Πού θα καταλήξει το πόρισμα για τους φονικούς αερόσακους είναι άγνωστο. Ίσως κι αυτό όπως όλα, στη λήθη. Ειδικά σε όσα αφορούν ενδεχόμενες ποινικές και πειθαρχικές ευθύνες. Που σε αυτή την περίπτωση έχουν να κάνουν και με κατηγορίες για ανθρωποκτονίες.
Σίγουρα, όμως, όσα αναφέρει η τριμελής ερευνητική επιτροπή για τις πολιτικές ευθύνες δεν επιτρέπεται να προσπεραστούν τόσο επιφανειακά και να λησμονηθούν. Γιατί οι αναφορές είναι τόσο καυστικές, που αν μη τι άλλο το πολιτικό σύστημα του τόπου θα έπρεπε να το βουλώσει, έστω και για λίγες μέρες, και να δείξει ότι προβληματίζεται τουλάχιστον.
Για την κρίσιμη περίοδο 2013 – 2023, η Επιτροπή επισημαίνει: «Θεωρούμε ότι οι διατελέσαντες Υπουργοί (Μεταφορών) φέρουν βαριά πολιτική ευθύνη για την αδράνεια, απραξία, αμέλεια και αδιαφορία που επέδειξε το Τμήμα Οδικών Μεταφορών, Τμήμα που υπάγεται στην αρμοδιότητα του Υπουργείου τους, το οποίο, όχι μόνο δεν έλαβε οποιοδήποτε προληπτικό μέτρο μείωσης ή αποτροπής του κινδύνου που αντιμετώπιζαν οι χρήστες οχημάτων εφοδιασμένων με τους εν λόγω αερόσακους, αλλά ούτε καν ενημέρωσε τη Διεύθυνση του Υπουργείου και το κοινό για τον υπό αναφορά κίνδυνο».
Φέρουν βαριά πολιτική ευθύνη, αλλά, όπως αναφέρεται στο πόρισμα, «ουδείς εξ αυτών αναγνώρισε και ανέλαβε». Και αυτό, με το πρόσχημα ότι ουδείς τους ενημέρωσε για το πρόβλημα. Αλλά, κατά την άποψη της Επιτροπής «πρόκειται για αιτιάσεις». Κάνοντας αναφορά και στο πόρισμα Πολυβίου για την τραγωδία στη Ναυτική Βάση το 2011, η Επιτροπή σημειώνει πως η ευθύνη των Υπουργών «… είναι αντικειμενική, δεν χρειάζεται να έχει άμεσα και προσωπική εμπλοκή ένας/μία υπουργός σε ένα ζήτημα για να του/της καταλογιστεί» και αφετέρου, «… εάν τα πρόσωπα στην κορυφή της πολιτικής και κοινωνικής πυραμίδας δεν αναλαμβάνουν ευθύνη για τις πράξεις και παραλείψεις τους, τότε ενθαρρύνουν την εδραίωση γενικής και πολιτικής ασυδοσίας» και με τη μη ανάληψη ευθύνης δεν «… καλλιεργείται η πραγματική εμπιστοσύνη του πολίτη προς το Κράτος και τους πολιτειακούς θεσμούς».
Και να ήταν μόνο οι υπουργοί; «Θλιβερή διαπίστωση της Επιτροπής –για τους πέντε (5) από τους έξι (6) πρώην Γενικούς Διευθυντές– είναι η ευκολία, με την οποία πρόβαλαν την αφοπλιστική δικαιολογία πως ούτε και αυτοί γνώριζαν για το πρόβλημα με τους αερόσακους Takata, ή γενικά για τις ανακλήσεις και τον τρόπο αντιμετώπισης τους από το ΤΟΜ».
Τα γράφω σε εισαγωγικά, όπως τα αναφέρει η Επιτροπή διότι η προσοχή εστιάζεται στις ποινικές και τις πειθαρχικές ευθύνες, αλλά αυτή είναι μόνο η μία πλευρά της ιστορίας. Η άλλη πλευρά αφορά τις πολιτικές ευθύνες και δεν ασχολείται κανένας. Ούτε θα δοθούν ποτέ απαντήσεις ούτε θα λογοδοτήσει ποτέ κανένας. Όπως σε όλα τα εγκλήματα εναντίον του λαού. Όπου οι πολιτικές ευθύνες είναι το ίδιο βαριές με τις ποινικές ευθύνες, αλλά παρά τις αναφορές που γίνονται στα πορίσματα των εκάστοτε Ερευνητικών Επιτροπών, δεν ιδρώνει κανενός το αφτί. Συνεχίζουν ακάθεκτοι για την επόμενη τραγωδία…
Υπήρχε επί χρόνια ένας τεράστιος κίνδυνος για τη ζωή των πολιτών, σε όλο τον κόσμο έπαιρναν μέτρα, αλλά στην Κύπρο κανένας αρμόδιος υπουργός Μεταφορών και κανένας Γενικός Διευθυντής του ίδιου υπουργείου δεν πήρε χαμπάρι. Δεν ήξεραν, δεν ρώτησαν, δεν ενημερώθηκαν. Κι όταν αυτή η αδράνεια τους αποδείχτηκε φονική, πήγαν μπροστά στην Ερευνητική Επιτροπή και δήλωσαν αθώοι. Δεν βρέθηκε ούτε ένας να αναλάβει την βαριά πολιτική ευθύνη που τους αποδίδει η Επιτροπή και, έστω, να απολογηθεί.
Γνωρίζουν ότι δεν θα έχουν καμιά συνέπεια, αλλά και πάλι διαφυλάττουν (νομίζουν) το όνομά τους δηλώνοντας ότι ουδείς τους ενημέρωσε. Μα, αυτό ακριβώς σημαίνει πολιτική ευθύνη. Να γνωρίζουν ότι κάθε πράξη των υφισταμένων και των υπηρεσιών των υπουργείων τους αντανακλά στους ίδιους. Ούτε αυτό το γνωρίζουν.
Υ.Γ. Μιχαλάκης Χριστοδούλου, Μιχάλης Βορκάς, Θεοδόσης Χατζημιχαήλ. Να τους θυμόμαστε. Έκαναν μέσα σε τέσσερις μήνες όσα δεν έκαναν παρότι το όφειλαν, οι υπουργοί και οι διευθυντές σε δέκα χρόνια. Ελπίζω το έργο τους να μην πάει χαμένο στα συρτάρια.
