ΤΗΣ Αναλήψεως: Σημαντική εορτή της Χριστιανοσύνης. Με βάση –και– τις ευαγγελικές περικοπές, 40 ημέρες μετά την Ανάστασή του, οι Μαθητές –ευρισκόμενοι στο γνωστό Όρος των Ελαιών, στα Ιεροσόλυμα– παρακολούθησαν ενεοί την άνοδο του Διδασκάλου στους ουρανούς. Τίνι τρόπω; Ενδεικτική η λέξη: Ανάληψις, ωσότου η ορατή μορφή του Θεανθρώπου μεταβληθεί σε οπτασία.
(Έως τον 4ον αιώνα μετά Χριστόν συνεορτάζονταν με την Πεντηκοστή –του Αγίου Πνεύματος).
Λοιπόν, ως γίνεται συνήθως με τις λέξεις, από αλλού –και περί άλλων– ξεκινούν, και γι’ αλλού –και γι’ άλλα– κατευθύνεται η χρήση τους, π.χ.:
● Στα –παλαιού τύπου– τραπεζικά βιβλιάρια («δευτερούδκια») σημαντικές οι δύο στήλες: «Κατάθεσις – Ανάληψις». Αντικαταστάθηκαν με τις «Πίστωση – Χρέωση», ωσότου με πολλές –και ανεξέλεγκτες– χρεώσεις και πανωτόκια, αναλήφθηκαν πρώτα τα… δευτερούδκια κι έπειτα τα πιστωτικά –λεγόμενα– ιδρύματα.
(Άσχετη –φαινομενικά– παρένθεση: Έμελλε στους κατακουρεμένους της εποχής της –σύνολης– χρεοκοπίας, να μείνουν ακούρευτοι στην εποχή του Κορωνοϊού!)
● Υπάρχει και μια άλλη εκφορά της φάσης «έγινε της… αναλήψεως» –με τη συνοδεία ανάλογης γκριμάτσας– από τα «Παιδιά της πιάτσας» του Ν. Τσιφόρου, που για την ιδιότυπη συνεννόησή τους σήμαινε μιαν υφαρπαγή από τους γνωστούς αγνώστους συγκεκριμένης παρέας.
Λογοτεχνική σύμπτωση; Ακόμη και ο θρησκευόμενος Αλ. Παπαδιαμάντης ήθελε την Ημέρα της Αναλήψεως καθοριστική για έναρξη της ετήσιας περιόδου για να κολυμπούν τα μαγκόπαιδα της Σκιάθου.
Υ.Γ.
Κι ενώ είμαστε –ακόμη– στον τελευταίο μήνα της Άνοιξης, αναμένοντας το επί θύραις Θέρος, εκδηλώθηκε η επέλαση των πυρομανών: Σε ελάχιστη ώρα αφανίζουν δέντρα και αλλοιώνουν το περιβάλλον, που απαιτήθηκαν αιώνες για τη φυσική ομορφιά του.
