Άλλο και τούτο πάλι!
Από πού να το πιάσεις τώρα το πράγμα; Από την Μέση Ανατολή, που φλερτάρει άγρια με αυτό που δύσκολα προφέρει κάποιος τη λέξη «όλεθρος»;
Από την Αμερική, που είχαμε διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις κατά του Τραμπ, ο οποίος καμάρωνε στην στρατιωτική παρέλαση και το πλήθος φώναζε «No Kings», (=δεν θέλουμε βασιλιάδες). Το υιοθετεί και ο άσωτος γιός του, Ίλον Μάσκ, στο δικό του Χ-Twitter, με μόνο 6 λέξεις: «Ούτε Θεοί, ούτε Βασιλιάδες, μόνο Άντρες». Λέει ο macho…
Από την άλλη, ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε προχθές ότι ναι, «είναι πιθανή η εμπλοκή των ΗΠΑ στη σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν». Ως εδώ, ΟΚ!
Ταυτόχρονα όμως, ο Αμερικανός πρόεδρος φέρεται πρόθυμος να εξετάσει το ενδεχόμενο μήπως προτείνει ως διαμεσολαβητή στον πόλεμο που μαίνεται τώρα στην Μέση Ανατολή, τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν. Είπε, μάλιστα, ότι ο ίδιος ο Πούτιν επικοινώνησε μαζί του και …έριξε την ιδέα.
Για πολλούς όμως έγκυρους δυτικούς ανταποκριτές και αναλυτές, δεν έριξε απλώς «μια ιδέα», αλλά μια μέγκα βόμβα βλακείας».
«Ο λαός του Ισραήλ δεν είναι εγκληματίας. Δεν είναι τρομοκράτης. Έχουμε και κομμουνιστές στη Βουλή του Ισραήλ, αν δεν το ξέρετε. Για αυτό και εγώ, επικρίνω την κυβέρνηση Νετανιάχου όταν νομίζω ότι πρέπει. Δεν βρίζω το Ισραήλ. Το Ισραήλ δικαιούται να υπάρχει. Και οι Άραβες που θέλουν να το καταστρέψουν αρνούνται στην ουσία και την ύπαρξη του παλαιστινιακού κράτους. Πρέπει να αναγνωριστεί η λύση δύο κρατών. Και ισραηλινού και παλαιστινιακού. Δεν θα αναγνωρίσουμε την Παλαιστίνη για να καταστρέψουμε το Ισραήλ».
Ελπίζω να μην παραλληλίσουν κάποιοι αυτό που λέει ο Πάνος Τριγάζης, με τη δική μας περίπτωση στο κατεχόμενο νησί μας. Το είπε, παρεμπιπτόντως στο 4ήμερο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο και βάλε. Εξανέστη και για αυτό ο παλαίμαχος πολιτικός. Θεωρώντας το υπερβολικό. Πόσο μάλλον, που δεν υπήρχε ούτε κλιματιστικό στον χώρο. Μιλάμε για απόλυτη παρακμή. Και ετοιμάζεται κι ο Αλέξης!…
Όταν πεθαίνει, οπουδήποτε στον κόσμο, ένας ποιητής ή και ένας λογοτέχνης, βυθίζομαι σε ένα δικό μου ιδιότυπο πένθος. Έχουν υπάρξει μαζί μου για μεγάλο μέρος της ζωής μου. Μου προσφέρουν πολλά. Ό,τι είμαι, είναι και δικό τους. Σήμερα, στα Χανιά της Κρήτης, θα πούμε «αντίο» στον ποιητή Λεωνίδα Κακάρογλου, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73. Θα ταφεί κοντά στο Μοναστήρι στις Κορακιές των Χανίων.
Με έναν στίχο του από την ποιητική συλλογή «Η πρωτεύουσα των δακρύων» και το ποίημά του, «Μαύρο Πλισέ», επέλεξε να τον αποχαιρετήσει η Εταιρεία Συγγραφέων: «Μεταξύ ονείρου μου/ Και ονείρου σου/ Θα συναντηθούμε».
Ανάρτηση της Ημέρας, από τον φίλο και συνάδελφό μου, Μάκη Προβατά, στο Facebook, για κάτι ηλίθιους Έλληνες ψευτοεπαναστάτες, παλικάρια της φακής, που λέγανε και οι πρόγονοί μας:
«Μια ιστορία που αξίζει να μείνει γιατί αποδεικνύει εντελώς ότι η Βλακεία είναι απόφαση… Πήγαν που λέτε οι Έλληνες “αλληλέγγυοι” στην Αίγυπτο για να κάνουν πορεία προς τη Γάζα.
Αυτό, από μόνο του φτιάχνει ένα εγχειρίδιο βλακείας με κεφάλαια “ιστορική”,”πολιτική”, “κοινωνική” και “ανθρωπιστική βλακεία”.
Εκεί άρχισαν να τους ψιλοδέρνουν οι Αιγύπτιοι οι οποίοι δεν θα άφηναν κανέναν ανιστόρητο, δήθεν ανθρωπιστή, να τους δημιουργήσει πρόβλημα εκ του ασφαλούς. Διότι οι Αιγύπτιοι έχουν βιώσει –και βιώνουν– τι θα πει Χαμάς και Αδελφοί Μουσουλμάνοι… και δεν θα αφήσουν κανέναν καλοζωισμένο ελληναρά να κάνει το κομμάτι του και μετά να γυρίσει να βγάζει selfie στη Σαντορίνη…
Τότε λοιπόν, επειδή η “ανθρωπιστική” αποφασισμένη βλακεία των “επαναστατών”, άρχισε να δημιουργεί πρόβλημα στους ίδιους, άφησαν στην άκρη δήθεν επαναστάσεις και δήθεν αξιοπρέπεια και αρχίσαν να παρακαλούν την ελληνική κυβέρνηση να τους σώσει. Πράγμα που έγινε…
Διότι βλάκας-βλάκας, άλλα μέχρι του σημείου όπου το πρόβλημα το δημιουργώ στους άλλους και όχι στον εαυτό μου… Έχω να πάω και διακοπές στην υπέροχη Ελλάδα…
ΣΣ: Και επειδή δεν το κατάλαβαν, οι παντόφλες που τους βάραγαν σημαίνουν “άντε από δω ρε σαχλαμάρες”».
ΥΓ: Αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί, κάτι επαναστάτες του γλυκού νερού, κάτι υποστηρικτές καθεστώτων που ποτέ δεν υποστήριξαν την Ελλάδα, κάτι ψεκασμένοι, θρησκόληπτοι και ινφλουένσερς, όλοι ένα μπουλούκι, δεν θα είχαμε, κάτι κακεντρεχείς σαν ελόγου μου τι να γράφουμε για το καθημερινό μας … ψωμάκι!
