Η Σάντρα κατάγεται από τη Σρι Λάνκα και βρίσκεται στην Κύπρο τα τελευταία 15 χρόνια. Στο διάστημα αυτό βοήθησε στην ανατροφή παιδιών, συντρόφεψε και βοήθησε ηλικιωμένους στα τελευταία χρόνια της ζωής τους, καθάρισε σπίτια, περιποιήθηκε κήπους και κατοικίδια. Και εισέφερε στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων γύρω στις 20,000 ευρώ. (Βάσει της κυπριακής νομοθεσίας, ο μικτός μηνιαίος μισθός για οικιακούς βοηθούς καθορίζεται στα 460 ευρώ. Από το ποσό αυτό καταβάλλεται ένα ποσό γύρω στα 120-130 στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων).
Μετά από 15 χρόνια και έχοντας κλείσει τα 65, η Σάντρα θέλει να επιστρέψει στην χώρα της. Όταν έφυγε η κόρη της ήταν έφηβη και τώρα είναι γυναίκα με παιδί. Η υγεία της, μια την άλλη, της στέλνει σήματα πως ήρθε ο καιρός να ξεκουραστεί. Να πάει πίσω στην χώρα της και να ζήσει κοντά στους δικούς της ως συνταξιούχα. Οι δικοί της όμως βασίζουν τη διαβίωση τους στο εισόδημα που τους στέλνει από το μισθό της και η ίδια δουλεύοντας τόσα χρόνια στο εξωτερικό δεν έχει να περιμένει πολλά -ίσως και τίποτα- από την χώρα της. Από την Κύπρο όμως, όπου όχι μόνο για 15 χρόνια εισέφερε στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων αλλά ταυτόχρονα βοηθούσε το κράτος να απαλλάσσεται από την υποχρέωση φροντίδας των πολιτών του –παιδιών και ηλικιωμένων- δεν δικαιούται τίποτα;
Ε, λοιπόν δεν δικαιούται. Οι είκοσι τόσες χιλιάδες που εισέφερε στο Ταμείο αποτελούν δωρεά στο κράτος της Κύπρου. Στο κράτος που αν πρόσφερε στους ηλικιωμένους πολίτες του την φροντίδα που πρόσφερε η Σάντρα και η κάθε Ασιάτισσα οικιακή βοηθός θα χρειαζόταν εκατομμύρια. Βολεύεται όμως με την προσφορά της Σάντρας, της Κουμαρί, της Σουνίτα και της κάθε κοπέλας από τη Σρι Λάνκα, το Νεπάλ, την Ινδία, το Βιετνάμ, τις Φιλιππίνες… κι όταν φύγουν δεν έχει απέναντι τους καμία υποχρέωση. Δεν υπάρχουν διακρατικές συμφωνίες με τις χώρες τους κι έτσι μπορεί να τις εκμεταλλεύεται χωρίς καμία ενοχή.
Έτσι κι αλλιώς, η κυβέρνηση –η παρούσα κι οι προηγούμενες- το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων το χρησιμοποιούν ως δανειστική τράπεζα. €11,90 δις είναι το κυβερνητικό χρέος προς το ΤΚΑ. Πως να δώσει -έστω και χωρίς διακρατική συμφωνία- ένα εφάπαξ ποσό στις γυναίκες που φρόντισαν τους ηλικιωμένους μας ελλείψει κρατικών υποδομών και υπηρεσιών; Κι όχι σαν δώρο, αλλά γιατί εισέφεραν, γιατί τους το χρωστάει. Από τον πενιχρό μισθό τους είσπραττε κάθε μήνα, για χρόνια, από χιλιάδες ξένους (κυρίως γυναίκες) ένα καλό ποσοστό. Για ποιο σκοπό; Πως καταδέχεται το κράτος να κλέβει από τους πιο χαμηλόμισθους εργαζόμενους;
