Η εμφάνιση του μεταβατικού προέδρου της Συρίας Άχμεντ αλ Σάρα στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ σχολιάστηκε από πολλούς ως γνώρισμα μιας νέας σκοτεινής εποχής. Παρόλο που δεν υπάρχει σίγουρα κάτι… φωτεινό στην περίπτωση αλ Σάρα και το παρελθόν του, μακρινό και πρόσφατο, είναι απαραίτητο να πει κανείς ότι από το βήμα της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ πέρασαν ουκ ολίγοι δικτάτορες και μακελάρηδες, όλων των ιδεολογιών και των εθνοτήτων.
Από τον Μουαμάρ Καντάφι, τον Νικολάε Τσιαουσέσκου και τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε, μέχρι τον Ίντι Αμίν, τον Φιντέλ Κάστρο, τον Ούγκο Τσάβες και τον Φρανθίσκο Φράνκο, ο κατάλογος όσων πέρασαν από εκείνο το βήμα ενώ δεν θα έπρεπε, είναι ανεξάντλητος.
Οι δε ΗΠΑ τους άφηναν να μπουν επικαλούμενες τον κανονισμό των ΗΠΑ ο οποίος λέει ότι μπορούν να μπουν όλοι οι ηγέτες, με την Ουάσινγκτον να διατηρεί το δικαίωμα άρνησης για λόγους εθνικής ασφάλειας και μόνο. Το Σώμα το οποίο εξετάζει παραβιάσεις του Κανονισμού έχει τη δυνατότητα να αποφαίνεται και μόνο, όχι να κάνει κάτι.
Σίγουρα πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να εξηγήσει την άρνηση των ΗΠΑ να δώσουν βίζα στον Παλαιστίνιο ηγέτη Μαχμούτ Αμπάς την ώρα που ο μέχρι πρόσφατα επικηρυγμένος από τις ΗΠΑ με 10 εκατομμύρια δολάρια Αλ Σάρα, συναντούσε την αμερικανική ηγεσία.
Συζητούσε επίσης σε εκδήλωση με τον Ντέιβιντ Πετρέους, τον άνθρωπο ο οποίος ηγήθηκε της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ στη διάρκεια της οποίας ο αλ Σάρα είχε συλληφθεί μαζί με άλλους τρομοκράτες από τους Αμερικανούς και φυλακίστηκε.
Το… ηθικό ανάστημα της πιο πάνω παραγράφου συγκρίνεται επάξια με εκείνο της παρουσίας στη ΓΣ του όσων αναφέρονται λίγο πιο πάνω από εκείνην. Η πολιτική άλλωστε, εν αντιθέσει με την αφελή αντίληψη η οποία υπάρχει και στη χώρα μας και με την οποία, αντίληψη, χειραγωγούνται ακόμα κάποιες μάζες, δεν είναι ζήτημα ηθικής, φιλιών ή σαβουάρ βιβρ, αλλά μόνο συμφερόντων.
Παρά τα όσα προηγήθηκαν – και δεν ήταν λίγα – η εδραίωση του Αλ Σάρα δεν είχε ποτέ, στους κοντά δέκα μήνες του στην εξουσία, λάβει τέτοια ώθηση όπως αυτή που του δόθηκε σ’ αυτό το ιστορικό, με την καλή και την κακή έννοια, ταξίδι στις ΗΠΑ. Την πρώτη ας σημειωθεί επίσκεψη Σύρου ηγέτη στη χώρα από το 1967, τρία χρόνια πριν την κατάληψη της εξουσίας από τον Χάφεζ αλ Άσαντ, το 1971. Δεν έχει ξεκαθαρίσει εάν ο αλ Σάρα θα δει και τον Ντόναλντ Τραμπ, παρότι και χθες είπε πως θα το ήθελε.
