Στη Νέα Υόρκη δεν υπήρξαν εκπλήξεις. Διασώθηκε η κινητικότητα, η συνέχιση της προσπάθειας των Ηνωμένων Εθνών να υπάρξει επανέναρξη των συνομιλιών, αλλά ως αναμενόταν επί της ουσίας δεν σημειώθηκε καμία εξέλιξη. Το αποτέλεσμα υπό τις περιστάσεις, η αποφυγή του ναυαγίου, που πολύ πιθανόν να οδηγούσε σε αρνητικές εξελίξεις, κρίνεται από τη Λευκωσία ικανοποιητικό.

Αν και ο δρόμος προς μια συμφωνία παραμένει μακρύς και ανηφορικός, ωστόσο, είναι σαφές πως η ακινησία επιδεινώνει την κατάσταση επί του εδάφους. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, αντί στην ουσία, η προσοχή από πλευράς του Διεθνούς Οργανισμού επικεντρώνεται στα ΜΟΕ. Τα ΜΟΕ  εξακολουθούν να αποτελούν το εργαλείο, που χρησιμοποιείται για να σπάσει το αδιέξοδο. Αυτή είναι η προσέγγιση του ΟΗΕ ενώ η κατοχική πλευρά θεωρεί τα μέτρα ως ευκαιρία για αναβάθμιση του παράνομου μορφώματος. Τα προσεγγίζουν ως πεδίο για να αποφευχθεί η ουσία.

Πρέπει, πάντως, να υπάρξει προσοχή σε σχέση με τα ΜΟΕ, καθώς εάν δεν τύχουν σωστής διαχείρισης, μπορούν να οδηγήσουν σε μια «κανονικότητα». Σε μια «ομαλοποίηση» με τα κατοχικά δεδομένα. Επί τούτου η Λευκωσία κινείται προσεκτικά.  Όλα αυτά, βέβαια, συνδέονται με την ανάγκη για ανατροπές στο Κυπριακό, που δεν είναι της παρούσης.

Από την όλη συζήτηση στη Νέα Υόρκη δεν προέκυψε διαφοροποίηση της στάσης της τουρκικής πλευράς. Δεν αναμενόταν, άλλωστε, καθώς η πολιτική της αναγνώρισης των αποτελεσμάτων της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής είναι διαχρονικός στόχος. Και μέχρι στιγμής δεν έχουν κανένα λόγο για να αλλάξουν στάση. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρξουν δεδομένα, που είτε θα αναγκάσουν την Τουρκία να αλλάξει είτε να θεωρήσει η ίδια πως το όφελος από μια άλλη πολιτική επιλογή, θα είναι μεγαλύτερο από το να κρατά ανοικτό το Κυπριακό.

Για παράδειγμα, η  διασύνδεση ευρωτουρκικών και Κυπριακού, όπως είναι ο στόχος και η στρατηγική του Προέδρου Χριστοδουλίδη, μπορεί να αλλάξει την ατζέντα. Αυτό θα εξαρτηθεί κατά πόσο η Άγκυρα βάζοντας στη ζυγαριά Κυπριακό και ευρωτουρκικά θα βαρύνει το δεύτερο. Εκτός, κι εάν θα θέλει να τα έχει διασφαλίσει και τα δυο! Όπως συνηθίζει. Αλλά προφανώς και δεν παίζει μόνη της. Έχουν δει το φως της δημοσιότητας πολλές πληροφορίες για τα όσα διαδραματίσθηκαν στην άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη ενώ διαφωτιστικές ήταν οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών. Ένα πολυσυζητημένο θέμα είναι αυτό των οδοφραγμάτων για το οποίο τα Ηνωμένα Έθνη έκαναν αρκετή κατ΄ οίκον εργασία. Άλλωστε η Προσωπική Απεσταλμένη του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Μαρία Άνχελ Ολγκίν Κουεγιάρ, έκανε επί τόπου αυτοψία, όταν βρισκόταν στην Κύπρο. Από τη συζήτηση προέκυψε πως επί του θέματος η κατοχική δύναμη  δεν ήταν έτοιμη να αποφασίσει. Το ενδιαφέρον είναι πως η τουρκική πλευρά επικαλέστηκε την ανάγκη να συμφωνήσει ο κατοχικός στρατός επί του θέματος. Από τη στιγμή κατά την οποία το θέμα συζητείται εδώ και αρκετό η θέση του κατοχικού στρατού  προφανώς και θα είναι υπόψη τόσο του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν όσο και του εγκάθετου της Άγκυρας, Ερσίν Τατάρ. Φαίνεται πως  ο κατοχικός στρατός έχει διαφορετική άποψη. Είναι, ωστόσο, γνωστό ότι ο Τατάρ δεν μπορεί να αποφασίσει από μόνος του. Ο εκάστοτε κατοχικός ηγέτης δεν μπορεί να μετακινήσει ούτε ένα βαρέλι χωρίς την άδεια της Τουρκίας και στη συγκεκριμένη περίπτωση του στρατού.  Στην προκειμένη περίπτωση κοτζάμ υπουργός Εξωτερικών, πρώην αρχικατάσκοπος, επικαλέστηκε την ανάγκη να υπάρξει η σύμφωνη γνώμη του τουρκικού στρατού. Μπορεί να ήταν τούτο υπεκφυγή, αλλά αυτό που μένει είναι πως το θέμα των οδοφραγμάτων περνά από τον Αττίλα. Σε ό,τι αφορά, πάντως, τον Τατάρ, ο οποίος ήταν εκεί με τον κηδεμόνα του, Φιντάν, κι αυτό ήταν πρόδηλο, πάντα έτσι συμπεριφέρεται. Και στο παρελθόν όταν ρωτήθηκε να τοποθετηθεί επί διαφόρων ζητημάτων, επιφυλασσόταν να συνεννοηθεί, να ρωτήσει την Τουρκία και τον κατοχικό στρατό.