτουργική και κύρια βιώσιμη; Η ανάμειξη και οι στόχοι της Τουρκίας προκαθορίζουν το αντίθετο.
Μια χώρα πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραμένει δέσμια των διαδοχικών υποχωρήσεων και διαχρονικών λαθών των πολιτικών ηγεσιών της, αφού μετά από 45 χρόνια από το τότε διπλό έγκλημα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν κατανόησαν ότι η Τουρκία μεθοδεύει με εκπληκτική συνέπεια λόγων και πράξεων την επεκτατική βουλιμία της. Είναι ανεπίτρεπτο να μην έχουμε επιτύχει την πιο ενεργό και ουσιαστική ανάμειξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κύρια την πλήρη εφαρμογή των αρχών, αξιών και του δικαίου της, για ό,τι αφορά τη λύση. Είναι αδιανόητο να έχουμε αφήσει την όποια διεκδίκηση, μετά τη σαφέστατη εντολή του Δημοψηφίσματος και την αμέσως μεταγενέστερη ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς απαίτηση ώστε το κοινοτικό κεκτημένο να επεκταθεί σε ολόκληρη την Κύπρο. Πρόσθετα, είναι ακατανόητο ο ίδιος ο λαός να παραμένει απαθής, χωρίς μνήμη αγώνων και θυσιών και χωρίς να αναζητά ευθύνες για το πού φθάσαμε.
Η έλλειψη κοινής γραμμής που να μην αγνοεί τα όσα η Τουρκία εξαγγέλλει και προωθεί πρέπει επιτέλους να εξαφανίσει τη διχόνοια. Πρέπει να υπερισχύσει η αγανάκτηση για την προκλητικότητα της Τουρκίας και ο πραγματικός προβληματισμός για τις μελλοντικές γενιές. Πρέπει να τερματιστεί η απομάκρυνσή μας, παρά την ιδιότητά μας ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις αρχές δικαίου που πρέπει να συντελέσουν σε λύση, ώστε να είναι δίκαιη, δημοκρατική, λειτουργική αλλά και βιώσιμη. Άλλως προδιαγράφουμε για τις νεότερες γενιές, ένα πολιτικό και συνταγματικό περιβάλλον, που μόνο τραγωδίες θα επιφέρει.
