Έχει δίκαιο ο Φειδίας Παναγιώτου όταν λέει στο πρόσφατο βιντεάκι του που ετοίμασε για να δικαιολογήσει την συμπεριφορά του απέναντι σε παιδιά και συγγενείς αγνοουμένων ότι «πουλά». Δεν «πουλά» μόνο τώρα για όλα όσα κάνει ή δεν κάνει ως ευρωβουλευτής πλέον.
Εδώ και χρόνια «πουλούσε» ο Φειδίας με τα όσα έκανε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης απλά αργήσαμε να το ανακαλύψουμε ως κοινωνία και ως ΜΜΕ και ως δημοσιογράφοι για να τον «αγοράσουμε» και να τον «πουλούμε» και εμείς. Άρα από αυτή την άποψη, δεν φταίει ο Φειδίας. «Εγώ στραώνω τζαι πουλώ, εσού άμπλεπε τζαι αγόραζε», δεν λέει και ο λαός; Και σε μια κοινωνία που τα πάντα μετρούνται με αριθμούς, όλα πωλούνται και αγοράζονται λοιπόν. Και ο Φειδίας «πουλά» και για αυτό σπεύδουν να στοιχηθούν όλοι τριγύρω του για μια φωτογραφία, μια σέλφι που θα ποστάρουν, ένα βιντεάκι για να μοστράρουν δίπλα του και να απογειωθούν τα νούμερα. Όλη η ζωή μας ένα νούμερο είναι στην τελική. Έτσι είναι πλέον και η πολιτική και ο δημόσιος βίος μας. Ένα νούμερο…
Αρχίζοντας λοιπόν από την αυτοκριτική που ο καθένας οφείλει να κάνει, ας δούμε και την ουσία του θέματος. Δεν ήρθε από το πουθενά το φαινόμενο του νεαρού youtuber/tiktoker ή πώς αλλιώς μπορεί να προσδιοριστεί ως επαγγελματίας. Ήρθε ως συνεπακόλουθο μιας γενικότερης πολιτικής αταξίας που επικρατεί για την οποία ευθύνη φέρουμε όλοι μας. Ο καθένας στο μερίδιο που του αναλογεί. Διότι για την κατάντια της πολιτικής ευθύνη δεν έχουν μόνο όσοι είναι ενεργά εμπλεκόμενοι αλλά και όσοι είναι πολιτικά απράγμονες όπως το έχει προσδιορίσει και ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο του Περικλή.
Ο Φειδίας Παναγιώτου, είναι ένα σύμπτωμα αυτής της κατάστασης. Κάποιοι σπεύδουν να τον υπερασπιστούν κιόλας με σθένος και φανατισμό μάλιστα στην κάθε κριτική που δέχεται. Από τη στιγμή όμως που ο Φειδίας Παναγιώτου είναι πλέον ευρωβουλευτής, δεν μπορεί να έχει την απαίτηση να κρίνεται ως ένας κοινός 24χρονος που ξέρει να κάνει ευχάριστα βιντεάκια που γράφουν νούμερα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης βγάζοντας αρκετά χρήματα. (Σε αυτό το σημείο βέβαια θα πρέπει να επανέλθουμε διότι από ο,τι φαίνεται αυτά που έλεγε ότι βγάζει ως χρήματα δεν συνάδουν με αυτά που δήλωσε στο Ευρωκοινοβούλιο ότι λαμβάνει).
Συνεπώς θα πρέπει να αντιληφθεί και ο ίδιος ότι ως πρόσωπο πλέον που είναι μέρος του δημόσιου βίου, κρίνεται με τον ίδιο τρόπο που κρίνονται και όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοι του και κάθε άλλο πολιτικό πρόσωπο. Αν στη θέση του Φειδία ήταν ο Φουρλάς, ο Χατζηπαντέλας, ο Γεωργίου, ο Μαυρίδης ή ο Γεάδης δηλαδή, πόσα θα άκουγαν δηλαδή για τη συμπεριφορά τους έναντι μιας μερίδας ατόμων; Ή πόσο χλευασμό θα δέχονταν αν αποφάσιζαν με ένα συνεργάτη τους να κάνουν ώτοστοπ στους δρόμους των Βρυξελλών και να γυρίζουν βίντεο περιγράφοντας μας την εμπειρία τους; Ή για να μεταφέρουν την ανακάλυψη τους για το ψυγειάκι του νερού; Ή για να μας ενημερώσουν τάχα για τους μισθούς και ωφελήματα των ευρωβουλευτών, αλλά οι πληροφορίες αυτές είναι δημοσιευμένες και εύκολα ο καθένας που θα δείξει το στοιχειώδη ενδιαφέρον να μάθει, μπορεί να βρει. Άλλο όμως να μας τα λέει ο Φειδίας…
Ο Φειδίας που έγινε και το σύμβολο της «επανάστασης» μιας μερίδας της κοινωνίας τάχα, έναντι του συστήματος. Ο ίδιος ξέρει πολύ καλά πώς να παίζει αυτό το παιχνίδι και το απέδειξε για ακόμα μια φορά προχθές όταν με ένα ακόμα καλά σκηνοθετημένο μονόλογο σε βίντεο του, επιχείρησε να αποδώσει το όλο περιστατικό στη συνομωσία των κομμάτων που θέλουν να τον φανέ. Πουλά πολύ αυτό το σλόγκαν σε μια κοινωνία που παθαίνει αλλεργία σε ένα μεγάλο μέρος για οτιδήποτε έχει να κάνει με κόμματα και πολιτική. Σε ένα βαθμό είναι απόλυτα κατανοητή αυτή η αντίδραση των πολιτών. Με τόσα σκάνδαλα διαφθοράς και μια καθημερινότητα δυσβάστακτη, είναι λογικό να σου φταίνε οι πάντες και τα πάντα.
Πώς όμως φτιάχνεται η πολιτική χωρίς πολιτική; Αυτό είναι το θέμα μας και αυτό είναι που πρέπει να αποτελεί την αφετηρία του προβληματισμού μας όταν αποφασίζουμε να κάνουμε την πολιτική «επανάσταση» μας …