Για την ακρίβεια, και διατρέχοντας το πρόγραμμά του, η γενική συνέλευση του ΟΗΕ μοιάζει με παρωνυχίδα στη χείρα βοηθείας που του έτειναν οι Αμερικανοί. Οι αλλαγές στις σχέσεις των δύο χωρών είναι σαρωτικές ενώ υπάρχει η αίσθηση και μιας βιασύνης για να προχωρήσουν ακόμα πιο γρήγορα οι αλλαγές αυτές. Ο αλ Σάρα φρόντισε να το ξεκαθαρίσει, λέγοντας σε αμερικανικό έδαφος, αφού έπλεξε το εγκώμιο του Τραμπ, ότι όσοι καθυστερούν την πρόοδο που καταγράφεται στη Συρία ουσιαστικά οδηγούν το λαό της πίσω στην αιματοχυσία. Ήταν μια υπενθύμιση ότι το καθεστώς του δεν είναι εδραιωμένο και πως πολλά μπορούν να συμβούν, πριν αλλά και μετά από τις ιστορικές, εδώ με θετική έννοια μόνο, βουλευτικές εκλογές στη Συρία στις 5 Οκτωβρίου.
Η αιχμή για την αιματοχυσία αφορούσε και το Ισραήλ, όμως έμμεσα μόνο, καθώς οι ενστάσεις της Ιερουσαλήμ έχουν να κάνουν κυρίως με το θέμα των Δρούζων και τις ορέξεις της Τουρκίας. Ο αλ Σάρα εξέφρασε εκ νέου αμφιβολίες για την προοπτική αναγνώρισης του Ισραήλ, στο άμεσο μέλλον τουλάχιστον αλλά, διατύπωσε την ελπίδα ότι θα επιτευχθεί «μια συμφωνία που θα διατηρήσει την κυριαρχία της Συρίας και θα επιλύσει επίσης ορισμένες από τις ανησυχίες του Ισραήλ για την ασφάλεια».
Εντύπωση πάντως, προξένησε και η θερμή υποδοχή της οποίας ο αλ Σάρα έτυχε από τη συριακή κοινότητα της Νέας Υόρκης σε τελετή την οποία διοργάνωσε εκείνη σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο της πόλης. Δεν υπήρχε διάκριση στην εκδήλωση ανάμεσα στο ποιοι ήταν οι παράγοντες αυτοί, δεν ήταν δηλαδή μόνο η σουνιτική κοινότητα αλλά υπήρχαν εκπρόσωποι όλων των ομάδων θρησκευτικών και εθνικών έστω και διακριτικά.
Αντίθετα η ακμάζουσα μέχρι τις μέρες των Άσαντ εβραϊκή κοινότητα η οποία αριθμούσε 300,000 άτομα από τα οποία σήμερα παρέμεινε μονοψήφιος αριθμός αφού οι άλλοι αναγκάστηκαν να φύγουν ή εκδιώχθηκαν όπως και στα πλείστα μουσουλμανικά κράτη, ήταν παρούσα με έντεκα ανώτερα στελέχη της. Ένα από τα οποία προσφωνώντας τον αλ Σάρα δήλωσε ότι η κοινότητα θα προσφέρει 100,000 δολάρια στη συριακή κυβέρνηση για να ενισχύσει την προσπάθεια ανοικοδόμησης της χώρας. Η εβραϊκή κοινότητα της Συρίας, πλέον στη διασπορά, ήταν η πρώτη που προσέγγισε ο αλ Σάρα μόλις κατέλαβε την εξουσία προκαλώντας έκπληξη και καλώντας τα μέλη της να επιστρέψουν στη Συρία.
Κάτι που σίγουρα δεν θα κάνει κανένας πέρα από σποραδικές επισκέψεις για τη συντήρηση του πλούτου των μνημείων χιλιάδων χρόνων της εκεί εβραϊκής παρουσίας.
Το ερώτημα είναι εάν θα δούμε τον αλ Σάρα υπό ακόμα καλύτερες συνθήκες του χρόνου στη Νέα Υόρκη.
Νοουμένου ότι είναι ακόμα ο ηγέτης και ότι θα υπάρχει ακόμα αλ Σάρα.
