Τον κορόιδευαν πολλοί, σε Ελλάδα και Κύπρο, όταν η Ρωσία εισέβαλε στην χώρα του. Ο Πούτιν θα τον καταπιεί για μπρέκφαστ. Ναι, ο Ζελένσκι εξελέγη Πρόεδρος της Ουκρανίας περισσότερο ως ινφλουενσερ στη σόου μπίζνες, λιγότερο ως αρχηγός κράτους.
Άλλαξε αμέσως την προεδρική γκαρνταρόμπα του, και ντύθηκε στρατιώτης. Αυτό ήταν το εύκολο. Το δύσκολο ήταν να προσαρμοστεί αμέσως σε έναν ρόλο, όχι ενός ριάλιτι τηλεοπτικού σόου, αλλά μιας πραγματικότητας. Που από την πρώτη μέρα, άρχισε να γράφεται με βομβαρδισμό από στεριάς και αέρος.
Ο Ζελένσκι, με την ίδια στολή του στρατιώτη, έγινε και διπλωμάτης. Γυρνώντας όλο τον κόσμο για να κερδίσει όπλα, χρήματα και υποστήριξη.
Ακούγεται απλό, και είναι! Όταν η πατρίδα σου λεηλατείται, γίνεσαι και διπλωμάτης και αντάρτης, και επαίτης για να την σώσεις. Για φανταστείτε να κυνηγούσε η Ουκρανία ψηφίσματα από τον ΟΗΕ για να βρει το δίκιο της, ή καταδίκη του εισβολέα σε όλα τα φόρα. Αστεία πράγματα…
… Το αφήνω εδώ, όμως. Γιατί ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα, και έχουμε πολλά διδάγματα να λάβουμε. Το κατεχόμενο κομμάτι της Κύπρου, κάθε μέρα που περνάει εξαφανίζεται. Και εμείς ακόμα ψάλλουμε «φταίει η Τουρκία». Οι ευκαιρίες που χάσαμε, γελάνε!…
Αδιόρθωτοι. Φοιτητές, που σε οποιαδήποτε νορμάλ χώρα θα είχαν συλληφθεί πάραυτα, εισέβαλαν στην Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, και ματαίωσαν εκδήλωση για την λογοτεχνία στο Ισραήλ. Μπορεί να έχει κάποιος όποια άποψη θέλει για τον πόλεμο στην Γάζα (όπου, πράγματι, ο Νετανιάου έχει παρατραβήξει το σχοινί συνεχίζοντας έναν πόλεμο που θεωρεί ότι, μεταξύ άλλων, τον προστατεύει από την ασυλία πιθανής σύλληψής του για διάφορα … ωραία που έχει κάνει με το Σύνταγμα), αλλά όταν επιλέγεις να κάνεις … ακτιβισμό σε έναν χώρο που προάγεται πολιτισμός, αυτομάτως προάγεσαι σε απολίτιστο!
Πινακίδα φωτεινή στην Νέα Υόρκη, γράφει αυτό: «Για πρώτη φορά στην Ιστορία, μπορείς απλώς να ποστάρεις «Είναι ηλίθιος», και το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού θα καταλάβει αμέσως ποιον εννοείς».
Θλίψη. Μία αγαπημένη φίλη και συνάδελφός μου στην Αθήνα, έχασε πριν λίγες μέρες την μονάκριβη αδελφή της. Πριν πεθάνει, ζήτησε εγγράφως και προφορικώς να δωρίσει τα όργανά της. Πράγματι, έδωσε 4 όργανα σε τέσσερεις ανθρώπους που θα ζήσουν. Δύο γυναίκες πήραν τους νεφρούς της. Και άλλοι δύο τα μάτια της. Η κοπέλα πίστευε στον Θεό. Προσευχόταν ως το τέλος. Επέλεξε, όμως, για δικούς της λόγους, που δεν αφορούν κανέναν, να μην ταφεί. Ήθελε την καύση.
Να τι λέει η Χριστίνα: «Η εκκλησία δεν επιτρέπει επισημά σε άνθρωπο που έχει κάνει καύση να γίνει η κηδεία του, παρανόμησα και πήρα έναν ιερέα που δεν τα υποστηρίζει αυτά. Είναι δυνατόν από μια ψυχή να έχουν σωθεί 4 ζωές και η εκκλησία να λέει ότι δεν μπορεί να την κηδεύσει;»
ΥΓ: Δεν χρειάζεται να πει κανείς κάτι άλλο. Και παρακαλώ θερμά τους αναγνώστες, να μην σχολιάσουν και αυτό. Τουλάχιστον από σεβασμό…
Η «Είδηση» της Ημέρας, δια στόματος Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος από το βήμα του …Συνεδρίου του, ανακοίνωσε συνεργασία με την Πλεύση Ελευθερίας. «Μαζί με την Ζωή (Κωνσταντοπούλου) θα γίνουμε ο δημοκρατικός τους εφιάλτης». Μπράβο, και καλορίζικοι. Μη γίνετε όμως εφιάλτης της χώρας!…
Κωνσταντινούπολη. Χθες, 11 Μαΐου, ήταν τα εγκαίνια, η γενέθλια ημέρα της.
«Η Πόλις μας αυτή, η μεγαλόπολις, η ιστορική, η όμορφη πόλις των πατέρων μας, έχει και αυτή, όπως ο καθένας μας, τα γενέθλιά της. Την εγκαινίασε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 330 μ.Χ. και συνεχίζει να αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες πόλεις του κόσμου ολοκλήρου. Έχει μία μεγάλη και ανεξάντλητη ιστορία, ιδιαιτέρως από πλευράς του ιδικού μας Γένους, από πλευράς της Χριστιανοσύνης. Αυτή η Πόλις με τα μνημεία με τις μνήμες, με τόσα μέγιστα γεγονότα της Εκκλησιαστικής μας ιστορίας τα οποία συνετελέσθησαν εδώ, εόρτασε λοιπόν, χθες τα γενέθλιά της και εμείς είμαστε ευτυχείς, που μας αξίωσε ο Θεός να ζούμε και να εκπληρώνουμε την Οικουμενική αποστολή του Πατριαρχείου μας από αυτήν την Πόλη, εις την οποίαν το Πατριαρχείο εδρεύει από της ιδρύσεώς του, περίπου επί 1.700 χρόνια». – ΟικουμενικόςΠατριάρχηςΒαρθολομαίος
