Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης έκανε το «Άλμα». Για κάποιους ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη από την στιγμή κατά την οποία αποφάσισε να εισέλθει στην πολιτική αρένα. Κάποιοι άλλοι (ανάμεσα στους οποίους και η στήλη) εκτιμούσαν πως δεν έπρεπε να προχωρήσει με πολιτικό κίνημα, τύπου κόμματος. Ότι θα ήταν προτιμότερο να απέφευγε την τριβή με όσα παρελκόμενα επιφέρει η κομματική ζωή. Αφού μόνο φθορά προκαλούν.
Μια πολιτική κίνηση με προσεκτική επιλογή λίγων και εκλεκτών ατόμων, θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν πόλος έλξης χιλιάδων πολιτών, οι οποίοι αναζητούν διέξοδο από τη συσσώρευση τόνων απέχθειας από την αμαρτωλή ζωή των κομμάτων. Πλέον, όμως, ο κύβος ερρίφθη. Αυτό που έχει σημασία είναι να αναλύσουμε γιατί το πολιτικό μέλλον του Οδυσσέα κρέμεται από μια κλωστή.
Καταρχάς, πρέπει να επισημανθεί, ότι εκ προοιμίου, αναμενόταν πως θα ήταν ένα προσωποπαγές κόμμα. Υπό την έννοια, ότι σε μεγάλο βαθμό είναι αναμενόμενο να το προσεταιρισθούν πολλοί από εκείνους που εκτίμησαν τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη λόγω του έργου του ως Γενικός Ελεγκτής. Εκείνοι οι οποίοι βλέπουν στο πρόσωπό του έναν πολεμιστή κατά της διαφθοράς. Πλέον, μέσα από το χώρο της πολιτικής.
Ωστόσο, από την στιγμή κατά την οποία ετέθη πολύ ψηλός στόχος για το νέο κίνημα, με ξεκάθαρη προοπτική να λειτουργήσει σαν ισχυρό εφαλτήριο προς τις προεδρικές εκλογές, η όποια απήχηση του ονόματος του Οδυσσέα δεν αρκεί.
Αναπόφευκτα, τα φώτα στρέφονται και στα άτομα τα οποία θα στελεχώσουν το κίνημα. Όχι, απλώς, ποιοι θα το στηρίξουν. Ποιοι θα εμφανιστούν στην πρώτη γραμμή. Διότι αυτά τα άτομα είναι που θα συμπληρώσουν την εικόνα του κόμματος και θα προσθέσουν χρώμα. Λαμπερό, γκρίζο ή σκοτεινό.
Η επισήμανση γίνεται σε συνάρτηση με την εικόνα που παρουσίασε το «άλμα» την ημέρα της εξαγγελίας του. Τα σχόλια στο διαδίκτυο, ομολογουμένως, δεν ήσαν κολακευτικά. Στηρίχτηκαν ως επί το πλείστον, στην εμφάνιση αρκετών άγνωστων ατόμων. Ενώ και μερικά από τα γνωστά, περισσότερο αφαιρετικά λειτούργησαν.
Αδίκως, όπως επισήμανε η στήλη. Πρώτον, διότι η εικόνα των ατόμων του «άλματος» θα κριθεί στην επίσημη ίδρυση. Δεύτερον, διότι τα άγνωστα άτομα δεν συνεπάγεται και ανίκανα. Προφανώς και πολλοί από τους μεμψιμοιρούντες, ξεχνούν ότι ένας από τους λόγους της απομάκρυνσης χιλιάδων ψηφοφόρων από τα παραδοσιακά κόμματα είναι οι καρεκλοκένταυροι. Η απαίτηση για φρέσκο αίμα στην πολιτική είναι διαχρονικό. Και πρέπει να παραμείνει.
Παρ’ όλα αυτά, για να επιτευχθεί ο στόχος μιας ισχυρής παρουσίας με διψήφιο ποσοστό, είναι ευνόητο πως απαιτείται να πεισθούν και πολίτες που έχουν απορρίψει τα παραδοσιακά κόμματα αλλά είναι απαιτητικοί. Αυτούς σίγουρα δεν τους αρκεί ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης. Θα μετρήσουν τα πάντα. Και θα αποφασίσουν μόνο αν αισθανθούν ασφάλεια ότι το νέο κίνημα είναι σοβαρό και δύναται να προσφέρει πραγματική αλλαγή σε όλους τους τομείς της ταλαιπωρημένης Κύπρου.
