Δεν χρειάζεται κανείς να πάει μακριά. Αρκεί να γυρίσει πίσω στην 7η Οκτωβρίου του 2023 και από εκεί να προσπαθήσει να ακολουθήσει τα βασικά επεισόδια των εξελίξεων. Το πώς αυτά παρουσιάστηκαν ειδικά στη Δύση και εάν ζει στη Δύση το πράγμα είναι μάλλον κρίσιμο. Να προσέξει τις ομοιότητες με το σήμερα. Ή πιο απλά ειπωμένο, να ψάξει να βρει τις διαφορές. Αν μπορέσει.
Ο πόλεμος, είναι κάποτε απαραίτητος. Ευχάριστος όμως δεν είναι ποτέ. Όσοι ηδονίζονται στη θέα του, έχουν πρόβλημα, όπως όμως και όσοι τον παρακολουθούν σαν να είναι με όρους συναισθηματικούς μόνο και τον ερμηνεύουν μ’ αυτούς. Εννοώ όταν το τελευταίο δεν κρύβει κάποια σκοπιμότητα είναι απότοκο βλακείας και μόνο αν και, δυστυχώς, στις πλείστες των περιπτώσεων είναι σκόπιμο.
Μετά τα συντριπτικά πλήγματα των Αμερικανών και των Ισραηλινών κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων των Ιρανών, η καταστροφολογία των δυτικών ΜΜΕ και όχι μόνο των ΜΜΕ, επανήλθε δριμύτερη: «Στο χείλος της Αβύσσου ο Πλανήτης», και πολλά άλλα εσχατολογικά κυριαρχούν. Το εφέ του πράγματος μπορεί κανείς να το καταλάβει, όμως, το εφέ είθισται να συνδυάζεται (σεμνά) με την πραγματικότητα. Όταν την παραμερίζει, την επισκιάζει ή ακόμη χειρότερα την υπερκαλύπτει τότε υπάρχει πρόβλημα. Για τη σοβαρότητα κυρίως.
Από την 7η Οκτωβρίου, σε κάθε νέα εξέλιξη, να την και την άβυσσο! Απορρίπτει η Χαμάς όλες (όλες όμως) τις προτάσεις; Έρχεται η «γενικευμένη σύγκρουση» που θα παρασύρει την περιοχή στην καταστροφή.
Κάθε φορά αλλά δεν έρχεται ποτέ. Και πάντα φταίει το Ισραήλ.
Φταίει το Ισραήλ όντως; Πάλι είναι στη γωνία και στρίβει η «γενικευμένη σύρραξη». Χτυπά το Ισραήλ τη Χαμάς; Τρόμος σε ολόκληρο τον πλανήτη θα μας φάνε όλους. Απειλεί ο Νασράλα της Χεζμπολάχ θεούς και δαίμονες, ανάμεσά τους και εμάς ότι θα μας βομβαρδίσει με βιντεάκια με τα οποία παρουσιάζει εαυτόν όχι ως έναν εξοπλισμένο σίγουρα ψειριάρη παρανοϊκό κρυμμένο σε μια τρύπα στη Βηρυτό αλλά ως τον ηγέτη μιας στρατιωτικής υπερδύναμης; Οϊμέ! Θα πεθάνουμε όλοι.
Δεν συζητά κανείς βέβαια τα περί λιμού στη Γάζα οι οποίες αποδείχθηκαν fake news και παρότι κανείς δεν πέθανε ένα και πλέον χρόνο μετά επαναλαμβάνονται όπως και οι αριθμοί της Χαμάς για τα θύματα που η ίδια διέψευσε κατά λάθος. Τα είπαμε πολλές φορές.
Το θέμα είναι η ανάγνωση των δεδομένων. Εγώ δεν άκουσα κανένα (σοβαρό) αναλυτή από όλο το φάσμα των απόψεων να λέει ότι περίπου έρχεται ο Γ΄Παγκόσμιος Πόλεμος. Όσοι το υποστήριξαν και το υποστηρίζουν είναι α) πολιτικάντηδες και β) δημοσιογράφοι. Εμείς οι τελευταίοι είτε σε αναλύσεις της οκάς, είτε σε δακρύβρεχτα άρθρα με τσιτάτα και αποσπάσματα από ποιήματα.
Άλλωστε στη χώρα μας όλοι γράφουν ποιήματα.
Ένα ύφος το οποίο θυμίζει περισσότερο ομάδες τύπου «Μανούλες του Facebook», «Φίλοι της Οσίας Μαρίτσας της Μονόφθαλμης» και πάει λέγοντας.
