Δεν θα κάνω το σχόλιό μου επί μεζούρας – αστείο είναι. Θα κάνω όμως μια παράλληλη σκέψη, αρκετά προβοκατόρικη και με προκλητικό μοντάζ: Αντικαθιστώ τους κομμουνιστές με πιστούς Χριστιανούς. Αντικαθιστώ την επέτειο της Εργατικής Πρωτομαγιάς με την Λειτουργία της Ανάστασης, προσθέτοντας έναν ιερέα και 2-3 ψάλτες στο σκηνικό. Όλοι, όμοια με τους κομμουνιστές, τηρούν κατά γράμμα τις τυπικές αποστάσεις. Και, αντί για Εργατικά συνθήματα, ψάλλουν το Χριστός Ανέστη, δίχως ασπασμούς, και αποχωρούν πάλι εν διατάξει.
Σκηνή επόμενη: Οι αντιδράσεις. Αυτές δεν χρειάζεται καν να τις φανταστώ. Φερ ειπείν εκείνοι, σε ηγετικό επίπεδο μάλιστα, που ενοχλήθηκαν από την απόφαση της κυβέρνησης να επιτρέψει στις εκκλησίες εδώ στη Κύπρο να προσέρχονται μόνο μέχρι δέκα άτομα ανεξαρτήτως μεγέθους των ιερών ναών (σε αντίθεση με ό,τι προβλέπεται, ας πούμε, για υπεραγορές), τι θα έλεγαν σε μία αναλόγως του ΚΚΕ, αυθαίρετη εκδήλωση;
Να μπούμε, άραγε, σε μια συζήτηση του τύπου «συγκρίνεις μια αγορά τροφίμων, που είναι απαραίτητα για την επιβίωση των ανθρώπων, με μια θρησκευτική τελετή; Όχι, να μη μπούμε. Διότι οι αποστάσεις είναι μεγάλες. Αυτό που για τη μία πλευρά, ας πούμε, είναι τροφή, για την άλλη είναι όπιο. Και μάλιστα του λαού. Και δεν είναι τώρα εποχή για τέτοιες συζητήσεις.
Ο Σωτήρης Τσιόδρας, που εμπιστεύομαι περισσότερο από όποιο άλλο δημόσιο πρόσωπο έχω ακούσει τελευταία να προφέρει λόγο, μίλησε ακόμα και για την ανάγκη να επισκεπτόμαστε, να επικοινωνούμε και να νοιαζόμαστε για τους ηλικιωμένους μας: αυτούς που, όποτε μας βολεύει, και με εναλλασσόμενους χαρακτηρισμούς, τους πετάμε, ή τους αναδεικνύουμε στις «ευπαθείς ομάδες». Έχουμε πάρει πολλές αποφάσεις για αυτούς, αλλά χωρίς αυτούς …
Φοβάμαι πως τελικά οι πιο ευπαθείς ομάδες στη κοινωνία μας δεν είναι οι ηλικιωμένοι τελικά!
Όταν κάποιος/κάποια κράζει, με τη φωνή και το πανό που κρατά “Η Αξιολόγηση Δεν Θα Περάσει”, (όπως συνέβη την περασμένη εβδομάδα στην Ελλάδα με μια ομάδα εκπαιδευτικών που θυμήθηκαν, μέσα στην πανδημία, να εγείρουν ένα πάγιο συντεχνιακό τους ζήτημα), εκείνο που πραγματικά λέει είναι “είμαι άχρηστος, διορίστηκα με τον όχλο, μόνο με τυπικά προσόντα, ουδέποτε προσπάθησα να εξελιχθώ, μόνο διεκδικούσα, είμαι η ιερή αγελάδα του σάπιου συστήματος, μη μ’ ακουμπάτε, και προπαντός μη τολμήσετε να αποκαλύψετε την πλήρη ανικανότητά μου”.
>Αυτό είναι μόνο. Και όλο!
Ωραία. Μάσκες παντού θα φοράμε πλέον, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Ακόμα και στις τράπεζες. Για φαντάσου! Παλιά, αν έμπαινες σε τράπεζα με μάσκα θα σε πυροβολούσαν…
Δείγμα Γραφής σήμερα, από τον Αχιλλέα Γραβάνη, Καθηγητής Φαρμακολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αναρτήθηκε στο facebook υπό τον τίτλο «Τηλεόραση Τούρκιγιε…»:
Συμπαθάτε με αλλά βλέποντας ελληνική τηλεόραση έχω μερικές φορές την αίσθηση ότι ζω σε ελληνόφωνη επαρχεία της γείτονος. Ειδήσεις και σειρές της γεμίζουν τα προγράμματα της, ιδιαίτερα του ΣΚΑΙ. Περισσότερες φορες βλέπω τον εχθρικό πρόεδρο της γείτονος από τον Πρωθυπουργό της χώρας. Λίγο μέτρο δεν θα έβλαπτε: η γείτονα δεν έχει να προσφέρει τόσο πια σημαντικά πολιτισμικά η επιστημονικά γεγονότα. Μόνο διαχρονική επιθετικότητα και μεγαλομανία των ιθυνόντων της. Ας ελαττώσουμε κάπως την προπαγάνδα τους στην καθημερινότητα μας. Ας ακούμε περισσότερα για την Ευρώπη όχι για την εγγύς Ανατολή. Αν δεν κάνω λάθος είμαστε κυρίως μέρος της πρώτης, η όχι;