Οι φανατικοί με Οδυσσέα, οι πολύ αγανακτισμένοι με τα κόμματα, οι έτοιμοι να τα τιμωρήσουν επιλέγοντας ό,τι να ‘ναι (όπως έπραξαν με τον Φειδία) είναι εύκολο να στραφούν στο «άλμα». Υπάρχουν, όμως, χιλιάδες άλλοι, οι οποίοι κυρίως βρίσκονται στις 191.000 ψηφοφόρους της αποχής στις εκλογές του 2021 (ενδεχομένως να αυξήθηκαν).
Αυτοί είναι σε μεγάλο βαθμό, που θα κρίνουν αν το ποσοστό του 2026, θα δίδει ελπίδες στον Οδυσσέα Μιχαηλίδη για το 2028 ή θα το περιορίσει σε μια τυπική παρουσία στη Βουλή. Είναι αντιληπτό, πως ένα διψήφιο ποσοστό θα αναγκάσει όλα τα κόμματα να σεβαστούν το «άλμα» και να συνομιλήσουν με τον Οδυσσέα.
Βεβαίως, ακόμη και με διψήφιο ποσοστό, δεν συνεπάγεται ότι ο δρόμος θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Κάθε άλλο. Είναι ουτοπία να αναμένει ο Οδυσσέας οποιαδήποτε συνεργασία με τον ΔΗΣΥ. Το ίδιο και με το ΑΚΕΛ. Μόνο αν η αριστερά υποστεί νέο ισχυρό στραπάτσο στις εκλογές και βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, μπορεί να υποχρεωθεί να συζητήσει με τον Οδυσσέα.
Παράλληλα, ούτε και με τα κόμματα του κέντρου τα πράγματα είναι απλά. Αν και όποια από αυτά καταφέρουν να επιβιώσουν (μερικά αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο εξαφάνισης και άλλα της μεγάλης αποδυνάμωσης) το πιθανότερο είναι να αντιμετωπίσουν τον Οδυσσέα ως εχθρό. Η ιστορία των κομμάτων δείχνει πως είναι εξαιρετικά απίθανο να βρεθούν ηγέτες, οι οποίοι να μην λειτουργήσουν εκδικητικά αλλά με διορατικότητα στη βάση κάποιας πολιτικής προοπτικής.
Με ένα διψήφιο ποσοστό, όμως, η μάχη των προεδρικών εκλογών καθίσταται εξαιρετικά ρευστή (στη βάση όσων σήμερα μπορούμε να υπολογίσουμε και όχι κάποιων απρόβλεπτων εξελίξεων). Με τα δύο μεγάλα κόμματα αποδυναμωμένα (το 2026 πιθανώς ακόμη περισσότερο) και τον Χριστοδουλίδη σίγουρο υποψήφιο, η μάχη για τους δύο που θα περάσουν στο δεύτερο γύρο θα είναι ανοικτή.
Αναδείξαμε τη σημασία ενός διψήφιου ποσοστού για το «άλμα». Επισημαίνουμε και την τεράστια δυσκολία επίτευξης ενός τόσο μεγαλεπήβολου στόχου. Για να εστιάσουμε σε δύο αναγκαιότητες από πλευράς του νέου κινήματος.
Πρώτον, να μπορέσει, όταν θα επισημοποιήσει την ίδρυσή του, να εμφανίσει πλειάδα σοβαρών στελεχών. Για να προσφέρει αίσθημα ασφάλειας στην κοινωνία. Δεύτερον, να αφήσει πίσω του ο κ. Μιχαηλίδης την υπόθεση παύσης του και τις επιθέσεις κατά του Χριστοδουλίδη γι’ αυτό το θέμα. Η κοινωνία έχει βγάλει τα συμπεράσματά της. Ένθεν και ένθεν δεν πρόκειται να αλλάξουν άποψη.
Αυτό από το οποίο θα κριθεί το «άλμα» είναι κατά πόσο έχει τα φόντα να παρουσιάσει μια διαφορετική, πιο υγιή και πιο δίκαιη Κύπρο. Με προτάσεις. Με τοποθετήσεις επί καυτών θεμάτων. Συνδυάζοντας σύνεση και τόλμη. Διαφορετικά θα είναι «άλμα» στο κενό. Και η οδύσσεια του ιδρυτή του δεν θα καταλήξει στην Ιθάκη…