Μόνο που τα ΜΜΕ δεν είναι εδώ για να κάνουν το Νοστράδαμο και να τρομοκρατούν τον κόσμο ότι θα καταστραφεί. Και στέκομαι ειδικά στην 7η Οκτωβρίου διότι, ένα μετά το άλλο, τα σενάρια αυτά έχουν αποδειχθεί ανοησίες και υπερβολές. Αν είναι απίθανο να συμβούν; Όχι βέβαια. Αλλά για να προβλέπει κανείς «γενική ανάφλεξη στην περιοχή» αυτό πρέπει να υποστηρίζεται και από δεδομένα, όχι μόνο από εικασίες και μάλιστα του καφενέ ή πολιτικές σκοπιμότητες.
Στην περιοχή στήνεται μια καινούργια οικονομική πραγματικότητα η οποία θα φέρει για πρώτη φορά ηρεμία και θα την καταστήσει τον σπουδαιότερο ίσως εμπορικό και ενεργειακό διάδρομο στον κόσμο. Τα οφέλη και για εμάς, εμάς ειδικά, μόνο ανόητοι δεν μπορούν να τα δουν.
Η 7η Οκτωβρίου ένα βήμα πριν την κομβική εξέλιξη αυτής της πορείας, την ειρήνευση ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία, σχεδιάστηκε, χρηματοδοτήθηκε (με μισό δισεκατομμύριο δολάρια, όπως μάθαμε μετά) και εκτελέστηκε από την Τεχεράνη και το αρρωστημένο της καθεστώς προκειμένου να ανακοπεί αυτή η πορεία. Όπως και έγινε. Πριν την 7η Οκτωβρίου οι ισορροπίες στην περιοχή ήταν άλλες: ο άξονας της Μόσχας και των μουλάδων, μαζί με την ισχυρή Χεζμπολάχ και την επίσης ισχυρή Χαμάς αλλά και ο Άσαντ, αυτό το προβληματικό μετά τον συριακό εμφύλιο εξάρτημα του Ιράν, κρατούσαν ολόκληρη την περιοχή και εμάς μαζί, όμηρο του σκότους και της ισλαμιστικής αρρώστιας.
Το Ιράν εμπλούτιζε ουράνιο προχωρώντας προς την απόκτηση πυρηνικών όπλων κάτι που θα μας καθιστούσε όλους στην περιοχή οριστικά όμηρο αυτών των παρανοϊκών.
Κοιτάζοντας λοιπόν πίσω και προσπερνώντας τους μόνιμους σπαραγμούς της πλάκας, επιλεκτικοί κι αυτοί συνήθως, βλέπει κανείς πως η Χεζμπολάχ σχεδόν διαλύθηκε, η προσπάθεια του Ιράν να την επανασυστήσει είναι φοβερά δύσκολη μετά την ανατροπή του Άσαντ και εάν ανατραπεί και το καθεστώς των μουλάδων, θα τελειώσει οριστικά το ίδιο και η πυρηνική απειλή του Ιράν μακροπρόθεσμα διότι έστω και μεσοπρόθεσμα έχει εξαλειφθεί. Η δε Χαμάς πνέει τα λοίσθια ευτυχώς και αυτή.
Κανένα από αυτά δεν είναι μόνιμο αυτή την ώρα. Όμως, η κλάψα, η απουσία σοβαρότητας, η τρομοκράτηση της κοινής γνώμης και, ακόμη χειρότερα, η γραφικότητα της όποιας «ιδεολογίας» μασκαρεύεται ως «ανθρωπισμός» αποπροσανατολίζουν τον κόσμο, ένα σημαντικό μέρος του έστω, και υποβιβάζουν τη συζήτηση σε κοινωνίες οι οποίες θεωρούνται ανεπτυγμένες και πετούν αμύθητα ποσά για να μορφώνουν, υποτίθεται τους πολίτες τους.
Όταν δε ο Τύπος συμπεριφέρεται απλώς ως μέρος αυτού του κουτσομπολιού, αυτής της καλλιέργειας φοβιών στον κόσμο, της προσπάθειας να βαφτούν όλα μαύρα, τότε απλώς καταργεί την αποστολή και το ρόλο του.
Μπορεί να το κάνει και το κάνει συχνότατα. Το γιατί απορεί μετά για την απαξίωση που εισπράττει είναι που δεν καταλαβαίνει κανείς.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ναι, υπάρχει κίνδυνος με την αποσταθεροποίηση του Ιράν. Με τα πάντα υπάρχει. Εάν όμως υπάρξει μια διάδοχη κατάσταση φιλική στη Δύση, ο πρώτος που θα ζημιωθεί και εξαιρετικά σοβαρά θα είναι η Άγκυρα. Ελπίζω να μην αρχίσουμε να κλαίμε για αυτούς. Ποτέ δεν ξέρεις όμως!
