Τα Χριστούγεννα είναι μια εορτή που εκτός από τη θρησκευτική της προέλευση, έχει τη δύναμη του μύθου της απόλυτης ευτυχίας και διασκέδασης και όποιος αγνοεί τη δύναμή της δεν βοηθά στην πραγμάτωση της ζωής του.
Δεν είναι σπάνιο. Πολλοί άνθρωποι βιώνουν θλίψη, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό τις ημέρες των γιορτών. Κάποιες φορές, αυτά τα συναισθήματα μοιάζουν με εκείνα της κατάθλιψης, πεσμένη διάθεση, αρνητικές σκέψεις, ευερεθιστότητα, τάση απομόνωσης, δυσκολίες στον ύπνο και αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες.
Παράγοντες όμως που συμβάλλουν στη μελαγχολία των Χριστουγέννων, εκτός βέβαια από τις παιδικές αναμνήσεις, αρνητικές και θετικές, είναι το χάσμα που βιώνει κάποιος μεταξύ της ατμόσφαιρας που μας «επιβάλλεται» κοινωνικά και από τα ΜΜΕ, σύμφωνα με τα οποία όλοι πρέπει να είμαστε χαρούμενοι και αγαπημένοι με πολύ κόσμο, να ξεφαντώνουμε, να αγοράζουμε δώρα, να διασκεδάζουμε στα οικογενειακά τραπέζια, αλλά από την άλλη μεριά, η κατάσταση να είναι πολύ διαφορετική, τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικα.
Λοιπόν, τα Χριστούγεννα δεν παύουν να αποτελούν την συνέχεια μιας καθημερινής πραγματικότητας η οποία δεν σημαίνει ότι είναι, ούτε οφείλει να είναι πάντα τέλεια ή ιδεώδης. Αυτό που συμβαίνει κατά κόρον, είναι μια κρυφή πίεση να είμαστε όπου απλά τυχαίνει η εποχή αυτή να μας επιβάλλει, μια πίεση να είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτό ακριβώς είναι για πολλούς δυσβάσταχτο. Για όσους δεν αισθάνονται ευάλωτοι, οι υψηλές προσδοκίες αναπόφευκτα μεταμορφώνονται σε απογοήτευση. Η μελαγχολία των Χριστουγέννων μιμείται την κατάθλιψη, χωρίς ωστόσο να αποτελεί από μόνη της μια διαγνωσμένη συναισθηματική διαταραχή. Περισσότερο περιγράφει μια κατάσταση περιστασιακής θλίψης που βιώνει ένα άτομο πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τις γιορτινές ημέρες.
Πολλές φορές έχουμε την πεποίθηση ότι όλοι περνούν καλά, είναι χαρούμενοι, αγαπιούνται και διασκεδάζουν, άρα αφού εμείς δεν νοιώθουμε αντίστοιχα συναισθήματα ίσως να μη θέτουμε ή ίσως έχουμε κάποιο έλλειμμα. Έτσι λοιπόν ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να βιώσει αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα (μελαγχολίας, απογοήτευσης, λύπης, μιζέριας κ.ά.) ώσπου να κάνει τον κύκλο του, όπως ακριβώς και τα υπόλοιπα συναισθήματα. Πολλές φορές για να βιώσουμε την χαρά χρειάζεται να βιώσουμε τη θλίψη, ώστε να συγκεντρωθούμε στον εαυτό μας και στις ανάγκες του.
Τέλος, «όπως κι αν νιώθεις αυτά τα Χριστούγεννα, θέλω να σου πω ότι είναι εντάξει. Είναι ΟΚ να βιώνεις τα Χριστούγεννα όπως θες! Είναι εντάξει να θες να γιορτάσεις και είναι εντάξει να θες να αγκαλιάσεις! Είναι εντάξει να πονάς, να νιώθεις ότι πενθείς, να χάνεις το νόημα. Είσαι εντάξει να νιώθεις μόνος, να φοβάσαι, να είσαι θλιμμένος. Είναι εντάξει να χαίρεσαι, να έχεις ανάγκη να φροντίσεις και να φωτίσεις το σπίτι σου και τον εαυτό σου.
Κοινωνιολογια-Βιολογια-Διοκηση-BA,MASA,MSM-MBA.
ΥΓ-Μερικες από τις αποψεις συνεκτιμηθηκαν από κατά καιρους κειμενα.
